داکتران: انداختن زباله‌های طبی در زباله‌دانی‌های شهر باعث شیوع امراض انتانی می‌گردد

فیروزکوه (پژواک، ۳۱ سرطان ۱۴۰۲): داکتران در غور انداختن زباله‌های طبی در زباله‌دانی‌های داخل شهر را عمل نادرست خوانده می‌گویند که این کار باعث امراض خطرناک انتانی می‌گردد.

آنان می‌‌گویند، شماری مردم، برخی از کلینیک‌ها و شفاخانه‌ها در برخی نواحی شهر فیروزکوه زباله‌های طبی را در زباله‌دانی‌های بیرون از مرکز صحی می‌اندازند، در حالی‌که باید همچو زباله‌ها در زباله‌دانی داخل شفاخانه جابه‌جا شده و هرچه زودتر به دور از شهر انتقال و دفن شود.

داکتر محمدنصیر پارسا، سرطبیب شفاخانۀ ولایتی غور به پژواک گفت: «زباله‌ها در کل آلوده به میکروب‌ها هستند اما زباله‌های طبی بسیار خطرناک می‌باشد؛ زیرا باعث شیوع امراض ساری مانند توبرکلوز، برسلوز، زردی سیاه، امراض جلدی و سایر انتانات می‌شود و این می‌تواند که برای حیات انسان ها خطرناک باشد.»

موصوف در حالی‌که می‌گفت، مریضانی زیادی به این شفاخانه مراجعه می‌کنند که از اثر تماس با زباله‌ها به امراض انتانی مصاب شده اند، افزود که باید تمام زباله‌های طبی در دستگاه مخصوص سوزانده شود و از دسترس مردم، به ویژه اطفال دور باشد.

به گفتۀ او، زباله‌های طبی شفاخانه در دستگاه سوزانده می‌شود و زباله‌های غیرطبی در هماهنگی با شاروالی این ولایت دور از شهر دفن می‌شود.

منبع گفت، در صورتی‌که زباله‌های طبی و شهری دفن نشود، در کنار بروز امراض همچنان باعث تخریب محیط زیست نیز می‌شود.

داکتر محمدعارف قاضی‌زاده از دیگر داکتران داخله در این ولایت نیز موجودیت زباله‌های طبی و شهری را خطرآفرین برای افراد جامعه، به ویژه کودکان و زنان عنوان کرد.

وی افزود: «متاسفانه همۀ ما شاهد این هستیم که زنان و همچنان اطفال به دلیل فقر و ناداری روزانه در داخل بازار و کوچه‌ها در حال جمع‌آوری زباله‌ها هستند که این زباله‌ها حیات آنها را به خطر می‌اندازد، آنها به امراض زیادی مصاب می‌شوند.»

او از نبود زباله‌دانی‌های مشخص در شهر و نیز از بی‌توجهی برخی خانواده‎ها و دکانداران در قسمت انداختن زباله‌ها انتقاد نموده افزود: «بسیاری از مردم زمانی‌که به مریضان شان در خانه ادویه زرق می‌کنند و یا سیروم می‌دهند، زباله‌های آن را در داخل کوچه‌ها می‌اندازند که عمل نادرست است.»

در همین حال، محمدحماس آمر اطلاعات ریاست اطلاعات و فرهنگ غور گفت: «شاروالی غور شب و روز تلاش می‌کند که زباله‌های شهری را تا حدود ۲۰ کیلومتر به مناطق دور از شهر برده و دفن کند تا به محیط و مردم آسیب نرسد اما متاسفانه اکثریت خانواده‌ها متوجه حفظ‌الصحه و اطراف خود نمی‌باشند.»

موصوف از مردم می‌خواهد تا در رعایت کردن حفظ الحصۀ محیطی همکار باشند.

ابتلایان به امراض می‌گویند که از جمع‌آوری زباله به امراض مصاب شده‌اند.

زبیر، کودک سیزده سالۀ که همه روزه برای جمع‌آوری زباله‌ها فاصله‌های زیادی را می‌پیماید، می‌گوید که این کار را به دلیل فقر و ناداری انجام می‌دهد.

وی بی‌خبر از این‌که جمع‌آوری زباله‌های طبی و شهری برایش خطرات زیادی به دنبال داشته، همه روزه در بین زباله‌ها می‌رود تا بتواند غذایی برای خوردن و کارتن و پلاستیک برای آتش و آهن کهنه برای فروش پیدا کند.

وی که روزانه از طریق این کار حدود ۴۰ افغانی عاید به‌دست می‌آورد، می‌گوید که از یک ماه به این‌طرف به بیماری جلدی مصاب گردیده و تحت تداوی قرار دارد.

زبیر به پژواک گفت: «پدرم معتاد است، در خانه مه، مادرم و دو خواهرم زنده‌گی می‌کنیم، پدرم همه سرمایۀ خانه ما را دود کرد و رفت، حالی مه و مادرم مجبوریم که پلاستیک، کارتن، آهن کهنه و دیگر چیزها را از داخل زباله‌ها جمع‌آوری کنم و بفروشم.»

این پسر آرزو دارد تا بتواند مکتب برود و درس بخواند، اما فقر و ناداری وادارش کرده تا جانش را به خطر بیندازد و روزانه برای تامین نفقۀ خانواده‌اش تلاش کند.

وی از امارت اسلامی و موسسات خیریه می‌خواهد که او و خانواده‌اش را حمایت کنند تا مجبور به انجام این کار نشود.

در همین حال، محمدانور ده ساله، کودکی دیگریست که از طریق جمع‌آوری زباله‌ها لقمه نانی به دست می‌آورد اما این باعث شده‌است که به مرض سل مصاب شود.

وی که در حال حاضر تحت تداوی قرار دارد، افزود: «مه روزانه می‌رفتم از زباله‌دانی‌ها بوتل‌های نوشابه، کارتن، سرنج و بوتل‌های سیروم را جمع‌آوری می‌کردم و می‌فروختم و روزانه تا سی افغانی کمایی می‌کردم، وقتی‌که مه مریض شدم، داکترا گفتند که تو زیاد به کثافات دست زدی، از همو خاطر مریض شدی.»

بی‌بی ناز زن چهل ساله‌یی که از طریق جمع‌آوری زباله‌ها از زباله‌دانی‌های شهر فرزندان خود را اعاشه می‌کند، می‌گوید که این کار برایش بیماری جلدی را به بار آورده‌است.

وی نیز خواستار توجه امارت اسلامی به خانواده‌های است که در شرایط بدی زنده‌گی می‌کنند و اطفال شان از درس و تعلیم به دور هستند.

بی‌بی ناز که دو پسر ۱۲ و ۱۴ ساله و یک دختر ۸ ساله دارد می‌گوید، شوهرش سه سال پیش از اثر بیماری سرطان فوت کرده و خودش یگانه نان‌آور خانواده‌اش می‌باشد.

بازدیدها: 261