کابل (پژواک، ۱۱ اسد ۱۴۰۲): شماری از بیجاشدهگان داخلی در ساحۀ بگرامی شهر کابل که خانه‌های‌شان از سوی شاروالی تخریب شده از حکومت و سازمان‌های بین‌المللی خواهان کمک و تعیین مکانی برای بودوباش‌شان اند.
این بیجاشدهگان که از ولایت‌های مختلف کشور به دلیل مشکلات به این مکان (قسمت الف بگرامی) جمع و حدود ۱۰ سال می‌شود در اینجا زندگی می‌کردند، می‌گویند که حالا با تخریب خیمه‌ها و جای بودوباش‌شان به مشکلات فراوانی مواجه اند و سرپناهی ندارند.
به گفته یکی از نماینده‌های این بیجاشدهگان، حدود ۲۸۰ خانواده در این «کمپ» زندگی می‌کردند و اکنون اکثریت آن‌ها به دلیل اینکه جای برای بودوباش ندارند، در اطراف همین ساحه نمره‌های خالی را به سه الی چهار هزار به کرایه گرفته‌اند و تا ۱۰ فامیل در یک نمره زندگی می‌کنند.
شاروالی کابل حدود یک هفته قبل (۱۹ سرطان) با نشر خبرنامه‌ای از بازپس‌گیری حدود ۱۰۰ جریب زمین تحت غصب خبر داده و نوشته بود: «شماری از افراد غاصب و فرصت طلب که با بهانه‌های مختلف در سالیان قبل بالای حدود ۱۰۰ جریب زمین دولتی در قسمت الف بگرامی دست زده بودند، شناسایی و اقدام به تخریب و پاکسازی برخی از تاسیسات غیرقانونی آنان شده‌است.»
در آن زمان شورای مهاجرین ناروی در افغانستان گزارش داد که حکومت سرپرست «با خشونت بیجاشدهگان داخلی را از یک کمپ در کابل» بیرون کرده‌است که با تخریب این کمپ در حدود ۲۸۰ خانواده بی‌خانه و سرپناه شده‌اند.
گزارش‌هایی نیز در آن زمان منتشر شد که «یک کودک ۴ ساله و یک نوجوان ۱۴ ساله هنگام تخلیه و تخریب کمپ جان باخته‌اند.»
محمدنعیم ۶۰ ساله که ۱۱ سال در این کمپ زندگی کرده می‌گوید، با وجود که شاروالی کابل برای آن‌ها ۲۰ روز مهلت داده بود تا این زمین‌ها را تخلیه کنند اما قبل از مهلت تعیین‌شده خانه‌ها و خیمه‌های آن‌ها را تخریب کردند.
او که تنها نان‌آور خانواده ۵ نفره‌اش است می‌گوید، پسر جوان خود را در اثر جنگ‌های داخلی در دهۀ هفتاد از دست داده و حالا یک پسر ۱۳ ساله‌اش به سرطان خون مبتلا است و ماهانه باید برای او خون خریداری کند.
موصوف که با کراچی دستی خود کار می‌کند و روزانه اضافه‌تر از ۵۰ افغانی کار کرده نمی‌تواند، می‌افزاید که با این وجود گشتاندن چرخه روزگار بسیار برایش سنگین است و حتی توان پرداخت ۱۲۰۰ افغانی کرایه خانه‌ای را که بعد از تخریب کمپ به اجاره گرفته را ندارد.
در همین حال، مرضیه که بیوه است و ۹ سال می‌شود در این کمپ زندگی کرده می‌گوید تا زمانی که در این کمپ بودند، همیشه برای‌شان کمک‌ها از سوی موسسات صورت می‌گرفت و زندگی آرامی داشتند.
او با حکایت از روزی که خانه و خیمه‌های‌شان تخریب شد، گفت که در آن روز اکثریت آن‌ها اموال خود را از دست دادند و برای چند روز نیز سرپناهی برای زندگی کردن نداشتند.
به گفتۀ مرضیه که نمایندۀ شماری از این بیجاشدهگان نیز است، شمار کمی از این بیجاشدهگان که امکانات داشتند، دوباره به ولایت‌های‌شان رفتند اما شمار زیاد آن‌ها حالا چهاردیواری‌های که در اطرف همین کمپ است را به کرایه گرفته‌اند و تا ۱۰ خانواده در آن زندگی می‌کنند.
با این حال، این بیجاشدهگان با اشاره با مشکلات فراوانی که به آن روبه‌رو اند از حکومت سرپرست و سازمان‌های بین‌المللی خواهان کمک‌های فوری و تعیین مکانی برای بودوبادشان اند.
خواستیم دیدگاه وزارت امور مهاجرین را در مورد این بیجاشدهگان و برنامه‌های این وزارت برای آن‌ها داشته باشیم اما با تماس‌های مکرر و با گذشت هفت روز موفق به این کار نشدیم.
نعمت‌الله بارکزی، مشاور شاروالی کابل اما به آژانس خبری پژواک گفت که این اداره متعهد به برگرداندن زمین‌های دولتی از نزد غاصبین است و در آینده زمین‌هایی که در نواحی مختلف شهر کابل از سوی غاصبین گرفته شده، برگردانده خواهد شد.
وی افزود: «در زمین‌های دولتی و سفید متاسفانه بعضی افراد بنام کوچی‌ها یا هر مورد دیگر جا‌به‌جا شده که هم مخالف اصول شهرنشینی است و هم مانع انجام پلان‌های شهری، به همین دلیل شاروالی کابل مطابق قوانین وظیفه دارد که این ساحات را پاکسازی کند.»
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک