خلیل: معلولیت محدودیت نیست؛ اما برای زندگی دیگران آرمان صلح دارم

گردیز (پژواک، ۲۳ قوس ۹۹): یک باشندۀ ولایت پکتیا که از ناحيۀ پا معلول است می گوید که معلولیت محدودیت نیست؛ اما من به خاطری آرمان صلح دارم که افراد دیگر، مثل وی معلول نشوند.

این فرد به نام خلیل که ۵۵ سال سن دارد، باشندۀ ولسوالی احمدآباد ولایت پکتیا می باشد و در حال حاضر، ضمن دهقانی در کوه ها سنگ مى شکند.

وی که علاوه بر دو عصا، بیل و کلند نیز داشت، گفت بعضی اوقات برای انتقال سنگ از کوه؛ جبل بزرگ، متر برای سنگ کاری و لوازم برخی کارهای دیگر نیز موجود می باشد.

خلیل در مصاحبه با آژانس خبری پژواک گفت که سال ها قبل در انفجار ماین، یک پایش قطع شده است.

وی افزود: “معلولیت محدودیت نیست؛ اما بخاطرى آرمان صلح دارم که کسی دیگر، مثل من معلول نشود.”

خلیل گفت که انجام این کار در ابتدا برایش مشکل بود؛ اما فقر و ضروریات خانه، وی را وادار به این کار کرد.

وی افزود: “نباتات را کشت میکردم، یک روز مزدورکاری را آغاز کردم، سنگ کاری، گل کاری، انتقال سنگ از کوه، دهقانی و کارهای دیگر را انجام می دادم و اکنون نیز مصروف این کارها هستم.”

خلیل که پای مصنوعی و عصا را بر زمین گذاشته و در مزرعه مصروف کار بود، گفت که ميخواهد اولادهایش محتاج دیگران و در مشکلات نباشند و به این خاطر بالای دو دختر و سه پسرش تعلیم میکند و بخاطر درس های دینی آنها، ماهانه ۵۰۰ افغانی فیس می دهد.

خلیل، در حال حاضر از پنج سال بدینسو مصروف باغبانی با پسران کاکایش است. وى گفت که در سال گذشته، از این باغ حدود ۱۱ تن سیب، ۶۰۰ سیر کچالو و حدود ۲۰۰ سیر لوبیا به دست آورد، که ۱۰ فیصد این حاصلات، به وی تعلق داده مى شود.

خلیل در جریان نشان دادن این ۱۸ جریب باغ گفت زمانیکه در قریه جات، جوانان بیکار را می بیند نگران می شود. به گفته موصوف، اگر هر کس مطابق توان خود کار کند، هم یک چیز را به دست می آورد و هم مشکلات اجتماعی کاهش می یابد.

وی خطاب به معلولین گفت: “من به جوانان معلول میگویم که معلولیت، بدین معنی نیست که دیگر زندگی نکنید. تلاش کنید، بیشتر از من شما مانده نیستید، من موسفید هستم؛ اما کار میکنم و جوانان صحتمند نسبت به من، کارهای بیشتر و بهتر انجام داده می توانند. ”

خلیل افزود که پای مصنوعی برایش ساخته شده است؛ اما بخاطر اینکه تمام روز مصروف کارهای فيزيکى و تحرکى می باشد، این پا، برایش چندان کارآمد ندارد.

وى از مسئولان، ادارات دولتی و غیر دولتی گله کرد که نه تنها برای وی زمینۀ کار مناسب را فراهم نکرده اند؛ بلکه در ادارۀ معلولین از نزد وی ۵۰۰۰ افغانی رشوه خواسته شده است.

وی از حکومت و طالبان تقاضا کرد که منافع شخصی را ترک کنند و برای آتش بس دایمی و تامین صلح در کشور، قدم های جدی بردارند.

عبدالله مخلص یک تن از دوستان خلیل گفت که خلیل، در جمع دوستان و منطقه وی، سمبول کار و همت شناخته شده است و مردم بیشتر با دیدن اینقدر کار، حیران می مانند.

مخلص به آژانس خبری پژواک گفت: “زمانیکه از خلیل یادآوری میکنیم، یک انگیزه و تحرک را احساس میکنیم، وی آنقدر کار میکند که پنج فرد صحتمند، قادر به انجام آن نیستند. براى خود خانه ساخت و از سالها بدینسو مصرف خانه، به دوش وی می باشد.”

بختیار ځاځی آمر امور معلولین و معیوبین ولایت پکتیا، در خصوص خلیل به آژانس خبری پژواک گفت که مطابق اصول و قوانین افغانستان، آنها با تمام معلولین و معیوبین کمک می کنند.

وی همچنان افزود که تا حد زياد، در این اداره جلو فساد را گرفته است و تمام افراد واجد شرایط، امتیازات خویش را به دست می آورند.

هرچند برای تغییر وضعیت زندگی معلولین و معیوبین و ادغام اقتصادی و اجتماعی، موسسه های مختلف کار میکنند؛ اما تاهنوز هیچ نهاد، زمينۀ لازم یک کار مناسب را برای خلیل فراهم نکرده است.

از سوى ديگر ضياالحق فضلى سخنگوى وزارت دولت در امور شهدا و معلولين به پژواک گفت که حکومت در ساحات مختلف براى معلولين زمينه کار را مساعد ساخته است.

وى ميگويد: “ما براى انها حقوق سالانه ميدهيم، همه ساله براى حدود يکهزار معلول سکلرشيپ داده مى شود، ماهانه از سوى نهادهاى مختلف براى ٣٠٠-٤٠٠ معلول کمک هاى مواد خوراکى و غيرخوراکى صورت ميگيرد، در مشرانو جرگه دو سناتور انتصابى هم دارند و زمينه ديگر کمک ها را نيز برايشان مساعد ميسازيم.”

طبق معلومات مسوولين اين وزارت در تمام کشور در حدود نزديک به يک ميليون معلول وجود دارد که يک تعداد انها از اثر جنگ هاى داخلى و يک تعداد ديگر شان به شکل طبيعى معلول هستند.