جوانی معلول در فراه: از ختم جنگ در کشور خرسندم، اما کاش صحتمند می‌بودم

فراه (پژواک، اول جدی ۱۴۰۰): رحیم‌الله باشندۀ ولایت فراه که در یک انفجار دو عضو بدنش را از دست داده، از ختم جنگ در کشور خرسند است و از هموطنان می‌خواهد که به خاطر استقرار صلح دایمی تلاش نمایند.

جنگ سبب ویرانی، خشونت، دردها، آلام و مصیبت‌ها می‌شود و آرامش روحی را از بین می‌برد.

افغانستان نیز در اثر جنگ‌های ۴۰ سال گذشته به شدت متضرر شده، صدها هزار افغان کشته شدند و میلیون‌ها فرد دیگر مجبور به ترک منطقه و خانه شان گردیدند.

رحیم‌الله نیز از جملۀ افرادی است که در نتیجۀ انفجار یک دست و یک پایش را از دست داده، زنده‌گی‌اش ناقص شده و اکنون در یک خانۀ گلی با تیپ ریکاردر کهنه توأم با درد و اندوه، زنده‌گی‌اش را سپری می‌کند.

این جوان 25 ساله در قریۀ قلعۀ زمانخان شهر فراه در حالی که در یک اتاق سرد، خود را در دو پتو پیچانده و پای مصنوعی‌اش‌ را در کنارش مانده بود، به آژانس خبری پژواک گفت، سه سال قبل از قریۀ خود به قریۀ دیگری می‌رفت که ماین کنار جاده در مسیرش منفجر شده و با صدای بلند انفجار، جوانی‌اش نقصان پیدا کرد، یک دست و یک پایش را از دست داد.

وی در مورد این داستان دردناک زنده‌گی‌اش افزود: «افراد نزدیک آمدند، مرا از محل انفجار به شفاخانه انتقال دادند؛ اقارب و دوستانم مطلع و به شفاخانه آمدند، من بیهوش نشده بودم، با آنها گفتگو و احوال‌پرسی می‌کردم؛ داکتران مرا دیدند، برخی‌ها می‌گفتند که دیوانه می‌شود، تعداد دیگر چیز دیگری می‌گفتند، و برخی‌ها می‌گفتند که تداوی وی ناممکن است و …»

رحیم‌الله با یادآوری این لحظات تلخ زنده‌گی‌اش، لحظه‌یی سکوت کرده؛ در حالی که گلویش پر از بعض و گریه شده بود، گفت که بعدا‍ً به خاطر تداوی به پاکستان رفت؛ اما در آنجا نیز داکتران یک دست و یک پایش را قطع کردند.

وی که یگانه نان‌آور خانوادۀ ۱۱ نفری می‌باشد و اکنون مصروف دکانداری است؛ بار بار گفت که به دلیل ختم جنگ در کشور بسیار خرسند است، تا افغان‌های دیگر مانند وی، معلول نشوند.

رحیم‌الله گفت که صلح به نفع همه افغان‌هاست؛ اگر صلح تأمین باشد، حق همه اتباع کشور برآورده می‌شود؛ وی بسیار خوش است که صلح در کشور تأمین شده است.

اما وی با صدای بغض گرفته‌اش گفت: «ای کاش من اکنون صحتمند می‌بودم.»

نامبرده می‌گوید که صلح مانند خانۀ زیباست که زیبایی، گل‌ها و هوای پاک آن، موجب شادی و خوشی اعضای خانه می‌شود.

وی می‌‎افزاید که افغانستان نیز خانۀ مشترک همه افغان‌هاست و افغان‌ها تنها می‌توانند، در صلح روز خوش و پیشرفت داشته باشند؛ به این خاطر، باید همه برای افغانستان عاری از خشونت و جنگ تلاش کنند.

رحیم‌الله می‌گوید که در فضای صلح، برای مردم موجبات زنده‌گی بهتر فراهم می‌شود؛ اما جنگ و خشونت مشکلات را ایجاد می‌کند.

این جوان می‌افزاید: «در جنگ تنها افراد مربوط مافیا می‌توانند کار کنند؛ افرادی مانند ما تنها درد و خساره می‌بینند… با جنگ کشور آباد نمی‌شود، برای ما از پدر تاکنون تنها جنگ و داستان‌های تلخ جنگ برجامانده است، چیز دیگری نداریم.»

رحیم‌الله گفت، همیشه آهنگ‌های غمگین را گوش می‌کند، زیرا که جنگ شادی و خوشی را ربوده است.

وی از هموطنانش می‌خواهد که از تحول سیاسی اخیر در کشور استفاده کنند؛ همدیگر را تحمل نمایند، حسد و کینه را از دل‌ها بیرون آورند؛ با یکدیگر صمیمیت ورزند، از همدیگر حمایت کنند، تا در کشور برای ابد از جنگ جلوگیری صورت گیرد و زنده‌گی سایر افغان‌ها مانند وی ناقص و زیانبار نشود.