صلیب سرخ: پلان توقف فعالیت‌ها در افغانستان را نداریم

کابل (پژواک، ۱۶ سنبله ۱۴۰۲): رئیس مرکز اورتوپیدی صلیب سرخ در کابل ضمن تاکید بر ادامۀ فعالیت‌هایش در افغانستان می‌گوید، سالانه نزدیک به ۳۲ هزار قالب و اعضای مصنوعی و سه هزار ویلچر از سوی این نهاد برای معلولین تهیه و توزیع می‌گردد.

نجم‌الدین هلال، رئیس مرکز اورتوپیدی صلیب سرخ در کابل به آژانس خبری پژواک گفت، این مرکز در سال ۱۳۶۷ هجری شمسی در افغانستان آغاز به فعالیت نموده؛ در ابتدا به معلولین جنگی که در انفجارها اعضای بدن شان را از دست می‌دادند، دست و پای مصنوعی تهیه و توزیع می‌کرد.

وی در ادامه افزود، اما بعداٌ برای اطفال سوء‌شکل مادرزادی، اطفال فلج دماغی و افرادی ‌که در اثر حوادث ترافیکی معلول شده باشند، عصای چوبی، ویلچر و اعضای مصنوعی وغیره نیز توزیع می‌کند.

موصوف خاطرنشان کرد که این مرکز طی ۳۵ سال فعالیت‎اش، سالانه ۳۰ الی ۳۲ هزار قالب و اعضای مصنوعی و سه هزار ویلچر را برای معلولین تهیه و توزیع می‌کند.

به گفتۀ وی، سالانه حدود ۱۸ هزار مریض در مراکز مربوط به این نهاد در ولایت‌های بلخ، هرات، ننگرهار، کاپیسا، بدخشان و هلمند راجستر می‌شوند که بیشتر آنان معلولین غیرجنگی اند و از میان آنان نزدیک به دو هزار معلول به جا مانده از جنگ‌ها می‌باشند.

به اساس معلومات منبع، مواد خام برای ساختن قالب و اعضای مصنوعی از خارج  کشور وارد و بعداً توسط داکتران در داخل شفاخانه‌های مربوطه ساخته می‌شود.

موصوف بر ادامۀ فعالیت شان در افغانستان تاکید کرده افزود: «صلیب سرخ پلان توقف فعالیت‌اش را ندارد… در آینده هم این پروگرام پیش می‌رود، یکی از پروگرام‌های بزرگ در سطح جهان است.»

به نقل از منبع، صلیب سرخ برای جلب رضایت مریضان تلاش می‌ورزد تا خدمات با کیفیت را ارایه کند.

موصوف افزود: «دروازۀ شفاخانه به روی همه باز است، به تمام مریضان رسیده‌گی صورت می‌گیرد و تداوی شان رایگان می‌باشد.»

در همین حال داکتر محمد‌داود، سوپروایزر [ناظر] بخش فیزیوتراپی این شفاخانه می‌گوید: «برنامۀ ما تنها این نیست برای کسی که عضو خود را ازدست می‌دهد و یا فلج می‌باشد یا توان‌بخشی فزیکی کنیم، دو بخش در این‌جا پیش می‌بریم، یک توان‎بخشی فزیکی است که مریض سر پا می‌شود، دوم معلولین را در اجتماع شامل می‌سازیم، تا در اجتماع کار پیدا کنند و آنها را شامل وظیفه می‌سازیم.»

برخی معلولین از عرضۀ خدمات این شفاخانه قدردانی می‌کنند.

محمدالله یکی از مریضان این شفاخانه ‌گفت که سال قبل پایش به دلیل مریضی شکر قطع گردید و در ابتدا با مشکلات زیادی روبه‌رو شد.

وی افزود، پس از مراجعه به این شفاخانه، اکنون برایش پای مصنوعی ساخته‌‌است.

موصوف افزود: «خدمات این شفاخانه معیاری بوده و به مریضان به اسرع وقت رسیده‌گی صورت می‌گیرد، ساختن پای مصنوعی در کلینیک‌های شخصی از ۶۰ الی۱۵۰ هزار افغانی هزینه برمی‌دارد اما خوش‌بختانه در این شفاخانه به‌گونۀ رایگان برای مریضان توزیع می‌شود.»

در همین حال، شیرپادشاه باشندۀ ولایت خوست که حدود چهل سال قبل هر دو پایش را در انفجار ماین از دست داده می‌گوید که تا اکنون چندین بار پا‌های مصنوعی از این شفاخانه به‌دست آورده‌است.

موصوف افزود: «در ابتدا با مشکلات زیادی مواجه بودم، خانمم مرا در نشستن و ایستاد شدن کمک می‌کرد، وقتی‌که پاهای ساختگی برایم دادند، به راحتی می‌توانم قدم بزنم، هر جای که بخواهم می‌توانم بروم.»

موصوف از خدمات این شفاخانه و برخورد نیک داکتران با مراجعین قدرانی کرد.