زنان مناطق دوردست کندهار هيچ نوع سهولت ندارند

کندهار(پژواک، ١٩ جدى ٩٥): مسوولان رياست امور زنان کندهار مى گويند که هرچند زنان در شهر کندهار تا يک اندازه از بعضى سهولت هاى زندگى برخورداراند؛ اما در ولسوالى ها و مناطق دوردست، از هر نوع حقوق شان محروم اند.

خانم رقيه اچکزى رييس امور زنان اين ولايت، در مصاحبۀ اختصاصى با آژانس خبرى پژواک گفت که وضعيت عمومى زندگى زنان، در شهر کندهار تا يک حد خوب است؛ اما در مناطق دوردست و ولسوالى ها با مشکلات شديد مواجه اند.

او افزود که جدى ترين و بزرگترين مشکل زنان در مناطق دوردست، در بخش حقوقى است؛ چرا که حق تعليم و ميراث از خانم هاى زياد گرفته شده، از خشونت فاميلى رنج مى برند و حتى در بخش صحى هيچ نوع سهولتى ندارند.

به گفتۀ او، بجز ولسوالى هاى نزديک به شهر کندهار، در ساير ولسوالى هاى اين ولايت، هيچ پوليس زن وجود ندارد، که اين امر به معناى يک بحران به جامعه است.

او گفت که در شهر کندهار، هنوزهم خانواده هاى زيادى وجود دارند که به دختران خود فقط تا سن بلوغ تعليم مى دهند؛ اما بعداً تعليمات شان را نا تکميل گذاشته و به آنها اجازۀ تعليم نمى دهند.

موصوف افزود: “در کندهار حدود ٣٠درصد دختران تعليم مى بينند؛ اما متاسفانه که همه ساله بيش از ٤ هزار متعلم زن، از سوى خانواده هاى خود مجبور مى شوند که تعلیمات خود را تکمیل نکنند.”

به گفتۀ او، مشکلات مذکور بر تعليم زنان تاثير بسيار کرده و از امور تعليمى آنها جلوگيرى نموده است.

اچکزى افزود که اکثريت خانم ها در ولسوالى ها سهولت هاى صحى ندارند، وقتيکه مريض مى شوند و يا هم ولادت مى کنند، زمانى به شفاخانه انتقال مى شوند که در آخرين سرحد زندگى قرار دارند.

موصوف يادآور شد که در اکثريت ولسوالى ها يا مراکز صحى، کم است و يا هم خانواده ها حاضر نمى شوند که خانم ها را در زمان مريضى، براى تداوى به شفاخانه ها انتقال دهند.

به گفتۀ او، از همينرو اکثريت خانم ها زندگى خود را در همچو موارد از دست مى دهند.

او گفت که علاوه بر اين، خانم ها بيشتر از خشونت فاميلى رنج مى برند، که ٨٠ درصد آن در ولسوالى ها هستند.

خانم رقيه اچکزى گفت که از آغاز سال جارى خورشيدى(١٣٩٥) تاکنون، ١٩٨ قضيۀ خشونت با زنان در اين رياست ثبت شده، که نسبت به قبل بيشتر شده است.

او افزود که رويدادهاى خشونت با زنان؛ شامل قتل، ميراث، فرار از خانه، عروسى در سن کم، نکاح جبرى و موارد ديگر است.

موصوف گفت که عوامل رويدادهاى مذکور، جنگ جارى، بيکارى، سطح پايين تعليم، افراط و ديگر موارد است.

رييس امور زنان، همچنان گفت که سهم زنان در ادارات دولتى و غيردولتى ولايت کندهار کم است، که علت آن مشکلات امينتى و مسايل عنعنوى مى باشد.

به گفتۀ او، فعلاً سهم زنان فقط در سکتورهاى معارف و صحت نسبت به ساير ارگان ها بيشتر است.

او گفت که فعلاً ٢٠٠ خانم در ادارات دولتى کندهار و ٥٣٣٤ خانم ديگر، در موسسات و ادارات غيردولتى در اين ولايت کار مى کنند؛ همچنان ٧٥ خانم در بخش نظامى ايفاى وظيفه مى کنند، ٨ تن افسر، ٣٦ تن ساتنمن، ٧ تن څارن و ٦ تن ديگر منسوب امنيت ملى مى باشند.

خانم اچکزى همچنان يادآور شد که فعلاً ١٨ مکتب دخترانه در شهر کندهار وجود دارد که بيش از ٦١ هزار دختر در آن درس مى خوانند و امور تدريسى شان، توسط ٩٠٠ معلم زن پيش برده مى شود.

اما خانم اچکزى گفت که در اين ولايت، هنوزهم شرايط مساعد نيست که زنان وظايف دولتى را با خطر اطمينان انجام دهند.

موصوف، رويداد اخير ميدان هوايى کندهار را به گونۀ مثال يادآورى کرد، که اخيراً بالاى کار آنها تاثير عميق کرده است.

اين رويداد، به تاريخ(٢٧قوس) صورت گرفته بود که طى يک حملۀ مسلحانه، پنج خانم و رانندۀ آنها کشته شده اند.

زنان کشته شده، وظيفۀ تلاشى در ترمينل ملکى ميدان هوايى کندهار را بر عهده داشته اند.

موصوف گفت که علاوه بر اين، محيط کارى براى زنان در اکثر ادارات دولتى، طورى که لازم بود مساعد نيست، در اکثريت اداره ها شمار زيادى از مردان کار مى کنند و در جمع اين تعداد مردان، يک يا دو زن، چطور به کار علاقمندى نشان دهند.

خانم هاى مستقر در کندهار، فعالان مدنى زن و همچنان مسوولين دفتر مستقل حقوق بشر در اين ولايت نيز وضعيت زنان را خوب نمى دانند و مى گويند که مشکلات در زندگى، تعليم، صحت و کار آنها وجود دارد.

فخرالدين فايض معاون کميسيون مستقل حقوق بشر در کندهار نيز گفت که رويدادهاى خشونت با زنان، سال به سال بيشتر مى شود.

فايض به آژانس پژواک گفت: “در اينجا دو مسئله است؛ يکى اينکه خشونت بيشتر شده و دوم اينکه سطح آگاهى مردم بلند رفته و نسبت به قبل، بيشترين تعداد شان در مورد همچو قضايا به ارگان هاى عدلى، قضايى و امنيتى مراجعه مى کنند.”

اما موصوف افزود که متاسفانه اين حقيقت، بايد پذيرفته شود که در اينجا خشونت با زنان بيشتر است و هنوز تحول وضعيت، به کار بيشتر نياز دارد.

از سوى ديگر، مسکا ٣٥ ساله يکى از باشندگان کندهار گفت که صدها خانم باسواد در کندهار وجود دارند؛ اما شرايط مطمئن کارى به آنها مساعد نشده است.

او افزود که در اين مورد، اولين نياز آنها امنيت مطمئن است که متاسفانه وجود ندارد.

او علاوه کرد که شرايط کندهار کاملاً متفاوت است؛ در اينجا حتى مردم باسواد نيز تعليم و کار کردن خانم ها را به ديدۀ خوب نمى بينند.

وفا، يکى از باشندگان ولسوالى ميوند گفت که زنان ولسوالى ها از سهولت هاى بسيار کم زندگى برخورداراند؛ در اينجا، باور “ښځه يا د کور ده يا د ګور” (زن يا در خانه يا در قبر) حاکم است.

موصوف افزود که در خانواده ها به زن حتى به ديدۀ بشر ديده نمى شود؛ زن بايد مانند نوکر، شب و روز کارهاى خانه را انجام دهد و وقتيکه مريض شود، تا زمانى به شفاخانه انتقال داده نمى شود که به سرحد مرگ برسد.

علاوه بر اين، يک مشکل جدى و بزرگ آنها، ندادن حق تعليم به آنهاست، که شمار زيادى از خانواده ها حاضر نمى شوند که به فرزندان پسر خود تعليم بدهند، چه رسد که به زنان تعليم بدهند.

به گفتۀ او، اولادهاى خود(پسران و دختران) را به خانۀ دوستان خود در کندهار فرستاده، تا تعليم نمايند؛ اما خانواده هاىى که توان ندارند و يا مردسالار هستند، دختران شان در محروميت از تعليم، بزرگ مى شوند.

يک فعال مدنى کندهار گفت که زنان اين ولايت علاوه بر اين، در بخش اقتصادى نيز با مشکلات مواجه اند و وضعيت بازار صنايع دستى زنان نيز نسبت به قبل، سرد شده است؛ شمار زيادى از خانم ها که قبلاً در بخش صنايع دستى کار مى کردند، از اين طريق براى خانواده هاى خود عوايد به دست مى آوردند.

اين فعال مدنى، خانم رنگينه احمدى است که چند سال قبل، يک شرکت به نام (کندهارى خزانه) را به منظور رشد صنايع دستى و کاريابى به زنان کندهار ايجاد کرده بود و حالا با خطر بسته شدن مواجه است.

او گفت که يخن هاى خامکدوزى شده، لباس زنانه و ساير لوازم خانه، بخش عمدۀ صنايع دستى زنان کندهارى را تشکيل ميدهد، که با استفاده از تار و سوزن، به شکل زيبا و ظريف دوخته مى شود و شهرت خوب دارد.

او افزود که همراه آنها، ٥٠٠ خانم از شهر کندهار و ولسوالى ها در بخش دوختن مواد؛ و ٢٠ خانم ديگر، در بخش ديزاين و پروسس مواد دستى کمک مى کردند؛ اما اخيراً از اين جمله ٣٠٠ خانم را جواب کرده؛ چرا که براى توليدات خود بازار ندارد.

رياست امور زنان کندهار و فعالان مدنى زن، خواهان کار وسيع و کمک ها به منظور بهبود زندگى زنان از دولت و جامعۀ جهانى مى باشند، آنها مى گويند که کار بيشتر در بخش آگاهى عامه صورت گيرد؛ تا در قدم اول، زنان از حقوق خود برخوردار شوند.

Views: 4