سونیا احمدی: در کشور ما افرادی هستند که از صلح حفاظت نمایند

 هرات (پژواک، ۳۰ قوس ۱۴۰۰): سونیا احمدی، خانم هراتی که در ۵ سال اخیر برای تأمین صلح در کشور تلاش کرده، می‌گوید که اکنون باید برای حفاظت از صلح، کاهش خشونت‌های خانواده‌گی و اختلافات اجتماعی، تلاش‌هایی در سطح ملی انجام شود.

سونیا احمدی ۲۵ ساله، فعال حوزۀ صلح و زنان فارغ پوهنځی ژورنالیزم و ارتباطات جمعی پوهنتون هرات، به آژانس خبری پژواک گفت که از حدود پنج سال به اینسو در حوزۀ صلح و زنان، فعالیت‌هایش‌ را به‌ صورت کلی و رسمی آغاز کرده است.

این بانوی جوان که تلاش‌ها برای صلح را از زمانی که محصل بود، آغاز کرده، می‌گوید: «تلاش‌ها برای تأمین صلح در کشور، چنان جذاب و گیرا بود که مرا به ادامۀ فعالیت‌هایم مجبور می‌ساخت و هر روز از روز قبل، با شوق بیشتر در این عرصه کار می‌کردم.»

به گفتۀ او، بعد از سال ۱۳۹۶، بیش از۱۵۰ سیمینار و دورۀ‌ آموزشی را به همکاری تمویل کننده‌گان خارجی در اکثر ولسوالی‌های هرات، فراه و بادغیس راه‌اندازی نموده که تمام تمرکز این برنامه‌ها را چگونه‌گی تأمین صلح و حل منازعات در کشور، تشکیل می‌داد.

وی ضمن خرسندی از فعالیت‌ها در عرصۀ صلح و حل منازعات می‌گوید که این کار برایش زمینۀ آموزش‌های حرفه‌یی را در داخل و خارج کشور مهیا ساخته است.

او که بعد از این فعالیت‌ها، جذب برنامه‌های صلح اجتماعی شده، می‌افزاید: «به صورت کلی سبب شدیم که مضمون صلح و حل منازعه جزء مضامین رسمی پوهنتون در هرات شود؛ کتاب درسی در همین حوزه، توسط تیمی از استادان ورزیده و کدر پوهنتون هرات ساخته شد و همین الگوی دیگر پوهنتون‌های دولتی در افغانستان برای اعمار صلح اجتماعی گردید و به عنوان یکی از مضمون‌های رسمی در پوهنتون تدریس شد.»

احمدی می‌‌گوید که ادامۀ این فعالیت سبب ایجاد و مدیریت گروه‌های صلح اجتماعی در حوزۀ جوانان، محصلان و زنان شد که او توانست، مسوولیت‌هایش ‌را در چندین سازمان‌ با موفقیت، پیش ببرد.

وی می‌افزاید که در این مدت، عضو ارشد مرکز مطالعات صلح پوهنتون هرات، هماهنگ کنندۀ محلی شبکۀ جوانان مدیوتیک (حوزۀ صلح اجتماعی) در هرات، عضو بورد رهبری شبکۀ صلح و زنان، عضو بورد رهبری گروپ تماس جوانان و نسل نو برای صلح افغانستان، عضو رهبری شاخۀ صلح سازمان ملل متحد در افغانستان و عضو رهبری سازمان جهانی جوانان بخش افغانستان بوده که همه فعالیت‌های این نهاد‌ها، تلاش اعمار صلح، صلح سازی و صلح‌بانی بود.

موصوف خاطر نشان ساخت: «اصلی‌ترین هدفم در راستای فعالیت‌هایم این بود که در حوزۀ صلح دو مسأله را تقویت کنم؛ یک: صلح اجتماعی؛ دوم: نقش زنان در فرایند به وجود آمدن صلح در کشور.»

او در مورد سیمینار‌ها و دوره‌های آموزشی صلح گفت: «در همه نشست‌ها، در مورد تأمین صلح کار می‌کردیم، صلحی را می‌خواستیم که حقوق خداداد ما جوانان و زنان در آن حفظ باشد؛ در مورد تأمین صلح صحبت می‌کردیم که مردم افغانستان آن‌را می‌خواهند، نه صلحی را که ۲۰ تن از سیاسیون می‌خواهند.»

او برعلاوۀ راه‌اندازی سیمینارها و دوره‌های آموزشی، در برخی قضیه‌های اختلاف‌ها و تنش‌های میان‌درونی خانواده‌ها نیز میانجیگری نموده و در نتیجۀ تلاش‌های خسته‌گی ناپذیر او، این قضایا حل‌وفصل شده‌است.

موصوف به گونۀ مثال می‌گوید: «یکی از همکارانم خبر داد که در شهر یکی از خواهرخوانده‌اش به تازه‌گی عروسی نموده و دچار مشکلات خانواده‌گی شده؛ من و دو – سه همکار دیگرم رفته به خانۀ آن تازه‌عروس؛ با خشو و خانوادۀ او صحبت کردیم؛ خانوادۀ تازه‌عروس همه چیز را پذیرفت؛ که ممکن این معضل به تشنج خانواده‌گی منجر می‌شد، ولی به خواست خدا و تلاش‌های همکارانم، حل‌وفصل شد.»

او به این باور است که فرایند صلح‌سازی از درون و ضمیر انسان آغاز می‌شود و ادامۀ آن به گروه‌های کوچک اجتماعی همانند خانواده، اجتماعات مکتب و مسجد، محل کار و منطقه، ولسوالی، شهر و ولایت و بالاخره کشوری و جهانی می‌تواند، شکل بگیرد؛ یعنی فرایند آن، از سطوح پایین به بالاست.

احمدی به  امید تأمین صلح پایه‌دار و همه‌گستر در کشور، می‌گوید، افراد هستند که صلح می‌سازند و می‌تواند از آن حفاظت نمایند.

وی از تمام مردم می‌خواهد که باید برای حفاظت از صلح، کاهش خشونت‌های خانواده‌گی و اختلافات اجتماعی تلاش‌هایی را به شکل انفرادی، گروهی و  ملی انجام دهند.