فرانکو: افغانستان کشور امن و ارزانی برای گردشگران خارجی‌‌ است

کابل (پژواک، ۹ حوت ۱۴۰۰): یک جوان کانادایی که بدون هیچ‌ گونه مشکل و نگرانی به ۱۸ ولایت افغانستان سفر کرده می‌گوید، افغانستان اکنون کشور امنی برای گردشگران خارجی‌ است.

در افغانستان طی چهار دهۀ گذشته، جنگ ادامه داشت؛ اما این جنگ طولانی و خونین در اواخر ماه اسد سال جاری پس از سرنگونی حکومت قبلی و روی کار آمدن حکومت سرپرست کنونی به پایان رسید. حکومت فعلی تاکنون از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده‌است.

«فرانکو» پس از آمدن این تحول، تصمیم گرفت به به افغانستان سفر کند و تاکنون به ۱۸ ولایت این کشور جنگ‌زده سفر کرده‌است.

تیم خبری آژانس خبری پژواک همراه با فرانکو به پنج نقطۀ کابل سفر کرده و از او خواسته‌اند، تا در مورد سفرش به افغانستان و زنده‌گی و فرهنگ افغان‌ها و اینکه افغانستان اکنون تا چه حد برای سیاحت مناسب است، معلومات بدهد.

خبرنگار پژواک و این گردشگر خارجی صبح روز پنجشنبه به تفریحگاه قرغه در حومۀ شهر کابل رفتند.

در حالی که برف روی تپه‌های قرغه به تازه‌گی آب شده و راه رفتن روی زمین گل‌آلود دشوار بود، اما فرانکو از دیدن این صحنه و محل خرسند به نظر می‌رسید؛ او به آب بند قرغه – که نصف آن را یخ زده بود، – اشاره کرده و گفت، این اولین باری ‌است که چنین محل زیبایی را تماشا می‌کند.

فرانکو گفت: «من امیدوارم که تمام دنیا و کشورهای مختلف را ببینم؛ از فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف دیدن کنم؛ به چین، مصر، رواندا و ایتوپیا رفته‌ام؛ در سپتمبر و اکتوبر سال جاری در پاکستان بودم؛ من ‌دانستم که جنگ در افغانستان تمام شده و صلح استقرار یافته‌است؛ بنابراین، به اینجا آمدم.»

او می‌گوید، از قونسلگری افغانستان در پیشاور ویزای توریستی دریافت کرد؛ از طریق تورخم به کابل آمده‌ و در ظرف دو ماه به ۱۸ ولایت سفر کرده‌است.

اما او از ولایات یادشده کابل، پنجشیر، بامیان، مزارشریف، فاریاب، بادغیس، هرات، فراه، نیمروز، هلمند، پکتیا و قندهار را نام برد.

«مهمان‌نوازی افغان‌ها بسیار تحسین برانگیز است»

فرانکو گفت، صحراهای وسیع نیمروز، کوه‌های پر از برف‌ بامیان و منظره‌های ویژۀ مناطق دیگر، هرگز فراموشم نخواهد شد.

او می‌گوید: «محل مورد علاقۀ من نیمروز بود؛ قبل از اینکه به نیمروز بروم، انتظار نداشتم که به آنجا بروم؛ در آنجا بیابان‌های زیبایی مانند دبی موجود است؛ بیابان ریگزار است؛ قلعه‌های تاریخی زیادی در بیابان‌ها وجود دارد.»

او افزود، در جریان این سفرش، با اقوام مختلف افغانستان مانند بلوچ، پشتون، تاجک، ایماق، هزاره و ازبک دیدار کرده‌است.

به گفتۀ فرانک، مهمان‌نوازی بیش از حد افغان‌ها از خارجی‌ها، برایش‎ شگفت‌آور بود.

او گفت: «هر باری که من در قندهار، مزار، هرات و نیمروز با موتر به محلی می‌رفتم؛ مسافر نشسته در کنارم، از من می‌پرسید، آیا تو محلی برای اقامت داری، اگر نداری، تو را به خانه‌ام دعوت می‌کنم.»

موصوف می‌گوید، از سنت‌های مردم پشتون در قندهار آگاه شده که چگونه مراسم عروسی را برگزار می‌کنند. بازی بزکشی را در مزارشریف تماشا کرده که برایش بسیار جالب بود و زمانی که در نیمروز بود، از غذاهای بلوچی و نوشیدن شیر شتر در بیابان‌ها، لذت برده‌است.

فرانک افزود که در جریان این سفرش چند کلمه‌یی از زبان‌های ملی (پشتو و دری) افغانستان را نیز آموخته‌است.

او می‌گوید، در زبان پشتو این عبارات و جملات را که «څنګه یې جوړ یې او په خیر یې؟ خوراک خوندر دی؛ اوبه هم ویلی شم»، یادگرفته‌است.

او افزود، در زبان دری کلمه‌های «تشناب و تشکر» را آموخته‌است.

«افغانستان کشور امن و ارزانی برای سیاحت خارجی‌هاست»

پس از سال‌ها جنگ در افغانستان، اکنون این کشور برای گردشگران خارجی تا چه حد مناسب ‌است و اگر فردی به اینجا برای سیاحت بیاید، چه قدر هزینه خواهد داشت؟

فرانک در حالی که با خبرنگا پژواک با یک قایق کوچک در آب قرغه چکر می‌زد، در این مورد گفت: «گردشگران سراسر جهان به گفته‌های کسانی که هیچگاهی به اینجا نیامده‌اند، گوش ندهند؛ اگر پول و وقت دارند، به افغانستان بیایند و با افغان‌ها ملاقات کنند و داستان‌هایی را از زبان افرادی بشنوند که در اینجا زنده‌گی می‎کنند.»

او خطاب به خارجی‌ها می‌گوید: «هراس نداشته باشید؛ بر اساس تجارب من افغانستان فعلاً کشور مصئون برای سیاحان است؛ تجارب من نشان می‌دهد که من کاملاً مصئون هستم؛ پس هراس نداشته باشید، به این کشور سفر کنید و از آن لذت ببرید.»

او می‌گوید، افغانستان مناسب‌ترین کشوری برای سیاحت است؛ به خاطری که محلات و آثار تاریخی زیاد دارد؛ به طور مثال منار جام در ولایت غور که 800 سال قدامت دارد و نمونۀ زیبایی از معماری بوده‌است؛ قلعۀ بست در هلمند، بالاحصاری در کابل و هرات نیز وجود دارد که محلات شگفت‌آور و دیدنی است.

او در رابطه به مصارف سفر به افغانستان می‌گوید: «مصارف گردشگری وابسته به سفر کننده است؛ اگر کسی علاقه دارد که در مکان‌های مجلل بودوباش داشته باشد؛ یا به هوتل سرینا یا انترکانتنینتال برود، مصرف یک شب، 100 دالر است؛ اما من زنده‌گی ساده دارم و روزانه از 10 الی 15 دالر مصرف می‌کنم.»

«هیچ خطر و ترسی را احساس نکردم»

فرانک گفت، قبل از آمدنش به افغانستان، کمی بیمناک بود؛ زیرا از طریق رسانه‌ها شایعاتی منفی در رابطه به فقر، جنگ و تروریزم در این کشور شنیده بود؛ اما در حقیقت چنین چیزی وجود نداشت.

او می‌گوید: «به عنوان یک سیاح خارجی من هیچ احساس خطر نکردم و هیچ کسی تلاش نکرده که از من سرقت کند.»

به تاریخ ۲۴ ماه جدی سال جاری گزارش دستگیری او توسط نیروهای امنیتی در ولسوالی فراه‌رود ولایت فراه نشر شد.

فرانک گفت، این رویداد یک سوءتفاهم بود؛ پولیس هیچگاه همانند وی سیاحی را ندیده بود؟ به این خاطر، سه روز اورا زیر نظارت قرار دادند؛ و این یک عملکرد معمولی است.

او می‌گوید، دستانش را ولچک نکرده بودند، برایش احترام زیاد قایل بودند و حتا او را نماندند که چیزی بخرد، بلکه همه چیز را رایگان برایش عرضه می‌کردند.

او افزود، زمانی که با مسؤولان وزارت امور داخله در کابل صحبت شد و فهمیدند که او یک سیاح است، فورا اورا آزاد کردند.

جینز فرانسوا گارنیو (Jean-Francois Garneau) پدر فرانسوا پارادیس در پیام ویدیویی که به آژانس خبری پژواک ارسال کرده بود گفته‌است که به خاطر پسرش در افغانستان نگران بود؛ اما زمانی که از پسرش در مورد افغان‌ها شنید مطمین شد و دانست که افغان‌ها مردم صلح‌خواه اند و به پسرش زیان نمی‌رسد.

او در حالی که به همه افغان‌ها تمنیات نیک خود را تقدیم می‌کند می‌گوید، از همه افرادی ابراز تشکر می‌کند که با پسرش در افغانستان همکاری کرده‌اند.