کابل (پژواک، ۳ حمل ٩۹): ليلا در اتاق خلوت مصروف ترکیب انواع رنگها بود؛ تا آرمان دیرینۀ صلح هموطنانش را به تصویر کشد و به مردم پیام دهد تا شگوفههای در حال گل شدن صلح را از آتش باروت و نظربد، در امان نگهدارند.
ليلاصالحى که فارغ رشتۀ زبان و ادبيات موسسۀ تحصيلات عالى خصوصى ادراک است، در قلعۀ زمان خان شهر کابل در خانواده اى با پدر، خواهر، يک برادر و خانم برادرش زندگی می کند که از لحاظ اقتصادی در حد متوسط قرار دارند.
او در حالی توسط قلم و رنگها برای تامین صلح در کشورش تلاش دارد و استعداد هنری اش را روی صلح متمرکز کرده است که اخیراً موافقت نامۀ صلح میان نماینده گان طالبان و ایالات متحدۀ امریکا امضا شده و توقع میرود که به زودی برای پایان جنگ چهاردهه در کشور گفتگوهای بین الافغانی صلح آغاز شود.
ليلا به تابلوی خود که در حال تکمیل شدن بود، اشاره نموده گفت: «اين تابلويم فضاى صلح آميز را نشان مىدهد، فضایی که صفا و صميميت را نشان مىدهد و کودکان در فضاى آرام و دور از ترس جنگ و ناامنیها به سوی مکتب می روند. خدا کند که این آرمان مردم ما پوره شود.»
لیلا که معلم زبان و ادبيات در ليسۀ ابوالقاسم فردوسى شهر کابل مى باشد و از طفولیت علاقمند نقاشی بوده است، افزود که در اوایل تخیلات کودکانه اش را چون بازیها میان اطفال به تصویر میکشید و بعدها روی مسایل متفاوت زندگی مردم تمرکز میکرد؛ اما در سالهای اخیر ناهنجاریها، جنگ، مهاجرتها و تلفات ناشی از آن، او را وادار ساخته است که از طریق هنر نقاشی، پیامهای صلح و همدیگرپذیری را به مردم داشته باشد.
لیلا گفت که حدود یک هزار اثر نقاشی دارد که بیشتر شان، در مورد صلح و خشونت علیه زنان میباشند.
او افزود که نقاشیهایش به خصوص در مورد صلح را بسیار دوست دارد؛ زیرا با ارایه پیام هایش به مردم، به خصوص برای پایان جنگ چهاردهه در کشور، احساس میکند که حداقل کاری را برای مردم خود انجام داده است.
او گفت: «زمانی که من نقاشی میکنم احساس خیلی خوشحالی برای پیدا میشه، به خاطری که میتوانم توسط رنگهای بیجان، درد مردم و ملت خود را و یا اینکه فریاد یک زن را که مورد خشونت قرار گرفته، به تصویر بکشم.»
لیلا از تمام مردم افغانستان خواست که یکدیگر را دوست داشته باشند و با همدیگرپذیری و وحدت جلو جنگهای خانمانسوز را بگیرند.
او به یکی از تابلوهایش اشاره نموده گفت: «جنگ محیط را چون محیط خشکسالی زده بار می آورد، زیبایی ها را نابود می کند و انسانها را نیز چون درختی نامراد می سازد که از اثر خشکسالی خشک شده باشد.»
این دختر جوان، خود و خانواده اش چون سایر افغانها از جنگ متضرر شده است. زمانی که در این مورد از او پرسیده شد، چشمانش پُر از اشک گرديد و گفت: «در جنگ چهل ساله افغانستان اکثر خانواده های افغان متضرر شده اند، ما هم جزء همين خاک هستيم، مشکلاتى را متحمل شده ايم، برادر بزرگم، سالها قبل در زمان حکومت نجيب الله در اثر اصابت راکت يک پاى خود را از دست داد، به پاکستان مهاجر شديم، در مهاجرت مشکلات زيادى را متحمل شديم و از دوری وطن عزیز خود درد مى کشيديم.»
لیلا که بار، بار از خداوند (ج) استدعای تامین صلح در کشور را میکرد، گفت که هنوز هم ناامنیها زندگی مردم افغانستان را تهدید میکند.
او افزود: «اکثر مردم ما وقتى از خانه بيرون مىشوند، خود را امن احساس نمىکنند، من هم هميشه با هزاران هراس از خانه بيرون مىشوم، گاهى از اين مىترسم که طعمۀ انتحارى نشوم، گاهى مىترسم که کسى پول و يا موبايلم را دزدی نکنند و زمانى هم مىترسم که خودم يا عضو خانواده ام اختطاف نشويم.»
اما تلاشها برای صلح، این دختر جوان را امیدوار به صلح در کشور کرده است. وى گفت زمانی که از امضای توافقنامه صلح میان طالبان و امریکاییها خبر شد، به حدی خوش شده بود که حتی باور کرده نمیتوانست.
او افزود: «يک احساس خيلى خوش که بيانش دشوار است برایم پیدا شد؛ اما اميدوار هستم که اين چنين يک تفاهنمامه با حکومت امضا شود، به آتش بس دايمى به تفاهم برسند و ديگر مردم جنگ دیدۀ ما صداى يک فير را هم نشوند و انتظار مردم جنگ دیدۀ ما برای صلح پایان یابد.»
لیلا در مورد اینکه آغاز حملات مسلحانۀ پس از دوره هفت روزه کاهش خشونتهای جنگی (سوم تا دهم ماه جاری حوت) او را ناامید نکرده است، گفت: «اين چنين مشکلات وجود دارد، ولى ما اميدوار هستيم به خاطر اينکه روند گفتگوهاى صلح همچنان ادامه دارد و هنوز هم طالبان، حکومت افغانستان و امريکا به تلاش هاى شان براى يک صلح پايدار ادامه مى دهند، انشاءالله که اين بار اين تلاشها به يک صلح پایدار مى انجامد.»
او افزود که روی طرحی فکر میکند تا تصویری از وضعیت پس از صلح در افغانستان را ارایه کند.
لیلا در مورد تصویری که در این مورد اکنون در ذهن دارد، گفت: «فکر مىکنم يک فضاى زيبا و خوش آيند خواهد بود، ديگر هيچ زنى ترس از دست دادن شوهر، برادر و اولاد خود را نخواهد داشت، زنان و مردان در فضاى امن و آرامش به امور زندگی ادامه خواهند داد و من هم تصاوير زيبا از پيشرفت وطن و مردمم را نقاشى خواهم کرد.»
وی در پاسخ به سوالی که زندگی زنان افغان پس از صلح را چگونه میبیند؟ گفت: «اين يک کمى دشوار است که در مورد تفاوت ميان حال و آينده زنان افغان چیزی گفت؛ زيرا تا هنوز معلوم نيست که کدام آزادیهای زنان پس از صلح سلب خواهد شد و یا کدام بهترىها در زندگى ما زنان به وجود خواهد آمد؛ آيا ما به زمانی چون دور گذشته حکومت طالبان برخواهیم گشت، يا اينکه تفاوتى به وجود خواهد آمد؛ اما اين قدر گفته می توانم که جنگ ما را خسته ساخته، به اين هم نمى انديشم، باید بگویم که زنان افغان همان حقوقی که اسلام به آنها داده چون حق کار، حق تحصیل و غیره میخواهند، و در اخیر باز باید بگویم که صلح نه تنها به من، بلکه به تمام مردم افغانستان اولویت دارد.»
Views: 16
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک