برخی باشنده‌گان نیمروز خواستار تجدید نظر در تصمیم تعلیق کار زنان در موسسات غیرحکومتی اند

زرنج (پژواک، ۱۳جدی ۱۴۰۱): برخی باشنده‌گان نیمروز از حکومت سرپرست خواسته‌اند که در مورد ممنوعیت کار زنان در موسسات غیرحکومتی ملی و بین المللی تجدید نظر کند و شرایطی را وضع کند تا موسسات کمک‌کننده فعالیت‌ها و کمک‌های شان را در افغانستان از سر گیرند.

به اساس یک گزارش، در اوایل ماه جدی وزارت اقتصاد در نامه‌‎یی به امضای مولوی دین‌محمد حنیف، سرپرست این وزارت‌خانه اعلام نمود که به دلیل عدم رعایت حجاب اسلامی، کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی ممنوع شده‌است.

در واکنش به این تصمیم حکومت، بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی فعالیت‌های خود را در افغانستان متوقف کرده‌اند.

در عین حال، دوازده کشور و اتحادیۀاروپا تصمیم اخیر حکومت سرپرست افغانستان در مورد تعلیق کار زنان در نهاد‌های غیردولتی ابراز نگرانی نموده و خواستار تجدید نظر در این مورد شده‌اند.

حافظ‌‌‌‌‌محمد رسول  تاجیک، یک تن از باشنده‌گان شهر زرنج ضمن اظهار نگرانی از توقف فعالیت و کمک‌های بشردوستانه برخی موسسات غیرحکومتی در کشور می‌گوید که وضعیت اقتصادی برخی شهروندان خوب نیست و به کمک‌های بشردوستانه نیاز مبرم دارند.

وی می‌افزاید، بین زنانی‌که در موسسات غیرحکومتی کار می‌کنند، زنانی نیز وجود دارند که خودشان نان‌آور خانواده‌های شان هستند، با از دست دادن کار وضعیت اقتصادی آنان بدتر می‌شود.

موصوف از حکومت سرپرست می‌خواهد: «حکومت باید در مورد این تصمیم خود تجدید نظر کند؛ زیرا با ممنوعیت کار زنان موسسات فعالیت شان را توقف داده که از یک جانب زنان بیکار شدند و از جانب دیگر موسسات فعالیت‌های شان را متوقف نموده‌اند؛ این ضربه اقتصادی به مردم و کشور وارد می‌کند.»

وی که یک پایش را در انفجار ماینی از دست داده، از مشکلات اقتصادی می‌نالد و می‌گوید: «کمک‌های بشردوستانه بسیار غنیمت بود، بخشی از مشکلات ما را حل می‌کرد، خودم معلول استم و از دستم کاری ساخته نیست، یک بچه نیمچه جوان دارم که دست‌فروشی می‌کند، با مشکلات مصارف خانوادۀ هفت‌نفره ما را پوره می‌کند.»

در همین حال، سکینه  سادات  یکی از بیوه‌زنان در ولسوالی کنگ ولایت نیمروز از مشکلات اقتصادی شکایت دارد و متوقف‌شدن کار شماری از موسسات غیردولتی نگران است.

شوهر سکینه سه سال قبل از اثر بیماری سرطان فوت کرده و اکنون خودش نان‌آور خانوادۀ ۵ نفره خود می‌باشد.

موصوف در خانه خیاطی می‌کند و با مزد که از آن به‌دست می‌آورد، مصارف خانوادۀ خود را تامین می‌کند، اما برخی اوقات بی‌کار می‌ماند.

سکنیه ضمن اشاره به کمک‌های بشردوستانه می‌گوید که این کمک‌ها برای او و سایر خانواده‌های بی‌سرپرست غنیمت است.

وی از حکومت می‌خواهد که مانع کار زنان نشود، تا موسسات فعالیت‌های خود را قطع نکنند و کمک‌های جامعۀ جهانی ادامه داشته باشد؛ در غیر آن خانواده‌های فقیر در کشور با چالش مواجه می‌شوند.

شکیبا عبیدی یک تن از فعالین مدنی در شهر زرنج ممنوعیت کار زنان در موسسات یک ضربۀ بزرگ به کشور خوانده افزود که این موسسات از سالیان بسیار دوری برای زنان و کودکان کمک‌ها را ارایه می‌کردند.

موصوف می‌گوید که در نتیجۀ چهل سال جنگ در افغانستان، رقم زیاد زنان بیوه شده‌اند و اکثریت زنان بیوه نان‌آور خانواده‌های خود نیز می‌باشند؛ برخی زنان بیوه در همچو موسسات کار می‌کردند، کمک‌های برخی از این موسسات برای زنان بیوه و کودکان یتیم مختص بود و حالا این تصمیم حکومت سرپرست تاثیرات زیاد منفی را به جا می‌گذارد.

او می‌گوید، ولایت نیمروز میزان بلند مهاجرین، بیجاه شده‌گان و معتادان را دارد که خانواده‌های شان نیازمند حمایت موسسات اند .

موصوف نیز خواستار تجدید نظر از سوی حکومت سرپرست در مورد این تصمیم‌اش گردید.

این درحالی است که شهاب‌الدین دلاور سرپرست وزارت معادن و پترولیم، اخیراً گفته‌است، عالمان دین به هدف این‌که راهی را مطابق شریعت و فرهنگ افغانی برای کار زنان در نهادهای غیردولتی دریابند، تلاش‌های شان را آغاز کرده‌اند.