یک قربانی جنگ‌های گذشته: نابسامانی‌های زیادی را متحمل شدیم؛ نمی‌خواهیم جنگ در کشور دوباره آغاز شود

پارون (پژواک، ۲۳ قوس ۱۴۰۱): حاجی‌رمضان ۵۶ ساله و باشندۀ ولسوالی وانت‌وایگل نورستان که تمام اعضای خانواده‌اش را در جنگ‌های گذشته از دست داده – می‌گوید، نابسامانی‌های زیادی متحمل شده، نمی‎خواهد که جنگ در کشور دوباره آغاز شود.

وی از حاکمان فعلی و مخالفان آن‌ها می‌خواهد که مشکلات خود را از طریق گفتگو حل کرده و به جای جنگ؛ برای صلح و وحدت تلاش کنند.

این مرد کهنسال باشندۀ قریۀ بروانت ولسوالی وانت‌وایگل که در مقابل دکانش روی فرش پلاستیکی لباس‌های زمستانی را برای فروش انبار کرده بود – به آژانس خبری پژواک گفت، جنگ تمام اعضای خانواده‌اش را از وی گرفته و تنها خودش  زنده مانده ‌است.

او که هنگام صحبت از اعضای خانواده‌اش اشک در چشمانش حلقه زد، داستان این حادثۀ المناک را چنین آغاز کرد: «ده سال پیش در سال ۱۳۹۱ هـ.ش طالبان بر ولسوالی وانت‌وایگل حمله کردند و پس از چند روز درگیری‌های شدید، این ولسوالی را تصرف کردند، در شب سوم نیروهای خارجی بمبارد را آغاز کردند که در نتیجۀ آن، بیش از ۳۰ تن از هم‌قریۀ وی کشته شدند.»

وی افزود، در میان کشته شده‌گان ۸ تن از اعضای خانوادۀ وی (پنج پسر، یک دختر، همسر و مادر) نیز شامل بودند که تمام آنان در یک محل جان شان را از دست دادند.

او می‌گوید، در همان شب او در خانه نبود، اما زمانی که بمبارد آغاز شد، هم‌قریه‌ها از ترس خانه‌های خود را ترک کردند و از هوا مورد حمله قرار گرفته و کشته شدند.

به گفتۀ او، اگر در آن شب در خانه می‌بود، اکنون وی نیز زنده نمی بود.

موصوف گفت: «دردناک‌ترین مورد این بود که با آغاز بمباردمان، سه روز جنگ شدیدی در اینجا جریان داشت و هیچکس نمی‌توانست، اجساد عزیزان شان را از صحنۀ جنگ انتقال دهد.»

رمضان‌ آه سرد کشیده و افزود، شاید در همان زمان افراد زیادی در این بمباردمان کشته و شمار زیادی مجروح شده باشند و امیدوار دریافت کمک بوده باشند، آن‎ها با چه درد و رنجی جان‌های شان را از دست داده باشند؟

به گفتۀ وی، سال‌ها به دلیل از دست دادن خانواده‌اش رنج کشید، اما مردم او را مجبور کردند، تا زنده‌گی خود را دوباره آغاز کند.

او می‌افزاید، اکنون با کس دیگری ازدواج کرده، دو فرزند دارد و همچنان به جای دهقانی، فروش مواد غذایی و پوشاک را در این ولسوالی آغاز کرده‌است.

او از این حادثه به انداره‌یی متألم و رنجیده است که دیگر نمی‌خواهد به هیچ نام و عنوانی در کشور یک شلیک هم صورت گیرد و هیچ فردی به سرنوشت او گرفتار نشود.

وی در حالی که بار دیگر اشک در چشمانش حلقه زده بود، افزود: «از بدبختی‌های جنگ از من بپرسید که عزیزانم را در آن از دست دادم.»

او از حاکمان فعلی و دیگر رهبران کشور می‌خواهد که همه مشکلات را از طریق گفتگو حل کنند و به‌جای جنگ، برای صلح و وحدت تلاش کنند و اجازه ندهند، تا کشور باردیگر درگیر جنگ شود.

اعجاز الحق، همسایۀ حاجی‌رمضان – که پدرش در همان شب در حملۀ افراد مسلح جان خود را از دست داده‌است – می‌گوید، جنگ‌های 20 سال گذشته صدها هزار افغان را مانند او و حاجی‌رمضان با دشورای‌های مشابهی روبه‌رو کرده‌است.

او همچنین می‌گوید، رهبران باید رنج‌ها و دردهای مردم خود را درک کنند، بر آنان دلسوزی را روا دارند؛ کشور را به‌جای جنگ به سوی صلح و ثبات سوق دهند.

به گفتۀ وی، پس از آمدن تحول سیاسی در کشور، متأسفانه اکنون همچنان حوادث و حملات به وقوع می‌پیوند، این کار مردم را نگران می‌کند که خدای نخواسته جنگ در کشور دوباره تشدید نشود.

سیف‌الدین لتون سخنگوی والی نورستان نیز می‌گوید، دیگر شهروندان از جنگ خسته شده‌اند و هیچ کس خواهان جنگ نیست.

او به آژانس خبری پژواک گفت، تلاش حکومت این است که امنیت مطمین شهروندان را تأمین کند.

وی با اشاره به این حادثه خاطرنشان کرد که در بیست سال گذشته، هموطنان سختی‌های زیادی را متحمل شدند، اما اکنون شرایط زنده‌گی آرام برای شان فراهم شده‌است.

بازدیدها: 22