هرات (پژواک، ۲۹ قوس ۱۴۰۰): معتادین در بادغیس که نسبت جنگ و ناملایمات در کشور به اعتیاد روآورده اند، می‌گویند، پس از ترک اعتیاد حاضر اند که برای کاهش خشونت‌ها در سطح اجتماع و خانواده‌ها، کار کنند.
به اساس آمارهای ثبت شده، حدود سه میلیون افغان به انواع موادمخدر معتاد اند که بیشترین آنان نسبت جنگ، فقر اقتصادی و مهاجرت‌ها به اعتیاد روآوده اند.
هرات به دلیل هم‌مرز بودن آن با ایران، از جملۀ ولایاتی است که دارای بیشترین رقم معتادین – یعنی نزدیک به ۸۰ هزار تن به انواع مواد مخدر- در سطح کشور می‌باشد.
گر چه با روی‌کار آمدن حکومت جدید در بیشتر ولایات کشور، برنامۀ جمع‌آوری و تداوی معتادین آغاز گردیده است؛ اما هنوز هم شمار زیادی از معتادین در این ولایت، روی سرک، کوچه و پس کوچه‌های این شهر، دیده می‌شوند.
عبدالفتاح۴۷ ساله یکتن از این معتادان، با لباس‌های پاره و موهای ژولیده و در سرمای منفی شش درجه سانتی‌گراد، در بلوار درب ملک این ولایت، در حالی که از سردی هوا می‌لرزد، یک چادر فرسوده که آثار و علایم سوخته‌گی از دور در آن نمایان است، به سرخود انداخته است.
موصوف که باشندۀ اصلی ولسوالی بالامرغاب ولایت بادغیس و از ده سال به اینسو به مواد مخدر معتاد است، در حالی که اختلافات قومی در قریۀ شان باعث از بین رفتن خانواده‌اش شده، به مواد مخدر روآورده است.
زمانی که از حالت کنونی وی سوال شد که چه علل و عواملی باعث شد، تا عبدالفتاح مبتلا به مواد مخدر شد و از فامیلش جدا شد؟ با گلوی بغض گرفته و چشم‌های اشک‌آلود با نگاه خیره به چهرۀ خبرنگار پژواک، آهی کشیده و گفت که دستکم سه سال ارباب قریه خود بوده، اما قربانی دشمنی میان قوم تاجک و قوم ملک در قریۀ کمرک حومۀ مرکز شهر، شده است.
عبدالفتاح افزود، این دشمنی زمانی آغاز شد که سگ دیوانۀ یک همسایه شان، پسر همسایۀ دیگر شان را گزید و پسرک جان باخت.
وی افزود که پدر پسرک طوری فکر می کرد که سگ یاد شده از آنها است، کوشش کرد که انتقام بگیرد و به ناحق بین این دو خانواده دشمنی آغاز شد.
عبدالفتاح خودش را از پهلوی چپ به راست تکیه داده و گفت: « تلاش‌های فراوانی انجام دادم، تا ما دو قومی که در قریه مشکل داشتیم با هم آشتی کنیم؛ چون ادامۀ این وضعیت به نفع ما نبود، اما تلاش‌ها نتیجه نداشت، بل این دشمنی دامن خانوادۀ او را نیز گرفت.»
او با صدای لرزان آهی کشیده و گفت، برخی افراد مغرض در قریۀ شان او را متهم به دامن زدن جنگ میان این دو قوم کرد که بالاخره دشمنی میان این دو قوم، داغ‌تر از پیش شد.
به گفتۀ عبدالفتاح، یک شب در نزدیکی خانۀ خود مصروف پاک نمودن خرمن گندم‌هایش بود که ناگهان چند تن از قریۀ شان که روی خود را پوشانده بودند، به خانه‌اش به هدف از بین بردن او و برادرش حمله نمودند.
در این میان راکتی به طرف خانوادۀ عبدالفتاح معتاد پرتاب می‌شود که در نتیجه خانم و پسر یازده‌ساله‌اش جان خود را از دست می‌دهند.
عبدالفتاح گفت که پس از این رویداد غم‌انگیز قریۀ خود را ترک نموده و همراه با دو پسر و یک دختر خُردسالش، به ولسوالی قادس بادغیس که خسرش در آنجا مقیم بود، بیجا شدند؛ چون در اینجا (محل خودش) به شمول برادرزاده‌اش دو تن در درگیری‌ها کشته شدند و امکان حیات ناممکن بود.
به گفتۀ او، پس از آن به خاطر کارگری به کشور ایران سفر می‌کند، اما بی‌خبر از اینکه سرنوشت‌اش با دود گیره می‌خورد.
او در حالی که سرش را پایین انداخته و با تکۀ کارتن کاغذی همانند اطفال از روی زمین خاک را ته و بالا می‌کرد گفت که بیش از ده سال می‌شود که معتاد به موادمخدر شده و از آن زمان تاکنون، زنده‌گی خوشی را ندیده است.
عبدالفتاح با گرفتن کنج چادرش چشمان سرخ و اشک‌آلودش را که از دود همسنگرانش حین دود کردن مواد مخدر سرخ شده بود، پاک کرده با همه درد و رنج‌هایی که کشیده، باز هم در آرزوی صلح و آرامی در کشور است.
او گفت، اکنون که صلح برقرار گردیده، در کنار ترک اعتیاد، حاضر است که به خاطر پاک شدن جامعه از وجود معتادان کار کند و برای حل نزاع‌های اجتماعی نیز، فعالیت داشته باشد.
عبدالفتاح از حکومت جدید می‌خواهد که در کنار تداوی معتادین، فراهم نمودن زمینۀ کار برای آنان و ریشه کن کردن فساد اداری نیز توجه جدی داشته باشد.
وی افزود: «از همه رهبران و بزرگان کشور می‌خواهم، رشوت و فساد اداری از بین برود، اگر باز هم رشوت و رشوت‌خوری باشه، افراد غریب همیشه زیر پا می‌شود و به تعداد قشر معتاد اضافه می‌شه.»
در همین حال محمدرامین ۳۷ ساله، باشندۀ اصلی ولایت فاریاب، یکی از معتادین دیگر در این محل، می‌گوید، اکنون که صلح در کشور تأمین شده، حاضر است، تا اعتیاد را ترک کند و یک شخص مؤثر و مفید در اجتماع و کشورش باشد.
موصوف گفت، سه پسر و دو ختر قد و نیم قد دارد، اما دستکم دوسال می‌شود که از وضعیت شان هیچ خبری ندارد.
محمدرامین خاطر نشان کرد که پس از ترک اعتیاد همراه با عبدالفتاح برای حل مسایل اجتماعی کار خواهد کرد.
میراحمد ۵۵ ساله، معتاد دیگری باشندۀ ولایت قندهار که در کنار محمدرامین ایستاد بود، می‌گوید که اکنون جامعه را باید صلح‌آمیز کرد، اختلافات اجتماعی باید محو شود.
این معتاد که به سایر معتادین در این محل اشاره می‌کرد، گفت: «همۀ ما که اینجا استیم، می‌خواهیم که اعتیاد را ترک و برای حل اختلافات اجتماعی در کشور خود کار کنیم.»
وی افزود: «صلح بسیار مهم است؛ صلح و امنیت نبود که من و هزاران افغان دیگر معتاد شدیم؛ من نمی‌خواهم که فرزندان و جوانان کشورم به این درد بی‌درمان آغشته شوند.»
موصوف از حکومت جدید می‌خواهد که در راستای مبارزه با موادمخدر، برنامه‌های جدی و عملی را رویدست گیرد، تا هیچ افغانی به آن متبلا نشود.
Views: 82
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک