کابل (پژواک، ۷جدی ۹۸): از جمع هر ۱۰ تن، نه تن بر صلح با طالبان و به طور متوسط در آغاز مذاکرات صلح ضمن آتش بس، خواهان مذاکرات بین الافغانی بدون پیش شرط اند.
آژانس خبری پژواک، از ۲۶ ماه جدی تا ۲۸ این ماه به زبان های پشتو، دری و انگليسی، در خصوص صلح افغانستان سروی آنلاین انجام داد.
در این سروی، ۲۲۵۰ تن که ۸۹ (چهار درصد) آن را زنان تشکیل ميدهند، اشتراک ورزیده بودند. از جمع هر ده اشتراک کننده، هشت تن در مناطق شهری و دیگر در مناطق دوردست زنده گی میکند. ۲۲ در صد اشتراک کنندگان سروی، پایین تر از ۲۲ سال، ۵۲ درصد میان ۲۶ تا ۳۵ سال، ۱۸ درصد بین ۳۶ تا ۴۵ سال، شش درصد از ۴۵ تا ۵۵ سال، و دو درصد آن بیش از ۵۵ سال عمر دارند.
گفتگوهای صلح، از حدود یک سال بدينسو بین طالبان و امریکا به شکل وقفه ای در قطر ادامه دارد. بر اساس گزاراشات؛ در این مذاکرات پیشرفت ها صورت گرفته است؛ اما تاهنوز به توافق نهایی نرسیده اند.
تقاضای صلح از طالبان:
آژانس خبری پژواک، در این خصوص برای جمع آوری نظریات مردم، سروی آنلاین راه اندازی کرده و نشان میدهد که ٩٣ در صد مردم، خواهان صلح با طالبان اند.
ذبیح الله یک تن از اشتراک کنندگان سروی میگوید: “با طالبان باید صلح شود، بخاطریکه آنها افغان و مسلمان اند و جانب مهم معضل افغانستان هستند؛ بدون صلح با آنها جنگ به پایان نمی رسد.”
احمد سعیدی آگاه امور سیاسی میگوید که صلح با افغان ها اهمیت “آب حیات” دارد و از هر طریق ممکن که باشد، باید در افغانستان صلح تامین شود.
وی در اشاره به اختلافات بین سیاسیون افغان میگوید که ضمن صلح با مخالفین دولت، باید مقامات افغان نیز بین خود صلح نمایند و نظر واحد داشته باشد.
همچنان وی می افزايد که بین مردم و حکومت نیز باید صلح صورت گیرد؛ بخاطریکه بین حکومت و مردم فاصله وجود دارد.
به گفتۀ وی، گفتگوهای صلح بیشتر شهری شده که باید چنین نمی بود، مردم و حکومت باید مشترکاً گفتگوهای صلح را دنبال نمایند.
تاکید بر مذاکرت بین حکومت و طالبان:
۵۲ در صد اشتراک کنندگان سروی میگویند که گفتگوهای صلح، باید بین حکومت افغانستان و طالبان راه اندازی شود؛ اما ۳۶ در صد دیگر میگویند که مذاکرات صلح، باید بین تمام جوانب (حکومت، طالبان، امریکا و گروه های دیگر افغان) صورت گیرد.
احمد ضیا یک تن از باشندگان کابل میگوید: “تا زمانیکه طالبان افراد حکومتی را غلام؛ و دولت طالبان را تروریست خطاب میکنند، صلح برقرار نمی شود. دیگر باید یکدیگر را متهم نسازیم، همه افغان ها برادر هم اند، باید با حکومت و طالبان گفتگو نمایند و بحران افغانستان را به پایان برسانند.”
توفیق الله خوگیانی، بر صلح بین تمام جوانب تاکید می ورزد و مینویسد: “صلح سرتاسری میخواهیم، نه اینکه با طالب صلح نماید و دیگر اگر جنگ میباشد پروا ندارد، با تمام جوانب باید صلح شود.”
نورشاه نورانی آگاه امور سیاسی میگوید که اگر طالبان و حکومت افغانستان، واقعاً خواهان صلح باشند، باید بین خود گفتگو نمایند و بحران افغانستان را به پایان برسانند.
به باور وی، اگر بین حکومت افغانستان و طالبان مذاکرات صلح صورت نگیرد، تامین صلح در کشور ناممکن است؛ بخاطریکه هرچند امریکا در جنگ دخیل است؛ اما اکنون جانب اصلی جنگ افغان هاست.
اشتراک گروه های مختلف جامعه در صلح:
۷۷ درصدر اشتراک کنندگان سروی میگویند که به شمول زنان، اعضای جامعۀ مدنی و خبرنگاران، گروه های مختلف دیگر از جمله احزاب سیاسی، باید در مذاکرات صلح اشتراک داشته باشند.
نورانی میگوید که در حال حاضر، ملت از مذاکرات صلح بین امریکا و طالبان در قطر اطلاع ندارد و واضح نیست که درآنجا چطور تفاهلم و معامله جریان دارد.
به باور وی تا زمانى که برای صلح، میکانیزم افغانی ترتیب نشود و تمام گروه های اجتماعی و سیاسی افغان در آن سهم نداشته باشند، رسیدن به یک صلح پایدار در افغانستان ناممکن است.
مرحبا هاشمی یک تن دیگر از اشتراک کنندگان سروی نگاشته است: “پیش از همه لازم است، اتحاد ملی به میان آید و همه جوانب یکدیگر را برداشت نمایند.”
اولویت دادن به آتش بس:
از جمع هر ۲۳ تن از اشتراک کنندگان سروی، ۱۸ تن میگویند که در آغاز مذاکرات صلح به آتش بس اولویت داده شود؛ اما به باور چهار تن دیگر، در آغاز این مذاکرات باید خروج نیروهای خارجی از افغانستان اولویت داشته باشد.
نورانی آگاه امور سیاسی میگوید که برای ایجاد فضای ضروری بخاطری مذاکرات صلح، آتش بس بسیار ضروری است.
وی از طالبان، امریکا و حکومت افغانستان ميخواهد که پیش از همه با آتش بس توافق کرده و پس از آن، در خصوص مسایل دیگر بحث نمایند.
وی می افزايد که تا کنون چندین بار است که بین امریکا و طالبان مذاکرات صلح جریان داشته باشد؛ اما چنین رویدادهای جنگی رخ داده، که این مذاکرات را به تعویق انداخته است.
بر اساس گزارشات؛ دونالد ترمپ در ۱۷ سنبله پس از وقوع یک حمله در کابل، مذاکرات بین امریکا و طالبان را به تعویق انداخت و چند وقت بعد دوباره آغاز شد.
بر اساس گزارشات، در اثر این حملۀ موتربم در شش درک شهر کابل، به شمول یک امریکایی و یک رومانیایی، ۱۲ تن کشته و بیش از ۴۰ تن دیگر زخم براداشته اند.
احمد سعیدی میگوید: “مذاکراتى که از سوی زلمی خلیلزاد نمایندۀ خاص وزارت امور خارجۀ امریکا برای صلح افغانستان آغاز شده است، به باور من نتیجۀ مطلوب نخواهد داشت، در اینجا کاهش خشونت هیچ مفهوم ندارد، باید آتش بس صورت گیرد، که طالبان آتش بس را نمی پذیرند؛ پس مذاکرات بین امریکا و طالبان به یک بحران میرسد و نتیجه نخواهد داشت.”
برخی گزارشات نشان میدهد که نمایندگان طالبان و امریکا، اکنون بالای کاهش خشونت در افغانستان بحث میکنند.
شماری از اشتراک کنندگان سروی ميگويند که در مذاکرات صلح، باید به چگونگی نظام و دستاوردهای کشور توجه شود.
اطلس عاطف از جمع این افراد نگاشته است: “صلحى میخواهیم که در آن به نظام شرعی سهم کامل داده شود، زمانیکه نظام شرعی حاکم شد مشکلات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… حل میشود.”
اما احمد هادی درویش نوشته است: “ما خواهان صلحى هستیم که در آن دستاوردهای ۱۸ ساله نقض نشود، قیمت اشک های یتیمان و بیوه زنان ادا شود، خواهرانى که قربانی داده اند باید بالایش معامله صورت نگیرد، طرفین صلح باید به ملت افغانستان مراجعه نمایند نه به غرفه های سیاسی؛ بخاطریکه ملت متضرر شده است نه سیاسیون کشور.”
به گفتۀ وی، مهم این است که مسوده صلح باید با ملت شریک شود، اگر چنین کار صورت نگیرد، ملت خود را در کدام آیينه ببیند؟
گذاشتن شرایط برای آغاز گفتگوهای صلح:
۵۷ در صد اشتراک کنندگان سروی میگویند که مذاکرات بین الافغانی، بدون شرط آغاز شود؛ اما ۴۳ در صد دیگر میگویند که برای آغاز گفتگوهای صلح، باید شرایط گذاشته شود.
رفیع الله یک تن از باشندگان شهر کابل در این مورد میگوید: “طرف های درگیر جنگ، باید برای تامین صلح و جلوگیری از خونریزی انسان های بیگناه در کشور، موقف های خود را نرم نمایند و بدون شرایط ، باید برای راه اندازی گفتگوهای صلح حاضر شوند، برای یکدیگر گذشت نمایند و صلح حديبیه را نقش قدم خود بسازند.”
عبدالله خیرخواه ولسوالی سابق گیروی ولایت غزنی میگوید که اگر طالبان میخواهند در کشور صلح تامین شود، باید مستقیماً با افغان ها مذاکره نمایند و این مذاکرات باید بدون شرایط آغاز شود.
وی می افزايد: “طالبان نیز افغان اند و ما نیز؛ بیایید مذاکرات صلح را در افغانستان راه اندازی نماییم.”
بیشتر اشتراک کنندگان میگویند که مذاکرات صلح، در افغانستان انجام شود.
۷۶ در صد از اشتراک کنندگان سروی میگویند که مذاکرات صلح، در افغانستان راه اندازی شود.
پس از افغانستان، اشتراک کنندگان دیگر به ترتیب قطر، عربستان سعودی، ناروی و چین را برای انجام گفتگوهای صلح بهتر خوانده و از جمع ۲۲۵۰ تن، تنها هشت تن گفته اند که مذاکرات صلح در پاکستان راه اندازی شود.
احمد ضیا باشندۀ شهر کابل میگوید: “افغانستان از سبب مداخله های خارجی تباه شد، صلح در کشور ما زمانی ممکن است که از مداخلات خارجی جلوگیری شود، صلح ما افغانی شود و مذاکرات صلح در داخل کشور ما برگزار شود.”
عبدالله خیرخواه میگوید: “صلح و جنگ هر دو بیگانه است، مذاکرات صلح باید در داخل افغانستان صورت گیرد؛ بخاطریکه مذاکرات صلح باید با ما باشد، اگر کشورهای خارجی ما را جور میکرد، ۴۵ سال جنگ در کشور ما نمی بود.”
به گفتۀ وی، افغان ها خواهان صلح پایداراند، چنین صلحى را نمی خواهند که یک گروه صلح نماید و گروه دیگر به نام القاعده، جنگ را آغاز نماید.
احمد سعیدی آگاه امور سیاسی، در خصوص تامین صلح در افغانستان و عوامل آن میگوید: “به نظر من این جنگ افغانى، منطقوی و فرامنطقوی است، در ضمن این جنگ نیابتی و رقابتی است، زورآزمایی بین روسیه و امریکا است، زورآزمایی بین پاکستان و هندوستان است و زورآزمایی بین ایران و عربستان سعودی است.”
به باور وی؛ تا زمانیکه در داخل افغانستان عوامل جنگ پیدا نشود و برای شان راه حل ایجاد نشود، صلح تامین شده نمی تواند.
Views: 2
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک