کودکان یتیم در جوزجان: حکومت زمینۀ درس و تعلیم را برای ما فراهم کند

[restrict paid="true"]

شبرغان (پژواک، ۲۸ حوت ۱۴۰۰): کودکانی که در روی جاده‌های شهر شبرغان ولایت جوزجان مصروف کار اند، از حکومت می‌خواهند که زمینۀ درس و تعلیم برای شان فراهم گردد.

در حال حاضر، در هر کوچه و سرک در شهر شبرغان ده‌ها کودک از خانواده‌های فقیر مصروف انجام کارهای مختلف می‌باشند.

حمیدالله ۱۱ ساله که باشندۀ ولسوالی کوهستانات ولایت سرپل است و نسبت جنگ و ناامنی در۲۰ سال اخیر، در شهر شبرغان پناه آورده اند، می‌گوید، پدرش که دهقان بود، در جنگ میان حکومت قبلی و مخالفان کشته شد و اکنون خودش یگانه نان‌آور خانوادۀ پنج نفری می‌باشد.

او می‌گوید، پس ازدست دادن پدرش، جنگ در منطقۀ شان شدت گرفت و خانه‌های شان  طعمۀ حریق شد و آن‌ها نا گزیرشدند، همراه با خانوادۀ کاکایش به شبرغان بروند.

موصوف همه روزه از صبح تا شام در یکی از جاده‌های شهر شبرغان مصروف بوت‌پالشی می‌باشد.

این پسر یتیم که آرزوی رفتن به مکتب را به سر می‌پروراند، اما نسبت فقر و بیچاره‌گی و مسؤولیت بزرگی که در این سن بر عهده‌اش گذاشته شده نمی‌تواند، به مکتب برود.

او از حکومت می‌خواهد: «حکومت باید صدای ما بچه‌هایی که یتیم استیم، بشنود و برای ما کمک کند تا ما به مکتب برویم و درس بخوانیم.»

حمیدالله هرچند از لحاظ سن خُرد است، اما سختی‌های روزگار او را پخته ساخته و عاقل ترا از سن و سال خود معلوم می‌شود؛ او که خود را مسؤول اعاشۀ خانوادۀ خود می‌داند، به آیندۀ خود و دو خواهر و یک برادر کوچکش، نیز می‌اندیشد.

او می‌افزاید: «مکتب رفتن مه، خواهرهایم و یک برادرم ناممکن است؛ چرا که از بوت‌پالشی تنها پیسه نان ما می برآید؛ مه نمی‌توانم که مصرف کتاب، کتابچه و کالای مکتب را پوره کنم.»

اما تنها حمیدالله نیست که نسبت جبر روزگار کار می‌کند و از رفتن به مکتب باز مانده‌است؛ فضل‌احمد۱۲ ساله کودک دیگری است که نسبت فقر در یک ترمیمگاه موتر، کار می‌کند.

پدر حمیدالله که در حکومت پیشین منسوب پولیس ملی بود؛ در جنگ با مخالفان جان خود را از دست داد و اکنون سه پسر این خانواده که بین ۱۲ تا ۱۵ ساله می‌باشند، کار می‌کنند.

حمیدالله پس از کشته شدن پدرش با مادر، دو برادرو یک خواهرش از ولسوالی لولاش ولایت فاریاب به شبرغان پناه آوردند.

او که همه روزه از ساعت هشت صبح تا پنج عصر دراین ترمیم‌گاه موتر کار می‌کند، گفت: «در هرهفته ۱۵۰۰ افغانی مزد می‌گیرم، مجبور استم که همینجا بیایم و مکتب نروم.»

به قول حمیدالله، دو برادرش که از او بزرگتر اند، در «بخدی پارک» شهر شبرغان چای فروشی می‌کنند.

او از حکومت می‌خواهد: «از این به بعد نگذارین که هیچ طفلی بی سرپرست شود، برای ما اطفال یتیم زمینۀ درس و تعلیم را برابر کنید.»

موصوف در ادامه می‌افزاید: «اگر روزی برسد که من به مقامی برسم، تمام خوشی‌های دنیا را به اطفالی فراهم می‌کنم که یتیم استن و هیچ وقتی نمی مانم که کدام یتیم درد بی پدری را ببینید؛ حتا برای شان زمینۀ تحصیلات بسیار خوب را برابر می‌کنم.»

او که به درس و تعلیم به شدت علاقه‌مند است، می‌گوید: «وقتی که به جوزجان آمدیم، مه صنف چهارم مکتب بودم، ولی در دکان مستری شاگرد شدم، از رفتن به مکتب ماندم.»

موصوف گفت: «از حکومت نو می‌خایم که خانه و زنده‌گی ماره به ما جور کنند، تا ما پس به خانه و قریۀ خود بُریم.»

سهیلا دختر 13 ساله‌یی که از ولسوالی درزاب ولایت جوزجان سه سال قبل به شبرغان آمده می‌گوید: «از وقتی‌که به شبرغان آمدیم از مکتب و درس خواندن پس ماندیم.»

سهیلا که حدود سه سال قبل به شهر شبرغان آمده، گفت: «در ولسوالی ما داعشیان مکاتب را سوختاندند و چیزی به نام کلکین و دروازه در آن باقی نماندند.»

موصوف نسبت اینکه از درس و مکتب بازمانده، پریشان است.

سهیلا تصریح کرد: «قبل از سقوط حکومت غنی، با مادرم در بازار بولانی فروشی می‌کردم و از همی طریق خانوادۀ خوده کمک مالی می کردم.»

موصوف در مورد زنده‌گی فامیلی‌اش گفت: «پدرم سرباز حکومت غنی بود؛ در یک  جنگ با داعشی گرفتار شد، تاحالی زنده و مرده‌اش معلوم نیست.»

 وی نیز از حکومت می‌خواهد که به خانواده‌های کودکان بی‌بضاعت کمک کند تا آنان بتوانند به درس و تعلیم خود ادامه دهند.

در این حال، داکترهلال  بلخی رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت جوزجان می‌گوید: «ما برای اطفالی که در روی جاده مصروف انجام کارهای شاقه اند، برنامه‌هایی روی دست داریم.»

وی افزود: «در جنب ریاست اطلاعات و فرهنگ کورس آموزشی را ایجاد کرده‌ایم که در آن شاگردان مکاتب و اطفال خانواده‌های بی‌بضاعت طور رایگان مصروف فراگیری درس و تعلیم اند.»

هلال گفت، علاوه بر آن در نظردارند تا آن‌عده از افراد خانواده‌های بیجاشده که اکنون در شهر شبرغان به سرمی‌برند، در ریاست شرکت دولتی افغان گاز، به کار جذب شوند.

او افزود، وزارت معادن برنامه‌های بزرگ کاری را روی‌دست دارد که با آغاز آن، تعداد زیادی از افراد در شهر شبرغان در ادارۀ هایدروکاربن‌های شمال جذب شده مصروف کار خواهند شد.

او خاطر نشان ساخت: «اسکان مجدد خانواده‌های بیجا شده از برنامه‌های دیگر کار ماست که در آیندۀ نزدیک عملی خواهد شد.»

رئیس اطلاعات و فرهنگ علاوه کرد: «خانواده‌هایی که قصد رفتن به محلات و خانه‌های خود را ندارند، اطفال شان به مکاتب معرفی می‌شوند وعده‌یی از اطفالی که مصروف انجام کار شاقه اند، جذب برنامه‌های آموزشی می‌گردند، تا حد اقل از درس و تعلیم بازنمانند.»

طبق اظهارات رئیس اطلاعات و فرهنگ تا کنون در شهرشبرغان سروی دقیقی صورت نگرفته که چه تعداد از اطفال، مصروف انجام کارهای شاقه اند.

وی خاطرنشان ساخت که در روزها و هفته‌های آینده این کودکان نیز مشخص خواهند شد و برای آن‌ها، برنامه‌های کاری مختلف روی‌دست گرفته خواهد شد.

[/restrict]