باشنده‌گان یک قریه در ارزگان که نیمی از آنان تکلیف بینایی دارند، خواهان کمک اند

ترینکوت (پژواک، ۲۰ ثور ۱۴۰۲): باشنده‌گان یک قریه در ولسوالی دهراوود ارزگان که نیمی از آنان تکلیف بینایی دارند، از حکومت و نهادهای خیریه می‌خواهند که با آنها کمک کنند.

این قریه بنام محی‌الدین می‎باشد و در منطقۀ درۀ میاندوی ولسوالی دهراوود موقعیت دارد.

باشنده‌گان قریۀ محی‌الدین می‌گویند، این بیماری را به ارث برده اند که نسل به نسل به آنها باقی مانده‌است.

حکمت‌الله، یکی از باشنده‌گان این قریه – که نابینا است – در صحبت با آژانس خبری پژواک گفت: «پدرکلان ما غلام‌ربانی نام داشت، مردم می‌گویند که او تکلیف چشم داشت، پس این مریضی تا به نسل ما نیز رسیده‌است.»

وی افزود، فعلاً در قریۀ شان رقم افراد که تکلیف بینایی دارند، بیش از ۷۰ تن رسیده‌است که بسیار رنج‌آور است.

موصوف می‌گوید: «برخی از اقربای ما که دچار این تکلیف استند، کاملاً از حس بینایی بی‎بهره استند، باقی ماندۀ دیگر از طرف روز تا حدی می‌بینند اما از طرف شب نیاز به کمک دیگران دارند.»

حکمت‌الله ۳۰ ساله که پدر پنج فرزند است می‌گوید، دو دختر و یک پسر‌اش نابینا اند، اما یک دختر و یک پسرش سالم می‎باشند.

محمدعظیم ۴۲ ساله باشندۀ دیگر این قریه می‌باشد که از چند سال بدینسو به دلیل نابینایی زنده‎گی او پر از رنج است.

وی گفت: «مردم از روابط با ما دوری می‎کنند، هیچ کس حتا نمی‎خواهد با ما دوستی کند، ما را به چشم حقارت می‎بینند، قریۀ ما را به‌نام کورها یاد می‌کنند و نام‌های مخلتف دیگر به ما نسبت می‌دهند.»

محمدعظیم می‌گوید، چهار دختر جوان دارد، کسی نمی‎خواهد با وی پیوند دوستی داشته باشد؛ زیرا برایش گفته می‌شود که با این کار نمی‎خواهد «نسل نابینا» در فامیلش پیدا شود.

او افزود، یک خواهرش پانزه سال قبل در ولایت هملند به شوهر دادیم، اما پس از به دنیا آوردن نخستین فرزندش شوهرش به او طلاق داد، اکنون یکجا با فرزندش در خانۀ پدرش زنده‌گی می‌کند.

عبدالکریم باشندۀ دیگر این قریه که از چشم سالم است می‌گوید، نیمی از باشنده‌گان قریۀ شان تکلیف بینایی دارند.

وی افزود که نابینایان این قریه در امور زنده‌گی روزمره از سوی افراد سالم کمک و همکاری می‌شوند.

موصوف گفت، افراد معلول قریه با دشواری‎های زیادی در زنده‌گی رو‎به‎رو هستند و می‌افزاید که تا اکنون از سوی هیچ نهادی با آنها کمک صورت نگرفته‌است.

به گفتۀ وی، برای بیرون‌رفت از این حالت به طور شخصی چند بار تلاش کرده‌اند اما می‌گوید که داکتران برای شان گفته اند که تداوی این بیماری در داخل کشور امکان‌پذیر نیست.

موصوف گفت: «جهانیان صدای ما را بشنوند، ما را طوری تداوی کنند تا نسل بعدی ما از این بیماری رهایی یابد.»

آگاهان طب می‌گویند، این یک نوع مرض ارثی بوده که از یک نسل به نسل دیگر به میراث می‌ماند.

داکترمحمدالله روحانی، رئیس صحت عامۀ ارزگان می‌گوید: «افرادی یک منطقۀ در ولسوالی دهراوود که به مرض Congenital مبتلا ‌اند، علت آن پیوند دوستی و خویشاوندی بین خودشان است، و توان دید آنها نسبت به افراد سالم کم است و توازن جسمی آنها غیرمنظم می‎باشد.»

او می‌گوید: «در حال حاضر تداوی این بیماری در داخل کشور غیرممکن است اما فعلاً راه جلوگیری آن این است تا بین خود شان از پیوند خویشاوندی و دوستی خودداری کنند.»

وی می‌افزاید، تیمی از متخصصین چشم به منطقۀ یادشده فرستاده خواهد شد، تا خدمات ابتدایی به آنان ارایه شود و در ضمن موضوع تداوی دایمی آنها با مرکز و جامعۀ جهانی به اشتراک گذاشته شود.

مسؤولین ادارۀ شهدا و معلولین ارزگان می‌گویند که از معلولیت دها تن در یک قریه در ولسوالی دهراوود این ولایت آنان نیز اطلاع یافته‌اند.

مولوی منظور، مسؤول این اداره به پژواک گفت، سال‌ها می‌شود که حدود بیست عضو این خانواده به عنوان افراد معلول با این اداره ثبت گردیده و معاش برای شان پرداخت می‎شود.

وی می‌گوید، طبق معلومات آنان، در این قریه در مجموع ۷۰ معلول وجود دارند که معلولیت ۲۰ تن آنان بیشتر بوده و در امورات روزمره به همکاری دیگران نیاز دارند و باقی‌ماندۀ دیگر می‌توانند به نیازهای روزمرۀ شان تا حدی رسیده‌گی کنند.

بازدیدها: 153