فيروزکوه (پژواک،٤جدى ٩٦): شمارى از هنرمندان موسيقى در غور مى گويند که موسيقی محلی و نغمه هاى بومى اين ولايت که روزگارى به محافل خوشى مردم رنگ و بوى ويژه مى بخشيد؛ اکنون رو به فراموشى است.
هنرمندان وفرهنگيان اين ولايت، از عدم توجه مسوولين به موسيقی محلی ولايت غور که معرف فرهنگ اصيل هرولايت بوده؛ انتقاد می کنند و می گويند که ازچندين سال به اينسو، اين فرهنگ محلی به باد فراموشی سپرده شده و از بين رفته است و بايد اين فرهنگ اصيل دوباره احيا گردد.
آنان همچنان اظهارنگرانی مى کنند که درگذشته ها از آلات موسيقی دوتار، سه تار، دايره، زير بغلی، آرمونيه، رباب وغيره در محافل خوشى اين ولايت استفاده ميشد، که خيلى لذت بخش بود و اما اکنون جای موسيقی محلی و بومی اين ولايت را آهنگ های پُر زرق و برق خارجی گرفته است.
آنها مسوولان محلى ومرکزى را به بى توجهى متهم نموده وميگويند که برای زنده نگهداشتن موسيقى محلى اين ولايت، اصلا هيچ کاری صورت نگرفته است.
غلام سخی جليلی يکى از هنرمندان ولايت غور که ٢٥ بهارزندگی را خود را درعرصه هنر موسيقى پشت سرگذاشته واز پيشينۀ خوب هنرى برخوردار بوده است، درگفتگو با آژانس خبرى پژواک گفت: “هنرموسيقی محلى واصيل غورى ها که جزء فرهنگ های قديمی و دوست داشتنی اين ولايت بوده، اکنون درحال فراموشى قرار دارد.”
جليلی با انتقاد ازحکومت محلى ومرکزى افزود که نفوذ فرهنگ های بيگانه در جامعه و عدم توجه رياست اطلاعات و فرهنگ ولايت غور، سبب کم رنگ شدن ويا هم با رکود مواجه شدن موسيقی محلی در اين ولايت گرديده است.
موصوف افزود: “مردم درگذشته ها زياد موسيقی محلی گوش مى کدن، هنرمندان را قدر مى کدن، در هر محفل خوشى هنرمندان محلى با موسيقى محلى به مردم خوشى ميداد؛ اماحال دراکثر خوشى ها آهنگ های هندی، ايرانی وامريکايی جاى موسيقى محلى را گرفته اس.”
او گفت که اين بى توجهى حکومت، گليم موسيقى اصيل اين ولايت را برچيده وهنرمندان اين عرصه که سالهاى سال درخت پربار موسيقى را با خون جان شان آب دادند ونگذاشتند بخشکد؛ اما اکنون درحالت ها بد زندگی مى نمايند.
اين هنرمند، درادامه خواستار توجه محلى ومرکزى را به موسيقى محلى که درواقع سرمايه معنوى مردم غور بوده معطوف داشته افزود اگر وضعيت به همين گونه ادامه يابد، ديرى نخواهد بود که تمامى ارزش هاى اصيل اين ولايت به باد فنا برده شود.
محمدياسين کهزاد ٥٠ سال سن دارد و از هنرمندان پرآوازه غور است، که ازجوانى تا اين دم که برف پيرى برسرو ريشش باريده، درصد ها محفل خوشى درکنار سايرهنرمندان اين ولايت، آله های موسيقی دوتار وسه تار را نواخته است؛ وى گفت که اين آلات موسيقى، جزء آله های موسيقی خاص محلی غوری ها بوده که از دوره ه خراسانيان به اینطرف، در اين ولايت به جا مانده است .
کهزاد از هنرمندان مشهور ولايت غور چون بای محمد سودای، عظيم خاجگانی و عبدل باقی ياد نموده گفت که اين هنرمندان، در دوران شان مشهورترين خواننده های حوزه غرب کشور به شمار مى آمدن و نوارهاى صوتى آنان را مردم سمت شمال وديگر ولايات خريداری مى کردند و به ولايت شان برای گوش کردن مى بردند.
به گفته وی، هنرموسيقی را او از ده سالگى در نزد بای محمد آغاز کرده بود و در دوره ها ورژيم های مختلف با آنکه با محدوديت ها هم روبه روشده است، اين هنررا ادامه داد.
وى که درحال حاضر، از وضعيت موسيقی محلی اين ولايت نگران است گفت که اين هنرمحلی درحال نابودی است.
محمدياسين کهزاد درادامۀ صحبت هايش گفت: “با آنکه در دوران طالبان ممانعت هم مى شدم وحتى لت و کوب شدم، باز هم از اين هنر فاصله نگرفتم و ادامه دادم و در دوره داکتر نجيب، برای رشدموسيقی تا اندازه کار شد؛ اما حال خو اصلا کس ياد نمى کند و شايد ازبين برود.”
درهمين حال جوانان و فرهنگيان ولايت غور، فراموش شدن موسيقی محلی درآن ولايت را ضربه محکم بر ارزش های فرهنگی وهنری يک جامعه مى دانند.
آنان مى گويند که حکومت نبايد در برابر ازبين رفتن ارزش های محلی خاموش باشد، بلکه بايد برای پابرجا بودن آن تلاش نمايد.
معروف سيدى از جوانان ولايت غور به پژواک گفت: “هنرموسيقی و کارهای فرهنگی هر هنرمند يک ولايت، نشان دهنده ومعرف فرهنگ و قدامت همان ولايت است؛ در صورتيکه اين هنر به بادفراموشی سپرده شود، ضربه محکم به ارزش های فرهنگی همان ولايت خواهد بود.”
هم زمان با نگرانی جوانان پسر، زنان ودختران دراين ولايت نيز تائید مى کنند که موسيقی محلی درغور که زمانى وسيله خوشی محافل زنانه نيز بوده است، اکنون جايش را به موسيقی های بيگانه داده است.
نگار، يکی از زنان غوری گفت که سال هاى قبل در زمان خوشی بويژه محافل عروسی، زنان دراين ولايت از دايره وبعضا از زيربغلى به عنوان موسيقی زنده محلی استفاده مى کردند وهمزمان با دايره، آوازخوانى نيز مى کردند.
اما به گفته وى، درحال حا ضر در اکثر محافل خوشى، زنان از موسيقی ايرانی، هندی وغيره استفاده مى کنند .
وى تاکيد کرد که فرهنگ قديمی بايد زنده نگهداشته شود.
اين خانم ٥٥ ساله با تاکيد براينکه موسيقى محلى غور، ازکيفيت ولذت خاص برخوردار بوده گفت: “وقتايی که مه جوان بودم، شب های عروسی با زنان در محفل های عروسی دايره ويا زيربغلى می گرفتيم، آوازمى خوانديم، ما هم وديگران نيز کيف ميکردن ولذت ميبردند؛ اما حالا شنيدن آهنگ های ايرانی وياهندی اصلا لذت نداره.”
در کنار اين همه شکايت ها و نگرانی های هنرمندان و جوانان، شمارى ازکسبه کاران در بازار فيروزکوه نيز بيشترازديگران شکايت دارند.
عبدالواحد ٦٠ ساله که از ٢٠ سال به اينسو درکنار جاده های شهر فيروزکوه فيته (کست) مى فروشد، به پژواک گفت که تا چند سال پيش، روزانه ده ها باشندۀ غور و ولايات ديگرافغانستان ازاينجا کست های هنرمندان محلی غوری را خريداری مى کردند؛ اما در سالهای اخيرعلاقمندان اين کست ها روز به روز کم شده است.
وی با بيان اينکه اکثرآلات موسيقى رايج در غور، درسال هاى قبل ازسوى هنرمندان غورى ساخته ميشد، که اين هنرنيز با گذشت زمان کم رنگ شده است.
وى گفت: “هنرمندان غورى، براى ساخت آله هاى موسيقى دو تار وسه تار، پيش محمد علی دوتارنواز به ولسوالی تيوره ميرفتند، وى اين آلات را از چوب های جوز و توت می ساخت و باز فروش آن نيز گرم بود.”
وى با اشاره به سرد شدن بازارکارش افزود: “هيچ سودا نيست، کار و بارخراب است، هيچ کس کست نمى خرد، سالهای اول خوب بود، مردم کست خريداری مى کدن. هنرمند که شب يک جای مى خواند، مه صبح آهنگ اوره کست مى کدم، جوان ها و مردم های ديگه ولايت ها مى آمدن اوره خريداری مى کدن؛ اما به ای سال ها کس کست نمى خرد.”
ازسويى هم مقامات محلى غور نيز برکمرنگ شدن موسيقى اين ولايت مهرتاييد ميگذارند.
غلام ناصر خاضع والی غور نيز تاييد کرد که هجوم فرهنگ هاى بيگانه، تاحدودی سبب شده که مردم اين ولايت، از موسيقى اصيل اين سرزمين به گونۀ بيشتر استفاده کنند.
اما خاضع گفت که اداره محلی غور، اقداماتى برای رشد کارهای هنری و فرهنگی انجام داده، کانون ادبی را برای رشد شاعران و قلم به دستان ايجاد کرده و تيم های تياتر برای انعکاس حقيقت های جامعه رشد داده شده است.
او افزود: ( متاسفانه در بخش موسيقی، آنچنانى که بايد کار مى شد، نشده؛ چون جامعه سنتی است. )
وى وزارت اطلاعات فرهنگ را متهم به کم کاری در بخش های فرهنگی و هنری نموده گفت که اين وزارت نيز در زمينه هاى هنری وفرهنگی کار نکرده است و بودجه را برای دفاتر ولايتی خود دراين مورد در نظر نگرفته است.
ازسويى هم فخرالدين آرياپور رييس اطلاعات و فرهنگ ولايت غور، با ابراز نگرانی ازوضعيت هنرموسيقی محلی درغور گفت که نبود بودجه کافی، سبب فراموشی اين هنر محلی شده است.
موصوف افزود: “موسيقی محلی در سراسر کشور، آن طوريکه بايد رشد مى کرد و حمايت ميشد، متاسفانه نشده و جوانان ما روآوردند به موسيقی غربی و شهری مدرن. “
وى، هجوم سرسام آور رسانه ها را که موسيقی های غربی انعکاس ميدهند، عدم حمايت جدی از موسيقی محلی و نبود بودجه، در راستاى تقويت اين فرهنگ را از مواردى خواند که باعث شده تا موسيقی محلی، به فراموشی سپرده شود.
Views: 347
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک