تالقان (پژواک، ۲۶ سنبله ۱۴۰۲): شماری از کودکان که مصروف زرشویی در ولایت تخار اند می‌گویند که به دلیل وضعیت بد اقتصادی از بام تا شام کارهای طاقت فرسا را انجام می‌دهند تا در تأمین نفقۀ خانوادۀ خود سهیم باشند.
آنان از حکومت خواستار ایجاد زمینۀ اشتغال‌زایی در کشور هستند.
زلمی ۱۴ساله یکی از کودکانی است که مصروف کارهای طاقت فرسا و شاقۀ «زرشویی» در دریای تالقان می‌باشد.
وی که با اجازۀ پدر خود با جبین عرق‌آلود و بازوان کوچک با خبرنگار پژواک گفتگو کرده‌است می‌گوید: «مکتب می‌روم و آرزو دارم که روزی انجنیر شوم، اما فامیلم با مشکلات اقتصادی روبه‌رو است و پدرم هم پیر است.»
او می‌افزاید که اکثرا روزانه پس از ختم درس و گاهی هم ناگزیر می‌شود تا بجای رفتن به مکتب کار را ترجیح بدهد، به دریای تالقان جایی که پدرش مصروف کار می‌باشد، سری بزند و در تأمین نفقۀ خانوادۀ خود سهم داشته باشد.
موصوف علاوه کرد: «تمام روز مصروف کار می‌شوم و پس از ادای نماز شام یکجا با پدرم دوباره به خانه برمی‌گردم.»
او می‌افزاید، هرچند کار کردن در این سن خورد برایش سنگین تمام می‌شود، اما از روی مجبوری در کنار پدرش کار می‌کند که بعضی از روزها ۱۰۰ الی ۲۰۰ افغانی بدست می‌آورد و گاهی روزها هم با دستان خالی با پدر کهن‌سال خود راهی خانه می‌شود، خانه‌یی که در آن شش عضو خانواده هم چشم دوخته‌اند به دست مزد یک پدر کهن‌سال و زلمی خورد سال که هنوز دستان اش بلدیت با کارهای شاقه ندارد.
بازوان کوچک وغرق در میان آب و سنگ پارچه‌های دریای تالقان، نمایانگر محرومیت کودکان می‌باشد که اکنون بجا فراگیری درس و تعلیم، نفقۀ خانواده‌ها را بر دوش می‌کشند و با قوت و بازوی نو رسیدۀ خود از صبح تا شام تلاش می‌کنند تا لقمه نانی برای خانواده‌های خود تأمین نمایند و در نهایت امیدی باشند برای پدران کهن‌سال و مادران پیچه سفید.
حبیب ۱۲ساله از دیگر کودکانی است که به دلیل مشکلات اقتصادی مصروف کارهای شاقۀ «زرشویی» در دریای تالقان می‌باشد.
او به پژواک گفت: «در خانواده فرد دیگر کارگر نداریم، تنها من نان‌آور یک خانوادۀ هشت نفری می‌باشم، مجبور شدم که بجای رفتن به مکتب مصروف کار شوم و از همین طریق نفقۀ خانواده را تامین نمایم که از طریق این کار پول خوب بدست نمی‌آورم چون با کار زرشویی بلدیت ندارم.»
او می‌افزاید که در این روزهای طولانی و گرم تابستان از ساعت ۵ صبح تا ۵ شام، با بیل و کلنگ در میان سخره‌های سنگ مصروف کار می‌باشد اما آخر روز ۱۰۰ الی ۱۵۰ افغانی بدست می‌آورد که با این مبلغ هیچ بخشی از مصارف خانواده‌اش تامین نمی‌گردد.
وی از حکومت می‌خواهد که در راستای ایجاد زمینۀ اشتغال‌زایی برای مردم توجه نماید.
در میان این کودکان مردان کهن‌سال نیز هستند که جبر روزگار قامت خمیدۀ آنان را خمیده‌تر کرده و در میان سنگ پاره‌ها در تلاش بدست آوردن نفقه برای خانواده‌های خود می‌باشند.
محمداکرم که حدود ۶۰ سال سن دارد در گفتگو با پژواک می‌گوید، ۳۰ سال می‌شود که در این رودخانه مصروف کار زرشویی می‌باشد، چون دیگر کاری وجود ندارد، تاکنون جنگ و ناآرامی سبب شده بود که حکومت هم نتواند به مشکلات مردم رسیدگی نماید.
وی افزود: «اقتصاد ضعیف و مجبوری سبب شده که اکثرا روزها با فرزندان قد و نیم قد خود به این دریا بیایم و تلاش برای تامین نفقۀ یک خانواده شش نفری نمایم، با تلاش و زحمات فراوان روزانه هم ۱۰۰ الی ۲۰۰ افغانی بدست می‌آورم که در نتیجۀ آن نفقۀ بخور و نمیر برای خانواده مهیا می‌نمایم.»
این مرد می‌گوید که مردم در کشورهای همسایه شاهد پیشرفت می‌باشند، حکومت‌ها زمینۀ کار را مساعد می‌سازند، اما سال‌ها می‌شود که مردم افغانستان یکی بر سر دیگر می‌کوبند که خود سبب شده، از پیشرفت‌ها عقب بمانند.
محمداکرم که دو فرزند قد و نیم قدش را با خود در این کار طاقت فرسا مصروف کرده گفت که دوربودن مکتب، نبود امکانات و از همه مهمتر وضعیت بد اقتصادی سبب شده که دو فرزندم بجای رفتن به مکتب، مصروف کارهای شاقه شوند و در تامین نفقۀ خانواده پدر کهن‌سال خود را یاری برسانند.»
موصوف در ادامه با ابراز نگرانی از عقد قرارداد طلای رودخانۀ تالقان با شرکت‌های خارجی می‌گوید که مردم فقیر از همین طریق لقمه نانی بدست می‌آوردند که نیاز است حکومت بخشی از این منطقه را برای مردم محل به قرار داد بسپارد تا لقمه نانی از مردم در این شرایط گرفته نشود.
با این حال، اسدالله تیمور از اگاهان امور در تخار می‌گوید که کندن‌کاری‌های غیرحرفه‌یی از سوی باشنده‌گان محل و شرکت‌های قراردادی در رودخانۀ تالقان واقع در منطقۀ خطایان که سرک عمومی شاهراه تخار- بدخشان را وصل می‌کند، سبب شده که سرک عمومی و زمین‌های زراعتی مردم در معرض خطر جدی قرار بگیرد.
به گفتۀ وی، سرک عمومی اکنون ۱۰ متر فاصله از دریا ندارد و اگر از این روند جلوگیری نگردد، در آیندۀ نزدیک در نتیجۀ آب خیزی‌ها شاهراه عمومی و زمین‌های زراعتی مردم تخریب خواهد شد.
در همین حال، مولوی عبدالناصرحقانی، رئیس معادن ولایت تخار در صحبت با خبرنگار پژواک گفت که معدن طلای ثابت تنها در منطقۀ سمتی ولسوالی چاه آب می‌باشد که به قرارداد سپرده شده، در ضمن آن در برخی از مناطق به‌شمول دریای خطایان طلای پاشان موجود می‌باشد که حدود هفتاد الی هشتاد کارگاه زرشویی با داشتن جواز در آنجا فعالیت دارند که در آن ده‌ها باشندۀ محل مصروف کار می‌باشند.
رئیس معادن تخار اطمینان می‌دهد که تلاش‌های جدی برای جلوگیری از کندن‌کاری‌های غیرحرفوی معادن در این ولایت جریان دارد.
به گفتۀ وی، خرابی‌هایی که اکنون در مسیر سرک عمومی تخار- بدخشان دیده می‌شود، از زمانی بوده که شرکت‌های غیرقانونی خودسرانه دست به کندن‌کاری زده بودند، اما اکنون از این وضعیت جلوگیری گردیده و شرکت‌هایی که اکنون در این منطقه مصروف کار می‌باشند، از سوی حکومت نظارت می‌شوند تا به سرک و زمین‌های زراعتی مردم آسیب نرسانند.
این درحالی است که برخی باشنده‌گان تخار در برخی از ولسوالی‌ها و مرکز این ولایت به دلیل مشکلات اقتصادی مصروف کارهای زرشویی هستند که گاهی تا عمق صدها متر در زیر زمین از طریق کندن‌کاری‌های غیرحرفوی پایین می‌روند که به گفتۀ مسؤولین معادن تخار، در یک سال پسین بیش از ۳۰ کارگر معدن طلا در این ولایت در نتیجۀ کندن‌کاری های غیر حرفوی جان باخته‌اند.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP