نيلى(پژواک، ١٩حوت٩٣): “يگانه دخترم که هشت ساله است، ميگويد هر کس از مه می پرسه پدرت چه کاره است؟ ميگه پدرم سالها پیش مُرده، مگر هم صنفانش او را مسخره می کنن!”
اين گفتۀ درد دهندۀ ميرزا حسين است که سالها قبل بخاطر کار به ايران رفته و در آنجا به مواد مخدر معتاد شده و اکنون مانند هزاران جوان ديگر، بار دوش خانواده و جامعۀ خود در ولايت دايکندى گرديده است.
ميرزا حسين ميگويد که درایران مهاجر بود، در یک کارخانه آهن کار می کرد، صاحب کارگاه برایش تریاک می داد تا بیشتر کار کند، که از آن به بعد به تریاک عادت کرد و حالا وضعیتش اینگونه اسفبار است.
وى در مورد اينکه بخاطر معتاد بودنش چه احساسى دارد؟ به آژانس خبرى پژواک گفت که احساس می کند که از جامعه رانده شده است، هیچ کسی او را درک نمی کند و طوری شده است که يگانه دخترش با او به درستی صحبت نمی کند.
اين جوان علاوه نمود: “يگانه دختر خردسالم، ميگه هر کس از مه می پرسه پدرت چه کاره اس، ميگه پدرم سالها پیش مُرده، مگر هم صنفانش او را مسخره می کنن.”
اما ميرزا حسين خرسند است که اکنون در يگانه کلينيک صحى معتادان در شهر نيلى مرکز دايکندى، تحت تداوى قرار دارد و توقع ميرود که بعد از مدتى، پس از تکميل تداوى و مشورۀ داکتران، دوباره به حيث فرد سالم، مصدر خدمت به خانواده و جامعه شود.
اما اين کلينيک، گنجايش تعداد کمى معتادان را دارد.
داکتر سهراب حیدری مسوول کلينيک گفت که هفت سال قبل١١٣ معتاد را تحت تداوى قرار دادند و این رقم در سال جارى به ٨٠ تن رسیده و این کاهش، ناشی از کمبود بستر تداوی برای معتادان است.
به گفتۀ وى، بیش ازيکهزار تن جهت ترک اعتیاد دراین کلينيک ثبت نام نموده اند و در نوبت قرار دارند و از آغاز فعالیت این مرکز صحى در سال ١٣٨٦ تا کنون، ٩٥٠ معتاد را تداوی کرده اند.
داکتر حيدرى گفت که این آمار، تنها شمار معتادانی را نشان می دهد که به صورت رسمی در کلينيک ثبت نام نموده و تحت تداوى قرار گرفته اند و بیشتر معتادان را افراد ٢٥تا ٤٠ ساله تشکیل می دهند .
به گفتۀ وى، در میان این ارقام زنان و اطفال نیز شامل اند و از آنجایی که بودجه در اختیار ندارند، رقم دقیقی از معتادان زن وطفل را در دسترس ندارند و به دلیل نبود بستر زنانه، دو زن را که علاقمند ترک اعتیاد بودند، در خانه هاى شان تداوی کرده اند.
داکتر حيدرى، دلیل روی آوردن جوانان به مواد مخدر را عدم آگاهی، بیکاری و بی توجهی خانواده ها نسبت به سرنوشت فرزندان شان عنوان کرده افزود که در میان معتادان، هروئین بیشترین میزان مصرف را دارد.
وى، روند تداوی معتادان در کلينيک را موفقیت آمیز دانسته گفت که براساس آمارى که دارند، نزدیک به ٣٥ درصد کسانی که تحت تداوى قرار گرفته و دوره تداوى سه ماهه را تکمیل کرده، بار دیگر به اعتياد روی می آورند که عوامل آن، فقر و بیکاری، ناامنی و به دسترس قرار گرفتن ارزان و آسان موادمخدر در بازار می باشد.
مسوول اين کلينيک صحى، امکانات تداوى را خوب توصیف نموده افزود که بزرگترین مشکل آنها در بخش کمبود جاى و ظرفیت، برای پذیرش تعداد بیشتر معتادان است.
وى خاطرنشان کرد که ساخت يک شفاخانۀ تداوى معتادان در دایکندی احساس می شود؛ چرا که ٢٠ بستر برای معتادان کم است و براى زنان هيچ بسترى وجود ندارد.
اگرچه ولایت دایکندی عاری ازکشت کوکنار بوده؛ اما مسوولان محلی از تعداد رو به افزايش معتادان ابراز نگرانى مى کنند.
محمد داوود معروف رئیس اداره مبارزه با مواد مخدر دایکندی گفت که سروی دقیق از شمار معتادان در دسترس نيست؛ اما سروی مقدماتی که در سال ١٣٨٦ توسط سفارت امریکا صورت گرفته، بیش از ٢٥ هزارتن دراين ولايت به مواد مخدر معتاد بودند.
وى گفت که به علت نبود بودجه، سروى نتوانسته اند که اکنون شمار معتادان به چه تعداد ميرسد؛ اما براساس معلومات جمع آورى شده و بادرنظر داشت اينکه مواد مخدر از هلمند و ارزگان که با دايکندى سرحد دارند، وارد ميشود، تعداد معتادان در دايکندى رو به افزايش بوده است.
معروف افزود: “در دايکندى هیچ دهقانی، کوکنار کشت نمی کند و دايکندى عارى از کوکنار است.”
رئیس اداره مبارزه با مواد مخدر دایکندی علاوه کردکه بر همین اساس، از سه سال بدینسو بیش از٨٦ میلیون افغانی از سوى وزارت مبارزه با مواد مخدر اختصاص يافته و در بخش پروژه های انکشافی به مصرف رسيده است.
وى گفت که بخاطر اضرار مواد مخدر، برنامه های آگاهيدهی برای مردم دارند که از سوی موسسات همکار، به صورت درامه انجام می شود و پوسترهای آگاهيدهی نصب ميگردد.
با این حال، شماری از مردم می گویند که دولت برای تداوی معتادان باید اقدام کند؛ شمار معتادان در این ولایت افزایش یافته و معتادان به دزدی دست می زنند تا پول موادشان را تامین نمايند.
محمد علی باشنده شهرنیلی مرکز دايکندى افزود که چندی پیش، با موترسایکلى که٣٥ هزار افغانی خریده بود، به بازار رفت؛ زمانی که از دکانی چیزی خرید و دوباره به جایی که موترسايکلش قرار داشت برگشت، دید که موترسایکل نیست.
وى گفت: “چندی پیش معتادان به خانه همسایه ما رفته بودند و مرغ های آنان را دزدیدند وحالا موترسايکل مرا دزدیده اند؛ ممکن به ارزانترین قیمت به دیگری بفروشند و پول مواد مخدر را به دست بياورند.“
به باور شماری از فعالان مدنی، دولت در قبال معتادان توجه ندارد که ازهمين سبب تعداد آنها رو به افزايش است.
شیرمحمد انتظار، فعال مدنی در دایکندی گفت که اعتياد، بیشتر از مهاجرت ها، کم اهمیت دانستن آن توسط خانواده ها، بی برنامگی و بیکاری جوانان نشئت ميکند و دولت هم برنامۀ جامع براى معتادان ندارد.
وى افزود: “معتادان بیماراند، نه مجرم؛ مجرم کسانی اند که مشغول کار تولید و تجارت مواد مخدراند.”
اين فعال مدنی گفت مشخص نیست که معتادان، موادمخدر را از کجا به دست مى آورند؟ و اگر این مواد به دایکندی قاچاق می شود، چرا حکومت نتوانسته تا کنون قاچاقبران و خُرده فروشان را دستگیر کند.
معتادان، به شکل جمعى در شهر نيلى وجود ندارندو در گوشه و کنار و کوه ها مصروف استعمال مواد مخدر هستند.
آمار وزارت مبارزه با مواد مخدر و ادارۀ مبارزه عليه موادمخدر و کنترول جرايم ملل متحد UNODC نشان ميدهد که بيش از، يک ميليون تن درافغانستان معتاد است.
وزارت مبارزه با موادمخدر ميگويد که در گذشته ظرفیت تداوی معتادان درکشور یک درصد بود؛ ولى پس ازساختن پالیسی کاهش تقاضا به مواد مخدر، حالا سطح تداوی به حدود شش درصدرسیده و درنظر دارند که تاپنج سال آینده، ظرفیت تداوی معتادان را به ٣٠ درصد افزایش بدهند.
در گذشته در سراسر کشور ٥٠ مرکز تداوى معتادان وجود داشت؛ اما در حال حاضر بيش از ١٦٠ مرکز وجود دارد که هزاران معتاد در آن تداوى گرديده اند.
گفتنى است که با آنكه در افغانستان ميليون ها دالر در بخش تداوى معتادان به مصرف مى رسد؛ اما يک گزارش مشارکت رسانه هاى آزاد افغانستان، نشان مى دهد که سالانه براى بيش از ٩٧ درصد کل معتادان، زمينۀ تداوى مساعد نيست و ده ها تن آنان در روى جاده ها، جان شان را از دست می دهند.
بازدیدها: 4
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک