“شمار زیادی از جوانان تحصیل کرده درغور، به دلیل بیکاری مجبور به ترک وطن شده اند”

فیروزکوه(پژواک،۱۰سنبله۱۴۰۰): شمار زیادی از جوان تحصیل کرده در ولایت غور که به دلیل فقر و بیکاری مجبور به  ترک وطن شده اند، از امارت اسلامی می خواهند که هرچه زودتر حکومت را اعلام کنند؛ تا زمینۀ کار برای آنان فراهم گردد.

برخی از این جوانان که اکنون در مرز بین ایران و افغانستان هستند، در تماس تیلیفونی با آژانس خبری پژواک گفتند که تمام راه های ورودی ایران، از سوی نگهبانان مرزی مسدود گردیده است.

نجیب الله یکی از این جوانان، در صحبتی با پژواک گفت که هفت روز می شود در ولایت زابل انتظار بازشدن مرز ایران و افغانستان را دارد.

وی که آموخته زبان و ادبیات دری پوهنتون بدخشان است گفت که به دلیل نبود کار، سفر غیر قانونی به سوی ایران را پیش گرفته است.

موصوف افزود: "هفت روز شد آمدیم به نیمروز متاسفانه میگویند که هیچ راه برای رفتن به ایران وجود ندارد. من به خاطر یافتن لقمه نانی برای خانواده ام، این راه را پیش گرفتم، این را میدانم که قاچاقی رفتن به یک کشور، چقدر مشکل است و ایرانی ها ما مردم را خوب نمی بینند؛ اما مجبوریت است."

وی از امارت اسلامی افغانستان خواست که هرچه زودتر حکومت خود را اعلام کنند تا زمینۀ کار برای جوانان فراهم و از دربدری جوانان و سایر همچو افغان ها جلوگیری به عمل آید.

در کنار نجیب الله، صدها جوان غوری دیگر، اکنون در مرز ایران و افغانستان انتظار راه برای ورود به آن کشور را دارند.

سید مصطفی عزیزی کارمند یکی از موسسات غیر حکومتی که اکنون میخواهد به ایران برود، به پژواک گفت که پس از تصرف شهر فیروزکوه از سوی طالبان، موسسه شان غیر فعال گردید و اکنون او بیکار است.

او در ادامه علاوه کرد: "بخاطر قاچاقی آمدم که همه سیستم های پاسپورت بند است دیگه راه برای بیرون شدن نبود جز راه قاچاق. من نیز مثل دیگرها مجبور شدم ترک وطن کنم؛ چون موسسه ای که من در آن مصروف کار بودم، فعالیت هایش را متوقف کرد، دیگر کارو بار نبود. مجبورم برای زنده ماندن کار کنم، اولاد هایم گرسنه می مانند."

او نیز گفت درصورتی که در افغانستان زمینۀ کار فراهم شود و امنیت تامین باشد، هیچگاه حاضر نخواهد بود که وطن را ترک کند.

در میان این همه جوان، برخی خانواده ها نیز به دلیل تهدید امنیتی و فقربیکاری با کودکان شان ترک وطن کرده اند.

سید احمدآغا با چهار فرزندش اکنون به کشور ایران رسیده است. او می گوید که ۱۵ روز را در مرز میان افغانستان و ایران، سختی ها را تحمل کرده تا به تهران پایتخت ایران رسیده است.

او از سفرش این گونه حکایت می کند: "آمدیم هرات، باز آمدیم نیمروز، زیاد خانواده ها بودند که آمده بودند، پولیس های ایرانی همه راه ها را بسته بودند. زمانیکه ما از راه قاچاق سرمرز رسیدیم، با پولیس های مرزی رو به رو شدیم. زیاد خانواده ها بود. برخی ها را پولیس بازگرداند؛ اما ما داخل خاک ایران شدیم. اکنون هم انتظارداریم که ما را بیرون نکنند."

سید احمد  تنها نان آور خانواده‌اش است و به دلیل نامشخص بودن آینده کودکانش تلاش کرده تا با رفتن به کشورهای دیگر، زمینۀ آموزش به کودکان و معیشت خانواده‌اش را تأمین کند.

با این حال، عبدالحمید ناطقی عضو شورای ولایتی غور نیز گفت که هزاران خانواده، به دلیل فقر و ناداری مجبورشده اند ترک این ولایت کنند.

وی گفت که اگر امارت اسلامی، چاره ای برای زندگی آرام مردم نسنجد، باشندگان کشور به ویژه ولایت غور، در حالت فلاکت بار زندگی خواهند کرد.

او علاوه کرد: "روزانه صدها باشندۀ غور به ویژه جوانان تحصیل کرده، وطن را ترک می کنند و به کشورهای همسایه پناه میبرند. این مردم از شوق ترک نمی کنند. بلکه فقر و ناداری آنان را مجبور کرده. اکنون که دولت اسلامی سرکارشده، همه آرزو دارند که چاره ای برای شهروندان بسنجند و یک برنامه را برای حل بحران اقتصادی روی دست بگیرند. من به این باور هستم که اگر این روند ادامه پیدا کند، مردم تلف خواهند شد."

با این همه مولوی عبدالکریم جهادیار که از سوی امارت اسلامی، به صفت سرپرست ولایت غور تعین شده است، به پژواک گفت که پس از ایجاد حکومت جدید، آنان برنامه های اقتصادی و کاریابی را اعلان خواهند کرد.

وی افزود: "همه انتظار داریم که پس از ایجاد حکومت جدید از سوی رهبران امارت اسلامی، برنامه های کاریابی و اقتصادی اعلان گردد تا جلو فقر و بیکاری افراد جامعه گرفته شود."

در همین حال، مقام های امارت اسلامی افغانستان، در نشست های متعدد در کابل و برخی ولایت های کشور، به تاکید از مردم می خواهند که کشور را ترک نکنند، به زودی نظام جدید همه شمول اعلام و با روی دست گرفتن برنامه های اقتصادی، وضعیت اقتصادی کشور بهبود خواهد یافت.

آنان می گویند که تمام کارمندان حکومت به کارشان ادامه خواهند داد، معاشات همه مامورین با ایجاد نظام جدید پرداخت خواهد شد.

پیش از این، مقامهای حکومت پیشین افغانستان گفته بودند که به دلیل فقر و خشکسالی، بیش از ۵ هزار خانواده تنها در شهر فیروزکوه پناه آورده اند.

اکنون نیز بیکاری، مسدود بودن بانک ها و بی سرنوشتی حکومت، خانواده های زیادی را در کشور متضرر کرده است.