جرگۀ قومی به دشمنی ده ساله میان دو خانواده در جوزجان پایان داد

شبرغان (پژواک، اول ثور ۱۴۰۴): به دشمنی ده ساله میان دو خانواده در شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان از طریق یک جرگۀ قومی نقطۀ پایان گذاشته شد؛ اعضای این دو خانواده با در آغوش کشیدن یکدیگر و ریختن اشک خوشی، دشمنی و کینه را کنار گذاشته و با هم آشتی کردند.

به گفتهٔ مسؤولین در جوزجان، در یک سال گذشته ۱۱۰ همچو قضیه از طریق جرگه‌های قومی حل‌وفصل گردیده‌است.

این در حالی است که حل مسایل دشمنی میان اقوام و خانواده‌ها از طریق جرگه‌های قومی و عنعنوی از سالیان بسیار متمادی در کشور وجود دارد و اکثراً نتیجه‌ٔ بسیار خوبی نیز در پی داشته‌است.

از حس انتقام‌گیری تا آشتی در جرگه‌ها

در یکی از روزهای آرام بهاری، در حاشیۀ یک جرگۀ قومی در جوزجان، دو مرد میان‌سال در آغوش یکدیگر اشک می‌ریزند؛ یکی پدر مقتول است و دیگر پدر قاتل که از طریق جرگه کینه را کنار گذاشته باهم صلح کردند.

این دو خانواده در قریۀ ینگه‌کینت مربوط شهرشبرغان، مرکز ولایت جوزجان زنده‌گی می‌کنند. این دشمنی زمانی آغاز شد که یک پسر و یک دختر خردسال این دو خانواده با هم ساعت‌تیری می‌کردند. پسر دیگر یکی از خانواده‌ها که با تفنگ چره‌یی پدرش که در نزدش بود و پاک‌کاری می‌کرد، سهوا شلیک و به قلب دخترک اصابت کرد و در نتیجه جان باخت.

علاالدین، پدر دختر مقتول می‌گوید که در این ده سال با همسایۀ خود دشمنی داشت، همیشه بین شان جنگ و جدل وجود داشت و هر لحظه به فکر این بود که چگونه از آنان انتقام بگیرد.

وی افزود: «حس انتقام گرفتن باعث شده بود که راحتی خود را از دست بدهم و گاهی هم می‌ترسیدم که این وضعیت بدتر نشود، شکر الحمد‌الله اخیراً بین ما صلح شد و پس از این برادرانه زنده‌گی می‌کنیم و بین هم مشکلات نداریم.»

نورالله، پدر پسری که سهواً مرمی از نزدش شلیک شده می‌گوید: «پیش از شهید شدن دخترک، ‌ما بسیار دوست بودیم، ‌هیچ کس نمی‌خواست که اینقسم شود اما شد، در همی مدت ده سال بسیار جنجال‌ها بین خانواده‌های ما شد، همیشه در ترس بودیم.»

نقش علمای دین و بزرگان قومی در حل قضایای دشمنی

عبدالخالق حقیار، یکی از بزرگان جوزجان که در حل این قضیه نیز نقش داشته، گذشت و تحمل خانوادهٔ مقتول را ستایش کرده و از سایر خانواده‌ها که میان شان دشمنی وجود دارد، دعوت به همدیگرپذیری کرد.

وی از تجربۀ سال‌ها میانجی‌گری‌اش می‌گوید: «ما دیده‌ایم که جنگ فقط خانه‌ها را ویران می‌کند و نسل‌ها را از هم جدا می‌سازد. اما جرگه‌ها، دل‌ها را به هم نزدیک می‌کنند. امروز وحدت داریم، چون گذشت را انتخاب کردیم.»

وی ادامه می‌دهد: «در طول این ۲۰ سال ما شاهد بیشتر موضوعات بودیم که هم حل گردید هم باقی ماند، اما در این یک سال گذشته بیشتر اختلافات بین مردم حل گردیده‌است، در اتحاد قدرت است، وقتی اعضای یک قوم یک کشور با هم متحد شوند، می‌توانند مشکلات را بهتر مدیریت کنند و اهداف مشترک داشته باشند.»

در همین حال، حاجی محمدعالم، یک تن دیگر از بزرگان قومی در این ولایت گفت: «ما به تجربه دریافته‌ایم که دشمنی جز ویرانی خانه‌ها و پریشانی نسل‌ها، هیچ ثمری ندارد. امروز وقتی برادری را که دیروز دشمن می‌پنداشتیم در کنار خود می‌بینیم، احساس آرامش و عزت می‌کنیم. راه حل منازعه، گذشت است و جرگه و مصالحه، ستون‌های صلح پایدار در این سرزمین اند.»

مولوی عبدالسلام حق‌جو در این مورد گفت: «اسلام دین صلح و اخوت است و پیامبر بزرگوار ما حضرت محمد (ص) فرموده‌اند که اصلاح بین مردم، از نماز و روزه مستحب نیز برتر است. هرجا که کینه و دشمنی ریشه دوانیده، با صداقت، گفتگو و عدل می‌توان آن را زدود. منازعه میان مسلمانان، زخمی بر پیکر امت است و ختم آن، عبادتی است که ثواب دنیا و آخرت دارد.»

موصوف افزود: «ما در ۲۰ سال گذشته جنگ و ویرانی بزرگ را تجریه کردیم، اکنون دست به دست هم داده به دشمنی و ویرانی پایان دهیم، راه‌اندازی جرگه‌های قومی بزرگترین راه حل منازعات دایمی بین اقوام است که تا اکنون نتیجۀ مثبت را به همراه داشته است .»

حل ده‌ها قضیهٔ دشمنی در جوزجان از طریق جرگه‌های قومی در یک سال گذشته

براساس معلومات مولوی غلام‌نبی صمیم، رئیس سرحدات، اقوام و قبایل جوزجان،‌ طی یک سال گذشته در ولایت جوزجان از طریق هم‌چو جرگه‌ها به ۱۱۰ قضیهٔ دشمنی میان خانواده‌ها نقطهٔ پایان گذاشته شده‌است.

به گفتهٔ وی، قضایای حل‌شده شامل دشمنی‌های بسیار قدیمی بالای زمین،‌ قتل،‌ میراث، حادثات ترافیک، قرضه، اختلافات خانواده‌گی و غیره می‌باشد.

موصوف گفت، در میان این قضایا دشمنی‌هایی وجود داشت که باعث قتل و خشونت‌های فجیعی گردیده بود.