باشنده‌گان زرنج خواستار ایجاد مرکز تداوی برای بیماران عقلی و عصبی اند

رنج (پژواک، ۷ قوس ۱۴۰۱): برخی از باشنده‌گان شهر زرنج، از افزایش شمار اشخاص عقلی و عصبی در سطح شهر نگران اند و خواستار ایجاد مراکز تداوی و مراقبت برای این افراد می‌باشند.

آنان، گشت و گزارش افراد دیوانه و مجنون در سطح شهر را نگران کننده توصیف نموده، می‌گویند، در این ولایت در کنار نبود همچو مرکز برای مراقبت و نگهداری از اشخاص مجنون (دیوانه) مراکز تداوی و مشوره دهی برای بیماران روانی نیز وجود ندارد.

در میان انبوهی از کثافات در منطقۀ «نقشۀ» شهر زرنج،  مردی را که لباس‌های متعدد رنکارنگ بر تن دارد می‌بینم که همه روزه در جستجوی غذا میان این زباله هاست.

این مرد را که صدیق الله نام دارد مردم محل می‌گویند، او به صورت شبانه روزی در این مکان بودوباش دارد و گاهی باعث آزار و اذیت مردم نیز می‌شود؛ مردم را دشنام می‌دهد و با زباله ها به سمت مردم پرتاب می‌کند؛ گاهی لباس خود را کاملا دور می‌کند و با تن برهنه میان مردم گشت و گذار می‌نماید؛ گاهی به دروازۀ هوتل ها می‌ایستد، مردم برایش نان می‌دهند، او از مدت شش ماه به این طرف به چنین حالتی افتاده است، اما خانواده‌اش توانایی نگهداری وی را ندارند.

شکایات شهروندان

آرزو یکی دیگر از بیماران عصبی است که مردم اورا به نام خاله دیوانه می‌شناسند. او همه روزه با سر برهنه ، موهای  قیچی کرده و لباس های پارۀ سه رنگه، میان بازار زنانه زرنج گشت و گذار می‌کند او به زیور آلات خیلی علاقه دارد و هر روز از دکان های مردم چوری، انگشتر، گردن بند برمی‌دارد و سر کله اش همیشه رنگارنگ زیورات دارد و با پوشیدن و کشیدن آن‌ها، سرگرم است.

گاهی شلوار خود را درمی‌آورد و خود را میان بازار برهنه می‌کند؛ مردم اورا مسخره می‌کنند و آزارش می‌دهند؛ برخی نیز اورا کمک می‌کنند تا لباس بپوشد، مردم برایش غذا می‌دهند، اما او مدت‌هاست حمام نکرده است؛ یک کمپل دارد که شب‌ها در کوچه می‌خوابد، از آن استفاده می‌کند.

آرزو هرچند دو بار در کلینیک ترک اعتیاد بستر شده است، اما بیماری عصبی اش درمان نشده، مردم می‌گویند او دیگر صحت یاب نمی‌شود و باید در مرکز صحی (دیوانه خانه) مراقبت شود؛ او مادر ۲ فرزند بوده که فرزندانش اکنون برای مردم، فرزند خوانده داده شده است.

افسانه حیدری یک تن از باشنده‌گان شهر زرنج به آژانس خبری پژواک گفت، از مدت دو ماه به این‌طرف افراد مبتلا به بیماری‌های عقلی وعصبی  در شهر زیاد شده است، برخی اوقات باعث آزار و اذیت مردم نیز می‌گردند.

وی افزود: «دیروز برای خرید به بازار رفته بودم، یکی از دیوانه‌ها که تمام روز داخل سرک ها گاهی با لباس و گاهی بدون لباس گشت و گذار می‌کند، چادر مرا از سرم کش کرد، با او در گیر شدم، اما بعدها فهمیدم که دیوانه است، او با خودش خنده می‌کرد و راه می‌رفت.»

به گفتۀ او، مدتی قبل پسر همسایۀ شان نیز که در اثر فشار مشکلات زنده‌گی معتاد شد، پس از مصرف مواد مخدر روان گردان، به بیماری عقلی مبتلا شد که اکنون با لباس‌های رنگارنگ داخل زباله‌ها و کوچه های شهر راه می‌رود و با خود هذیان می‌گوید و حتا خانواده‌اش توانایی تداوی و یا نگهداری‌اش را ندارد.

موصوف، با اشاره به نبود مرکز صحی برای تداوی و نگهداری بیماران زایل عقل، می‌افزاید که در این ولایت، رقم افراد زایل عقل در سطح شهر افزایش یافته است.

منبع از حکومت می‌خواهد که درکنار جلوگیری از خرید، فروش و تهیۀ مواد مخدر در این ولایت، در ایجاد یک مرکز تداوی و نگهداری بیماران عقلی و عصبی در این ولایت نیز اقدام کند.

سمیع الله حکمت، یکی دیگر از باشنده‌گان شهر زرنج است که از افزایش بیماران عقلی در کوچه و بازار شهر زرنج سخن زده می‌گوید، روز به روز شمار افراد مبتلا به بیماری های عقلی در سطح شهر زیاد شده می‌رود که در برخی موارد، برای مردم آزار دهنده و وحشت آور است.

وی افزود: «چند روز قبل یکی از جوانان را داخل زباله‌های شهر یافتم که قبلا به حیث افسر نظامی  برای جامعه خدمت می‌کرد؛ او در اثر فقر و بیکاری به مواد مخدر روآورد، اما حالا  دیوانه شده، داخل بازارها گشت و گذار می‌کند و گاهی نیز خود را برهنه می‌کند.»

داکتران روانشناس نیز خواستار ایجاد مرکز نگهداری و تداوی بیماران عقلی شدند.

رمیکا سیستانی که مدتی است به حیث  روانشناس از طریق «موسسۀ بین المللی هندیکپ» خدمات روانی را ارایه می‌کند به پژواک گفت، اختلالات روانی نظر به تغییر در عملکرد، رفتار، گفتار، متفاوت است؛ در صورتی‌که بیماری روانی پیشرفته شود، منجر به سایکوز «جنون» می‌شود و عوامل متعدد دارد که عمده ترین دلیل آن، مصرف مواد مخدر است.

وی، موجودیت شفاخانۀ صحت روانی را یکی از نیازهای اساسی در ولایت نیمروز دانسته، می‌افزاید: «افزایش شمار بیماران سایکوز در نیمروز نگران کننده است؛ خصوصا زنان بیمار باید تحت مراقبت و درمان قرار بگیرند؛ زیرا بیماران عصبی که در کوچه ها گشت و گذار می‌کنند، باعث دلهره و تشویش همه مردم می‌شوند.»

به گفتۀ او، اطفال از این بیماران هراس دارند و سرگردانی آنان باعث آسیب به جامعه می‌شود، بنا باید آن‌ها بستر شوند.

در همین حال، داکتر سیدخلیل شاه کاظمی متخصص اعصاب و روان و مسؤول کلینیک ترک اعتیاد  ریاست صحت عامۀ نیمروز به پژواک می‌گوید، افزایش بیماری‌های عقلی، عصبی و روانی یکی از مشکلات اساسی جامعۀ نیمروز را تشکیل می‌دهد.

او که از مدت 15 سال است، در بخش اعصاب و روان مریضان را تداوی می‌کند گفت، عوامل متعددی در بروز بیماری‌های روانی و عصبی نقش دارند که برخی اوقات وابسته به عوامل ارثی، تغییرات هورمونی، فعالیت های کیمیاوی مغز دارد .

منبع، از عوامل محیطی مانند بیکاری، فقر، مشکلات و خشونت‌های خانواده‌گی، مهاجرت اشاره کرده، اما مواد مخدر را به حیث عمده ترین علت بیماری روانی و عقلی دانست.

وی افزود: «مواد مخدر خالص نیست و مصرف آن در طولانی مدت بالای مغز افراد تاثیرات منفی می‌گذارد و فرد معتاد را مجنون می‌سازد.»

به گفتۀ منبع، یک بخش از شفاخانه ولایتی زرنج برای تداوی بیماران روانی و عصبی اختصاص یافته است، اما بسنده و معیاری نیست.

وی در ادامه گفت، برخی موسساتی که خدمات روان درمانی را برای مریضان ارایه می‌کنند، اما موثر نیستند؛ زیرا متخصصین ندارند و به همین دلیل، برخی خانواده ها مریضان خود را برای تداوی به ولایت هرات انتقال می‌دهند و برخی نیز که توانایی اقتصادی ندارند، در سطح شهر رها می‌کنند.

وی علاوه می‌کند، انواع و اقسام بیماری های روانی و عقلی در حال افزایش است که روزانه از ۱۵ الی ۳۰ مریض نزد او مراجعه می‌کنند.

او می‌گوید، ایجاد کلینیک باید از طریق وزارت صحت عامه در برنامۀ صحت گنجانده شود؛ ریاست صحت عامۀ نیمروز بارها این موضوع را پیشنهاد نموده، اما وزارت تا حالا کدام اقدامی ننموده است.

وی نارسایی‌ها در بخش صحت را ناشی از ناکارایی پالیسی وزارت صحت عامه در حکومت قبلی عنوان نموده می‌گوید، وزارت در حکومت قبلی، بخش صحت ولایات را به موسسات در بدل بودجۀ هنگفت اجاره دادند که خدمات موسسات چندان موثر نبود، بلکه باید ظرفیت سازی می‌شد.

او ایجاد کلینیک برای نگهداری و تداوی بیماران عقلی را نیاز اساسی پنداشته می‌گوید، شمار معتادین در این ولایت افزایش یافته است.

آژانس خبری پژواک تلاش نمود تا در این زمینه پاسخ ریاست صحت عامۀ نیمروز را نیز داشته باشد، اما آنان حاضر به ارایۀ پاسخ نشدند.