زرنج (پژواک، ۸ حمل ۱۴۰۲): شماری از باشندهگان نیمروز مدعی اند که روند توزیع کمک‌های بشری در این ولایت شفاف نمی‌باشد اما مسئوولین این موضوع را رد کرده می‌گویند که روند توزیع کمک‌ها عادلانه و شفاف است.
به دنبال تغییر نظام سیاسی در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۱، کمک‌های جامعۀ جهانی به افغانستان متوقف گردید، بیش از نه میلیارد دالر امریکایی از ذخایر ارزی کشور از سوی ایالات متحدۀ امریکا منجمد شد که در نتیجه ضربۀ شدیدی به اقتصاد مردم و کشور وارد گردید.
پس از آن‌که وضعیت اقتصادی مردم این کشور خراب‌تر شد، برخی کشورهای کمککننده و تمویلکنندهگان برای جلوگیری از بدترشدن وضعیت اقتصادی خانواده‌ها در این کشور، کمک‌های بشردوستانه را آغاز کردند که بیشتر بسته‌های مواد خوراکی و پول نقد برای نیازمندان در سطح کشور توزیع می‌گردد.
شماری از باشندهگان ولایت نیمروز با اشاره به تأثیر مثبت توزیع این کمک‌ها بالای اقتصاد مردم اما می‌گویند، در مناطق دوردست این ولایت مردم قطعا به این کمک‌ها دست نیافتند.
ماه جبین نارویی یک تن از باشندهگان قریۀ شیراحمد شهر زرنج از عدم دسترسی ساکنان این قریه به کمک‌های بشری شکایت دارد.
او که در اثر باران‌های اخیر و توفان خانه، اموال، و مواشی‌اش را از دست داده می‌گوید، مدت ۱۰ سال است در این قریه زنده‌گی می‌کند ولی تاکنون یکبار هم مؤسسات خیریه برای توزیع کمک به قریۀ‌شان نیامده‌است.
ماه‌جبین به آژانس خبری پژواک گفت: «از ما غریب‌تر و بیچاره‌تر کسی نیست. سال‌هاست در نیمروز کمک توزیع می‌شود ولی در قریۀ ما تا حالا یکبار هم کمک توزیع نشده و طوفان و باران همه دار و ندار ما را گرفت. سه بار به ولایت عریضه بردیم اما حتی ما را اجازۀ دیدن والی را ندادند.»
او افزود، ساکنان این قریه شامل ۴۰ خانواده بسیار فقیر اند که از هیچ منبع درآمد ندارند و با وصف مراجعه به ریاست ضد حوادث و انکشاف دهات، هیچ مرجعی برای‌شان پاسخ مثبت نداده‌است.
در همین حال، دولت محمد ۶۵ ساله، نمایندۀ بیجاشده‌گان در منطقۀ شهرک سیستان شهر زرنج می‌باشد که او نیز از عدم دسترسی به کمک‌های بشری شاکی است.
به گفتۀ او، یک‌ونیم سال است ۵۰ خانوادۀ فقیر از پروان، مزار و کندز به شهر زرنج بیجاه شده‌اند ولی تا زمستان امسال هیچ نوع کمک خوراکی یا غیرخوراکی از جانب مؤسسات و حکومت دریافت نکرده‌اند.
او در ادامه افزود، پس از شدت بی‌سابقه سرما در نیمروز، ریاست حوادث ۲۰ عدد خیمه و ۶۰ تخته کمپل برای‌شان توزیع کرد و یکبار هم از جانب تیم سروی مؤسسات کارت کمک دریافت کرده‌اند که از آن فقط یک مرتبه پول نقد دریافت کرده‌اند در حالی که به گفتۀ او، باید ۶ مرتبه پول می‌گرفتند.
رحمت‌الله یک تن از کوچی‌هاست که در منطقۀ جنگل، عقب تپه نادعلی زندگی می‌کند می‌گوید، در منطقه‌شان در زیر ۶ خیمه ۱۲ خانواده زنده‌گی می‌کنند که در طول ۵ سال از جانب هیچ مرجعی کمک دریافت نکرده‌اند.
او افزود: «ما مردم دربدر در زمستان و تابستان فقط نان خشک و آب می‌خوریم حتی آمریت کوچی‌ها هم به ما مردم مستحق و خانه به دوش هیچ نوع کمک نکردند. مؤسسات فقط همان مناطقی که برای شان نزدیکتر است و یا سهولت در رفت‌و‌آمد دارند را سروی می‌کنند و اکثریت تیم سروی خانواده‌های خودشان را کارت می‌دهند.»
از سویی‌هم، فاطمه ۳۵ ساله که مادر پنج فرزند و بیوه است در قریۀ خاش ولسوالی چخانسور زنده‌گی می‌کند و از تقسیم غیرعادلانه کمک‌ها شاکی است.
او ادعا دارد که با وجود حوادث طبیعی و متضررشدن مردم، تا حالا هیچ مؤسسه‌یی برای امدادرسانی به قریۀ‌شان نیامده و کمک دریافت نکرده‌اند.
با این حال، سخی شهبازی، کارشناس مسایل اقتصادی در نیمروز با تایید ادعا‌های مردم مبنی بر عدم تقسیم عادلانه کمک‌ها در این ولایت می‌گوید، اکثر مؤسسات بخاطر صرفه‌جویی در منابع مالی‌شان ساحات نزدیک را تحت پوشش قرار می‌دهند و مردمی که در ساحات دوردست زنده‌گی می‌کنند از کمک‌ها بی‌بهره می‌مانند.
او نبود یک میکانیزم مشخص جهت تشخیص افراد مستحق، عدم موجودیت سیستم دقیق نظارتی از روند سروی و توزیع کمک‌ها، سوﺀ استفاده مسؤولین مؤسسات از منابع مؤسسات، فساد و واسطه‌گری در استخدام، کمبود کارمندان آموزش‌دیده در پروسۀ کمک‌رسانی، دخالت افراد قدرتمند محلی در روند سروی و توزیع کمک‌ها را از جمله عوامل عمدۀ توزیع غیر‌عادلانۀ کمک‌ها بر می‌شمارد.
موصوف در ادامه افزود، مؤسسات بیشترین بودجه را به مصارف اداری مانند معاش کارمندان کلیدی پروژه، کرایۀ موترها، کرایۀ تعمیر و خریداری‌های وسایل اداری اختصاص می‌دهند که مؤثریت پروژه‌ها را کاهش داده و باعث می‌شود تا تغییر چشمگیری در وضعیت اقتصادی مردم رونما نگردد.
به گفتۀ او، کمک‌های مؤسسات زمانی می‌تواند در وضعیت مردم تغییر ایجاد کند که اولویت‌شان ايجاد مصؤنیت غذایی و اشتغال‌زایی برای افراد مستحق باشد.
با این‌حال، دانش مدیر انجوها در ریاست اقتصاد ولایت نیمروز، ادعا‌های مردم مبنی بر توزیع غیرعادلانه کمک‌ها را رد کرده می‌گوید: «گپ‌های مردم صحت ندارد. پروسۀ کمک‌های بشری بسیار به صورت شفاف پیش می‌رود و کسانی که شکایت دارند عادتی به کارت‌های کمک هستند. به این خاطر در دفعات دومی که برای‌شان کارت داده نمی‌شود شکایت می‌کنند.»
او افزود، وزارت اقتصاد ۵۰ درصد پروژه‌های بشری برنامۀ جهانی غذا (دبلیو اف پی) را درمقابل کار اعلام کرده و متباقی کمک‌ها به خانواده‌هایی که سرپرست و توانایی کار ندارند، توزیع می‌شود.
دانش با اشاره به اینکه توزیع کمک‌ها عادلانه و شفاف است افزود، یک تعداد مردم کمک‌های بشر را حق مسلم خود می‌دانند در حالی که این کمک‌ها برای قشر مستمند جامعه است نه تمامی مردم.
Visits: 228
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک