باميان (پژاوک،٧ حوت ۹۵): هرچند زنان باميانى در ١٥ سال گذشته، پيشرفت هايى داشته اند؛ اما هنوزهم موجوديت مشکلات در عرصه هاى مختلف، ۵۰ درصد زنان اين ولايت را مجبور به انجام کارهاى شاقه در کنار مردان نموده است.
فقر اقتصادی، اشتغال در کارهای شاقه، بيکاری و نبود شغل مناسب، از عمده ترين مشکلات زنان در باميان محسوب ميگردد.
اما درعين حال برای صدها زن باميانى که شغل ايجاد شده است، مى توانند از عايد به دست آمده، زندگى شان را به وجه بهتر پيش ببرند.
فاطمه يکتن از زنان باميان که مصروف زنبوردارى در اين ولايت مى باشد، به پژواک گفت که پنج صندوق زنبور، از سوی موسسات به همکاری رياست زراعت برايش توزيع گرديده و عايدى که از فروش عسل به دست مى آورد، ميتواند قسمتی از مشکل اقتصادی خانواده اش را حل نمايد.
وی، زنبوردارى را نسبت به کاربرخى زنان که در ادارات دولتی به حيث صفاکار و يا اجيرمصروف اند، خيلى ها بهتر و آسان تر خوانده افزود که در سالجاری، حدود ۱۰۰ کيلو عسل برداشته که پول آن جمعاً ۸۰ هزار افغانی شده است.
موصوف گفت: “برای خانم ها، در کنار ديگر کارهايی که دارند، زنبوردارى درآمد کافی دارد، کاش همه زنان دسترسی به چنين کارهايی داشته باشند.”
حميده يکتن ديگر از زنان که به حمايت از موسسات ۱۰ قطعه مرغ برايش توزيع گرديده است گفت که روزانه حدود ۸۰ افغانی، از فروش تخم مرغ به دست می آورد.
وی افزود: “هرچند فروش اين تخم مرغ ها خيلی مشکل ما را حل نمی کند؛ اما بازهم خوب است ضرورت های ابتدايى خانواده ام را حل می کند.”
خانم بسما ۴۵ ساله باشنده شهرباميان که روزانه در چوبفروشی ها، پوست چوب را از بدنۀ درخت جدا مى کند گفت که با اين کارش، روزانه دوصد افغانی معاش دريافت مى کند.
وی با بيان اينکه چندين زن ديگر نيز روزانه دراين کار شاقه مصروف مى باشند، افزود که اين کارهم ثابت نيست؛ بعضی روزها کار است و برخى روزها اين کارهم ميسرنمى باشد.
اين خانم افزود: “انجام اى کاراى شاقه بری ما زنهاسخت اس، براى زنها بايدکاراى خياطی، گلدوزی، فروشندگی، دفترداری پيدا شود؛ اما اين کارا ميسر نيس، ما مجبوريم کاراى شاقه کنيم.”
علی حسن زاده مديرعامل اتاق تجارت وصنايع باميان، با بيان اينکه در حال حاضر، در ۳۵ دکان خياطی و فروش لوازم آرايشی و صنايع دستی زنان مصروف کار هستند گفت: “در اتاق تجارت وصنايع دستی باميان، ۳۱ انجمن اجتماعی و اقتصادی زنانه ثبت است که در هر انجمن اوسط ۱۵ تن زن فعاليت های اقتصادی دارند.”
موصوف، ايجاد شغل را برای زنان اين ولايت يک معضل بزرگ خوانده افزود که بدون ايجاد فابريکه، سرمايه گذاری در بخش لبنيات، صنايع دستی و يا يک برنامه حمايتی ديگری برای زنان، نمی توان به تمامى زنان دراين ولايت شغل ايجاد و يا آنان را به خودکفايی اقتصادی رساند.
وی گفت: “واقعاً مشکل است که زنان چوبانی ودهقانی نمايند؛ زيرا آنان توان کارهای ثقيل را ندارند و بايد کاری برای زنان در نظر گرفته شود که از تحمل آنان بيرون نباشد.”
عبدالرحمن احمدی سخنگوی ولايت باميان نيز در رابطه به استخدام خانم ها در ادارات دولتی گفت: “امسال ما در باميان ۵۷۰ تن استخدام داشتيم که ۱۰۲ تن شان از طبقه اناث می باشند، که ۱۴ فيصد استخدام شدگان را طبقۀ نسوان تشکيل می دهد.”
وی، با بيان اينکه مقام ولايت، ادارات دولتی را مکلف به حمايت از زنان ساخته است افزود: “همچنان فيصله شده که در تمام مکاتب نسوان، فورمه صرفاً برای استخدام زنان توزيع می گردد و نيز در مکاتب مختلط و يا ذکور، سهم زنان و مردان مساوی است و اين تبعيض مثبت، باعث اشتغال زايی بيشتر زنان خواهد شد.”
به گفته احمدی، در حال حاضر حدود ۱۷ درصد کارمندان ادارات دولتی باميان را قشر اناث تشکيل می دهد؛ اما تلاش وجود دارد که اين رقم به ۲۵ درصد برسد.
موصوف درادامه افزود که به تعداد ۲۳ دکان درشهرباميان را به منظور ايجاد کار برای خانم ها و رشد صنايع دستی برای زنان توزيع نموده اند؛ تا از اين طريق بتوانند مشکل اقتصادی خانوادۀ شان را رفع کنند.
سکينه يکتن از خانم های تجارت پيشه در باميان که شغل خياطی دارد گفت: “از کارم رضايت ندارم؛ بخاطريکه هر چند نسبت به ديگران ارزان ميدوزم؛ اما با آنهم به علت نبود کار، خيلی کار کم گيرم می آيد و در يک ماه خرج و کرايه دکان را کشيده برايم پنج تا هفت هزار افغانی می ماند و اين پول، بسيار ناچيز است و برای يک ماه بسنده نمی باشد.”
عزيزه احمدی مدير حقوق رياست امور زنان باميان، گفت: “مشکلات در بخش اشتغال زنان در باميان زياد است و در بخش زنان تحصيل کرده نيز اين مشکل حاد تر می باشد و زمانيکه يک بست بسيار پائين به اعلان گذاشته می شود، صدها تن در آن بست فورمه گرفته و صدها تن در امتحان شرکت می کنند.”
او تصريح کرد که نبود شغل در سکتورهای خصوصی و دولتی باميان، باعث شده که سطح فقر بالا برود وخانواده ها با مشکل روزگار شان را بگذرانند.
شماری از کارشناسان اقتصادی نيز در باميان به اين باوراند که نبود شغل، نه تنها برای زنان بلکه در مجموع برای مردان و زنان مشکل آفرين شده است.
محمد فيض يکتن از کارشناسان مسايل اقتصادى به پژواک گفت که هزاران تن از جوانان، به علت نبود شغل وکار مجبور به فرار گرديده و راهی کشورهای خارجی شده اند.
وی، با بيان اينکه با گذشت هر سال، ميزان فقر افزايش پيدا می کند افزود: “اين نگران کننده است وبايد چاره ای انديشيده شود؛ وگرنه مردم در زير خط فقر قرار خواهند گرفت.”
اين درحالى است که ايجاد اشتغال برای زنان، يکی از برنامه های رياست زراعت و موسسات همکار و اداره محلی ولايت باميان است که توانسته اند برای صدها زن، زمينۀ اشتغال ر ا مساعد سازند.
عبدالوهاب محمدی رييس زراعت، آبيارى و مالدارى ولايت باميان، به آژانس خبری پژواک گفت که در سال ۱۳۹۵ بيش از ۲۶۰۰ خانم از پروژه های رياست زراعت و موسسات همکار مستفيد و زمينۀ اشتغال برای شان مساعد گرديده است.
وی افزود: “در کُل با ايجاد اشتغال در بخش های زنبورداری، باغچه داری، توليد سبزيجات، منابع طبيعی که برای زنان ايجاد گرديده ۵۲ هزار روز کاری برای زنان ايجاد شده و زنان زيادی در اين شغلها مشغول به کار شده اند.”
به گفته او، به اساس سروی که اخيراً انجام شده، نشان می دهد که ميزان فقر در سایر ولايات ۳۶ درصد است؛ اما در باميان اين رقم ۵۷ درصد می باشد، که اين آمار نشان می دهد که باميان نسبت به ساير ولايات فقيرتر و حتا زير خط فقر قرار دارد.
موصوف، با بيان اينکه به دليل فقر زياد حتى زنان مجبور به کارهای شاقه شده اند گفت: “در حال حاضر بيش از ۵۰ فيصد زنان باميان، دوشا دوش مردان در بخش های زراعت کار می کنند.”
محمدی، مسووليت اصلی زنان را تغذيه اطفال، ترتيب و تنظيم کارهای خانه خوانده افزود که به دليل ضعف اقتصادی، مجبور به کارهای شاقه شده اند.
بازدیدها: 23
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک