“در یک سال توانستم سرمایۀ خود را از سه صد هزار به ششصد هزار افغانی افزایش دهم”

سرپل (پژواک، ۲۸ دلو ۹۸): یک دختر سرپلی، بیک دوزی را در یک کورس یاد گرفت و اکنون توانسته است شرکت بیک دوزی را ایجاد و از این طریق، برای شماری از دختران زمینۀ کار و رفتن به مکتب را مساعد کند.    

زهرا حسینی که سی سال عمر دارد و از رشته ریاضی و فزیک به سویه لیسانس فارغ شده، در گفتگو با آژانس خبری پژواک گفت که در سال ۱۳۹۳ شامل دورۀ آموزشی دو ساله بیک دوزی که از سوی خدمات پروژوی سازمان ملل متحد ( UNOPS) برای زنان قریه جنگل باغ در مرکز سرپل راه اندازی شده بود، شامل شد.

او که هنوز ازدواج نکرده است، افزود شش هزار افغانی معاشی را که در این دوره آموزشی دریافت می کرد، ذخیره می نمود و با استفاده از آن در سال ۱۳۹۵، شرکت بیک دوزی به نام «امیر مجیب» را ایجاد و با استفاده از ماشین آلات ریاست امور زنان سرپل، در قریه جنگل باغ آغاز به کار کرد.

وی گفت که بخش بیک دوزی این شرکت، تحت نام «بانو» فعالیت دارد و بخش دیگر آن، گليم بافی است که هنوز فعالیت چشمگیری ندارد.

حسینی افزود که نخست بیست خانم در این شرکت کار می کردند؛ اما رهبری قبلی ریاست امور زنان، وسایل یادشده را از او گرفت و یک سال نتوانست کار کند.  

وی افزود که دو سال قبل، دوباره با هزینه کردن ۳۵۰ هزار افغانی که يک مبلغ آن را از بانک قرضه گرفته بود، ماشین آلات بیک دوزی و مواد خام مورد نیاز را خریداری و یازده کارمند زن و دو کارمند مرد را استخدام نمود.

او که به حیث معلم در یکی از مکاتب نیز کار می کند، خاطر نشان کرد که در یک سال توانست برعلاوه پرداخت معاش ماهوار سه تا چهار هزار افغانی کارمندان و سهم گیری در مصارف خانواده ده نفره اش، قرضه های خود را بپردازد و سرمایه خود را از سه صد هزار افغانی به شش صد هزار افغانی افزایش دهد.

وی گفت که کارمندان این شرکت، از هشت صبح تا یازده قبل از ظهر در این شرکت کار می کنند.

به گفتۀ خانم حسینی، کارمندان شرکت او دخترانی استند که به دلیل مشکلات اقتصادی از ادامه مکتب بازمانده بودند؛ اما با آغاز کار بیک دوزی در شرکت بانو، توانستند شامل مکتب سواد حیاتی شوند.

به گفتۀ او؛ بیشتر قراردادهای بیک دوزی را از سازمان حمايت از اطفال مکتب های خصوصی در جوزجان و سرپل و مدارس دینی، گرفته است.

حسینی همچنان گفت که در جریان کار، با چالش هايی رو به رو شده است.

او افزود که در نخست دکانداران بر کیفیت تولیدات شرکت بانو اعتماد نداشتند و آن را نمی خریدند، برخی از رقیبان او که مردها بودند، تلاش می کردند که تولیدات این شرکت فروخته نشود.