معتادین علاقمند به ترک اعتیاد: زمینۀ بستر و تداوی برای ما میسر نیست

فیروزکوه (پژواک، ۱۸ اسد ۱۴۰۰): شماری از معتادین در ولایت غور که حاضر به ترک اعتیاداند، ضمن انتقاد از حکومت می گویند که ماه ها منتظراند؛ اما تا کنون زمینۀ بستر و تداوی برای شان فراهم  نشده است.

بیشتر معتادین درشهر فیروزکوه در کنارسرک و کوچه ها و به ویژه درباغ تفریحی زراعت این شهر، تجمع دارند.

خبرنگارپژواک، با شماری از معتادین که شب وروز را دور ازخانواده های شان درکنارسرک سپری میکنند، مصاحبه های انجام داده است. شماری از آنها حاضربه ترک اعتیاد می باشند؛ اما نبود شفاخانۀ مجهز در شهر فیروزکوه سبب شده که تاکنون  آنها نتوانسته اند از چنگال اعتیاد نجات یابند.

رحیم الله یکتن ازمعتادین مواد مخدر؛ درحالیکه در باغ شهر داوود، مصروف جابه جا کردن هیرویین به داخل سگرت بود، به آژانس خبری پژواک گفت: "۲۰ سال است که به این درد بی درمان آغشته شدیم، سالهاست که از زندگی ماندیم و از کار خود پیشمان استم، میخواهم که به زندگی عادی خود برگردم و تداوی شوم."

وی که مصمم است اعتیاد را ترک کند؛ اما می گوید که از چهار ماه می­شود منتظر است بستر شود؛ اما در شفاخانه بستر خالی نیست.

موصوف بالای حکومت انتقاد نموده گفت که برای تداوی معتادین، توجه چندانی ندارد. اگر میداشت، شفاخانه ها باید ظرفیت بیشتر تداوی را ایجاد می کردند.

رحیم الله که باشنده اصلی ولسوالی جوند ولایت بادغیس است، افزود: "خانواده ام از مه بد می بردند، همسایه و دوست و آشنا همه سرم ریشخند میزدند، مجبور شدم که اینجا بیایم، در ۲۰ سال که به این درد بی در مان آغشته شدیم، بسیار زیاد تحقیر و توهین شدیم و بسیار زیاد ناامیدیها را کشیدیم."

وی درمورد چگونگی روی آوردنش به اعتیاد گفت: "به سن شانزده سالگی هنگامی که به ایران بودم، بخاطر کار های شاقه و بیشتر کار کردن، به تریاک  رو آوردم، وقتی داخل چاهای آبی کار می­کردیم، ایرانی ها می­گفتند تریاک بکشید؛ چون به شما بیشترکمک می­کند."

رحیم الله که پس ازیک مدت از ایران رد مرز شد، دوباره به کشور برگشت و درصفوف نیروهای پولیس جذب شد؛ اما به دلیل رو آوردن به هیرویین، کارش را ترک کرد و اکنون در شهر فیروزکوه در حال رقت  بار، شب و روزش را سپری می کند.

در همین حال، نجیب الله  که باشندۀ قریه کابلک فیروزکوه است، از دوازده سال به این­طرف از انواع مواد مخدر استفاده می کند و به دلیل اعتیاد تمام دارایی خود را از دست داده و اکنون در وضعیت بدی زندگی میکند.

موصوف که پدر چهار فرزند می باشد، گفت که با مشکلات زیاد، پول موادمخدر و خانواده شش نفره را پیدا می کند.

وی افزود: "یگانه چیزی که باعث شد من به این مواد رو بیارم، رفیق های نا اهل بودند؛ به من نی خانه مانده، نی زنده گی مانده، همه را از دست دادم. پیسه مواد خرج خوراکه خانوادۀ خوده از راه دزدی پیدا میکنم."

موصوف گفت که اکنون از اعتیاد خسته شده و می خواهد خودش را تداوی و به زندگی عادی برگردد؛ اما به دلیل کمبود بستر در شفاخانه باید چندماه را سپری کند.

در این باغ، دست کم ۴۰ تن سرگرم کشیدن مواد مخدر هستند که اکثرآ شب و روز خود را در اینجا سپری می­کنند، بیشتر آنان علاقه مند تداوی و برگشت به زندگی عادی می باشند.

در کنار و گوشه این باغ، تعدادی از زنان نیز دیده می شوند که مصروف استفاده از مواد مخدر هستند؛ اما آنان حاضر به مصاحبه نشدند.

محمد عمر لعل­زاد آمرشفاخانه ۲۰ بستر معتادین غور، به آژانس خبری پژواک گفت که این شفاخانه، برای تداوی معتادین بستر کافی ندارد و نیاز است که تعداد بسترهای آن افزایش داده شود.

به گفتۀ وی، هم اکنون ۲۰ تن از معتادان بستراند و بیش از ۴۰ تن دیگر در خانه مشوره های روانی را دریافت می کنند.

موصوف گفت که در مورد کمبود بستر و ایجاد یک شفاخانه جدید، با مسئولین صحبت کرده اند؛ اما تاهنوز در مورد اقدام عملی نشده است.

وی از دوباره روی آوردن جوانان تداوی شده به اعتیاد، اظهار نگرانی کرد و افزود: "شما خوب ببینید، جوانانی که می آیند اینجا برای ۴۵ روز ترک اعتیاد می کنند، دوباره وقتی­که به جامعه بر می گردند، بیکاری آنان را آزار میدهد، وقتی می بینندکار نیست، باز دوباره به مواد مخدر روی می آورند؛ این دردآورد و آزار دهنده است."

به گفتۀ او به اساس آمار ارایه شدۀ قبلی، دراین ولایت نزدیک به ۵۰ هزار معتاد وجود دارد.