مهتاب متعلم ناشنوا: ناشنوایی مانع پیشرفتم نخواهد شد

فیروزکوه (پژواک، ۱۳ جدی ۱۴۰۰): شماری از ناشنوایان غوری که در یک مکتب ویژه تحت آموزش قرار دارند، معلولیت را محدودیت ندانسته در تلاش پیشرفت اند، از نبود جای و صنوف معیاری شاکی بوده و خواستار حل این مشکل شان شدند.

در ولایت غور لیسۀ ناشنوایان که از سوی «مؤسسۀ گلوبل پارتینر» در شهر فیروزکوه ایجاد گردیده، ۲۶ تن از ناشنوایان در آن مصروف درس و تعلیم اند. این مکتب در حال حاضر، در چند اتاق محدود ریاست شهداء و معلولین غور فعالیت دارد.

مهتاب دختری ناشنوایی است که با وجود معلولیت در هنر نقاشی از مهارت و توانایی خوبی برخور داراست، می‌گوید که ناشنوایی مانع پیشترفتش نخواهد شد.

مهتاب شانزده‌ساله که باشندۀ شهر فیروزکوه است، درحال حاضر در صنف نهم لیسه ناشنوایان در این ولایت درس می‌خواند و از شاگردان ممتاز صنفش نیز می‌باشد.

موصوف در تازه‌ترین کار هنری‌اش،  تصاویری از سلسلۀ شاهان غوری را رسامی کرده، با زبان اشاره‌یی گفت که معلولیت، محدودیت نیست.

از مهتاب در مورد رسامی شاهان غوری پرسیدیم که چی انگیزه باعث شد، تا تصاویر شاهان سلسلۀ غوریان را نقاشی کند؟ او دراین باره گفت: «مه به خاطری این‌ها را انتخاب کردم که این‌ها زحمت زیادی کشیدند؛ کسانی بودند که زحمت کشیدند؛ درس خواندن تا به این مقام رسیدند و سلطان راضیه که یکی از زنان مؤفق شاهان غور بوده و ما این را با تمام همصنفی‌ها و همنوایان خود برسانم، این یک زن بوده، زحمت کشیده و به زحمت خود یک پادشاه را رهبری می‌کرد، تصویری دیگر هم است که آنها هم بر اساس زحمت خود درس خواندن و تلاش کردند، تا به این پادشاهی رسیدند.»

مهتاب به تعلیم و تحصیل علاقه‌مندی زیادی دارد و پیشرفت در زنده‌گی خود را مرتبط به ادامۀ تعلیم و تحصیل دانسته، افزود، با آنکه سال پیش در انفجار موتر بم‌گذاری شده کنار مکتب شان از ناحیۀ چشم زخم برداشته‌است، اما به دروسش ادامه داد و با سایر همصنفی‌هایش به پیش می‌رود.

وی افزود: «ما در جریان درس بودیم و ساعت هم حدود ده بجه صبح بود که ما در صنف بودیم و انفجار رخ داد؛ انفجار موتر بم بود بسیار مهیب بود که در این انفجار به تعداد ۱۸ تن از همصنفی‌های مه زخمی شدند که یکی خودم بودم و از ناحیۀ چشم زخم برداشتم؛ او حالت بدی به سرما گذاشت با آن هم ما به درس خود ادامه دادیم؛ هرچند ترس بود، با آن هم مکتب رفتن را ترک نکردیم.»

ساعت هشت صبح است و مهتاب برای رفتن به مکتب ویژۀ ناشنوایان که ده سال پیش از سوی «مؤسسۀ گلوبل» در شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور ایجاد شده است، آماده می‌شود. او هر صبح با علاقه‌مندی و شور و شوق بیشتری مسیر طولانی و یخبندان فیروزکوه را از مسیر دریای هریرود پای پیاده می پیماید، تا به مکتب برسد.

هرچند مکتب ناشنوایان غور ساختمانی مشخصی ندارند، اما با آن هم در چند اتاقی که از سوی ریاست شهداء و معلولین این ولایت برای ناشنوایان درنظر گرفته شده‌است، مصروف آموزش اند.

شاگردان این مکتب در کنار یادگیری مضامین مختلف، همچنان زبان انگلیسی و کمپیوتر را نیز در این مرکز می‌آموزند.

در صنفی که در آن ساعت ریاضی تدریس می‌شد و همه توجه به یادگیری حساب دارند، مهتاب نیز حضور دارد و به درس معلم شان با دقت توجه می کند.

وی  در حالی که می‌گفت، آنان تمام دروس را به شکل مسلکی از آموزگاران شان می‌آموزند، افزود که در این صنف برای شان ریاضی تدریس می‌شود و درس کمپیوتر از طریق پراجکتور برای شان تدریس می‌گردد.

مهتاب که از استعداد فوق‌العاده برخوردار است، می‌گوید، خانواده و آموزگارانش مشوق خوبی برای پیشرفت زنده‌گی‌اش می‌باشند.

زبور، برادر بزرگ مهتاب می‌گوید، خواهرش استعداد خوبی در یادگیری و هنر نقاشی دارد و با امکانات ناچیز، رسامی‌های ارزشمندی را تهیه می‌کند.

وی می‌گوید: «مهتاب جان خیلی علاقه به درس خواندن و رسامی داره که ما و شما می‌بینیم، با امکانات ناچیز می‌تواند، بهترین رسم‌ها را ترسیم کنه و نقاشی کنه؛ معلولیت مهتاب جان هیچ وقت نقطۀ ضعف آن نبوده و همیشه با همی معلولیت خود، بهترین رسامی‌ها را کشیده‌است.»

نائب از دیگر دانش‌آموزان این لیسه می‌گوید: «مه از شاگردان ناشنوا هستم؛ در مکتب درس می‌خوانم؛ ساعت هشت صبح به مکتب می‌آیم، ضرب را می‌خوانم؛ خوب درس می‌دهد استاد به ما. موضوعاتی که در مورد اسکلیت انسان‌ها، دندان، چشم است، تمام موضوعات خوبی را استاد از طریق پروجکتور به ما درس می‌دهد، ما درس را یاد می‌گیریم.»

وی در ادامه می‌افزاید: «خوب کار می‌کنیم؛ اما امکانات کمی را داریم و متأسفانه در انفجاری که پارسال صورت گرفت، ما امکاناتی را که داشتیم، از دست دادیم و شماری از همصنفی‌های ما هم زخمی شدند.»

دانش‌آموزان ناشنوا از مسؤولان مؤسسۀ گلوبل ابراز قدردانی کرده و از دولت و سایر نهادهای ملی و بین المللی می‌خواهند، تا برای شان مکتب مشخص و امکانات بهتری را فراهم کنند تا آنان بتوانند، در فضای اکادمیک و پیشرفته، آموزش ببینند.

نوراحمد و خلیل دو تن از آموزگاران مکتب ناشنوایان غور از استعدادهای خوبی دانش‌آموزان شان ابراز خُرسندی کرده می‌گویند، با آنکه آنان از امکانات اندکی برخوردار اند، با آن هم برای یادگیری بیشتر دانش‌آموزان شان می‌کوشند.

موصوف افزود که از نه سال به اینسو این مکتب فعالیت دارد و نبود جای و صنوف معیاری، از چالش‌های اساسی آنان می‌باشد.

در همین حال، عبدالحکیم سمیر، سرپرست ادارۀ شهداء و معلولین غور می‌گوید، آنان از توانایی‌های خوبی ناشنوایان آگاه اند و از مقام‌های مرکزی و سایر نهادهای ملی و بین‌المللی می‌خواهند، تا در راستای رفع نیازمندی‌های آنان کار کنند و فضای بهتری را برای یادگیری ناشنوایان فراهم کنند.

وی افزود: «ناشنوایان مردم توانا و روشنی و مردم خوبی اند، ما کوشش می‌کنیم که به آنها کمک کنیم و یک سرپناه به آنها ساخته شود، فعلاً دو صنف را از ادارۀ شهداء و معلولین به آنها دادیم و آموزش می‌بینند.»

در مکتب ناشنوایان ۲۶ دانش آموز وجود دارد که به شمول مهتاب ۹ تن آنان را دختران تشکیل می‌دهند.

این مکتب تحت حمایت «مؤسسۀ گوبل پارتینر» در ولایت غور فعالیت می‌کند.

هرچند دفتر مؤسسۀ گلوبل در فیروزکوه غیرفعال است. این مؤسسه در گذشته نیز مکتب نرسینگ، کورس‌های آموزش زبان انگلیسی و کمپیوتر را به صورت رایگان برای هزاران تن راه‌اندازی کرده بود.