بيجاشدگان درغور خواهان کمک هاى عاجل زمستانى اند

فيروزکوه (پژواک، ٢٤ ميزان ٩٩): بيجا شدگان غور، از فرارسيدن فصل زمستان نگرانی کرده و مدعى اند که تا هنوز، هيچ کمکى براى شان نرسيده و اگر تا قبل از بيشتر شدن سردى هوا، کمک ها براى شان نرسد، اطفال شان تلف خواهند شد.

اين شکايت ها درحالى صورت مى گيرد که دوشب قبل، یک زن مسن در يک خانوادۀ آوارۀ باغیسی که در ولايت غور پناه آورده،  به دليل بيمارى، گرسنگى و سردى هوا جان باخت.

امان الله که سرپرست این خانواده است و یک شب پیش مادرش را از دست داده است، به پژواک گفت که بارها برای خواستن کمک به ادارت دولتی مراجعه کرده؛ اما برايش هيچ کمکى صورت نگرفته است.

او دلیل مرگ مادرش را گرسنگی و سردی هوا دانسته گفت: "ده دفعه رفتم دروازه والی و رييس مهاجرین و همه جاهايی که کمک میکنند؛ اما بخاطریکه مه بادغیسی هستم، کسی عریضه مره تحویل نشد، همینجه طفل هایم و مادرم گدایی میکردند و ما میخوردیم، دوشب پیش مادرکم مریض شد، پول نبود که تداوی کنیم و نان هم نداشتیم و اتاق ماهم سرد بود، آخر او را از دست دادیم."

آمنه همسر امان الله که در کنار جنازه مادر شوهرش فریاد میزد گفت که چهار ماه شده است که آنان به دلیل تهدید طالبان، از ولسوالی جوند ولایت بادغیس به غور آمده اند؛ اما هیچ کس به آنان کمک نکرده است.

او افزود که در این مدت، نان های پس مانده سربازان والی غور را خورده اند؛ اما والی غور برای آنان کمک نکرده است.

وى گفت: "خیلی زیاد رفته ایم به در والی، به در ريیس مهاجرین، به در همه کس رفته ایم که به ما کمک کنند؛ اما کمک نکردند گفتند شما بادغیسی هستید، ما هم آمده ایم اینجا که شما میبینید هیچی نداریم، نه لباس داریم، نه کمپل داریم ونه هم نان داریم که بخوریم، خیر ببیند عسکرهای والی که پس مانده های خوده شب روان میکنند ما میخوریم، اگه آنها هم روان نکنند، ما همه تلف میشویم. سربازان براى ما نان دادند؛ اما والی نداد."

آمنه که اکنون با شوهر و دو فرزند خرد سالش در یک مخروبه رو به روى دفتر والی غور، پناهنده است گفت که اگر به آنان کمک نشود، کودکانش را نيز در فصل سرما از دست خواهد داد.

تنها خانواده امان الله از بادغیس آواره نشده اند، بلکه در مخروبه اى که آنان زندگی میکنند، چندین خانواده دیگر نیز است که در همین وضعیت زندگی میکنند.

سیمین که شوهرش را طالبان کشته است و اکنون سه فرزندش در کنارش هستند، گفت که وی نیز دچار فقر اقتصادی شدید شده است و اگر به او کمک نشود، نمیتواند زندگی را ادامه بدهد.

او با چشمان اشک آلودش گفت: "طالب هاى خانه خراب آمدند یک شب بالای خانه های ما حمله کردند و مرد ها را گفتند باید با ما بروید به جنگ بالای دولت، پدر بچه هایم گفت نمیروم، اورا کشتند. حال کسی را نداریم، اینجه هم آمده ایم که در کنار دولت هستیم، دولت کمک کند؛ اما هیچ کس کمک نکرده است، نان نداریم بخوریم. اگر کمک نکنند، همه ما از بین میرویم؛ چون هیچی نداریم که بخوریم."

وى فرا رسيدن فصل سرما را نگران کننده خواند و گفت که از سردى هوا اولادهايش خواهند مرد.

login or register a new account.