کندهار(پژواک، ۶حوت ٩٨): مقامات پیشین طالبان که به روند صلح پیوسته اند، می گویند که از زنده گی کنونی خود رضایت دارند و در انتخابات اشتراک ورزیده اند؛ اما حکومت قصداً ناکام شان کرده است.
جنرال عبدالرازق قوماندان امنیۀ سابق کندهار، در زمان قدرتش با استفاده از روابط و نفوذ خود، یک روند صلح را آغاز کرده بود، که بر اساس آن رهبران بیشتر طالبان را مجبور ساخته که جنگ را ترک و به خانه های شان برگردند.
بر اساس معلومات، با تلاش های وی ۳۹ مقام طالبان مربوط زون جنوب بخصوص کندهار که در جمع آن والیان، ولسوالان، قوماندانان و قوماندانان کار کشته بودند، از جنگ دست کشيده و به خانه های شان برگشتند.
اما پس از کشته شدن او این روند متوقف شد.
مولوی محمد منظور حسینی یک تن از افرادى است که در نتیجۀ تلاش های جنرال عبدالرازق به روند صلح پیوسته است.
بدون وی افراد دیگر، بر اساس مشکلات امنیتی حاضر نیستند که با رسانه ها به شکل رویارو صحبت کرده و در خصوص آنها معلومات به نشر برسد.
حسینی در زمان قدرت طالبان، به حیث قوماندان امنیۀ بادغیس، رئیس عمومی المپیک و مسئول نظامی زون جنوبی و بعداً در صفوف نظامی طالبان، وظایف مختلف را انجام داده است.
وی در جریان انتخابات گذشتۀ پارلمانی از کندهار به ولسی جرگه نامزد بود و رهبری ۳۹ مقام طالب را نیز بر عهده دارد، که در نتیجۀ تلاش های جنرال عبدالرازق با روند صلح یکجا شده اند.
مولوی حسینی به آژانس خبری پژواک گفت که حدود چهار سال قبل، با تلاش های جنرال عبدالرازق از صفوف طالبان جدا و با روند صلح یکجا شد.
نامبرده از این تلاش های جنرال عبدالرازق ستایش کرد و گفت که او مرد عمل و کردار بود، هدف وی این بود که همه افغان ها (که یک فکر و نظر دارند) باید دور یک گلیم جمع شوند.
بر اساس معلومات حسینی، در نتیجۀ تلاش های قوماندان امنیه به شمول وی، ده ها عضو مهم طالبان از جنگ دست کشیده و به خانه های خود برگشتند.
وی نیز گفت که پس از کشته شدن جنرال رازق، این روند متوقف شده است؛ زیرا اشخاص دیگر دنبال منافع شخصی و سیاسی خود اند و به کشور و منافع ملی خود به اندازۀ او متعهد نیستند.
نامبرده از این فیصله و برگشت خود خوش است؛ اما از دولت گله دارد. به گفتۀ او بدون قوماندان (رازق)، هیچ کس با آنها کمک نکرده است.
وی گفت: “حکومت با رهبرانى که از این طریق آمدند هیچ کمک نکرد، برای شان مناطق رهایشی برابر نکرد و نه هم به آنان کار پیدا کرد.”
حسینی انتخابات گذشتۀ پارلمانی را به گونه مثال ذکر کرد و افزود باوجودیکه آرای بیشتر را به دست آورده بود؛ اما از سوی حکومت ناکام شد تا به ولسی جرگه راه نیابد.
وی گفت: “در انتخابات پارلمانی از میان ده ها نامزد، پنج هزار رای به دست آورده بودم؛ اما کمیسیون انتخابات با کم کردن آرا، مرا ناکام کرد؛ اما برعکس کسانى را کامیاب کرد که حتی ۱۵۰۰ رای نداشتند.
وی ادعا کرد که رئیس کمیسیون انتخابات، آن زمان از نزدم ۵۰ هزار دالر خواسته بود و برایم گفته بود که اگر پول دهد برنده اعلام خواهد شد؛ اما من این کار را نکردم.
این چنین بیعدالتی ها و فعالیت ها باعث میگردد که وی از برگشت خود احساس پشیمانى کند.
وی همچنان یادآورشد که به شمول وی؛ تمام افرادى که با روند صلح یکجا شده اند، در وضعیت بد اقتصادی به سر می برند و اگر این وضعیت آنها ادامه یابد، ممکن کسان دیگر در پيوستن به دولت به شکل آنها، دل نگیرند.
وی افزود: “من در حال حاضر، از سبب مشکلات امنیتی در کاخ مندیگک زندگی میکنم، خانه ام در شوراندام است، اطفال خود را دیده نمی توانم؛ بارندگی های اخیر، دیوارهای خانه ام را تخریب کرده؛ اما من توان ندارم که دیوار های خانۀ خود را ترمیم نمایم.”
به گفتۀ وی؛ پیش از این نیز زندگی پر از مشکلات داشت و در حال حاضر نیز زندگی وی با تهدید و خطر مواجه است، قبلاً تنها حکومت دشمنم بود؛ اما اکنون هم حکومت وهم طالبان دشمنانم شده اند.
نامبرده یک خاطره تلخ زندگی گذشته را نیز با آژانس خبری پژواک شریک کرد و گفت: “چند سال قبل در صفوف طالبان مسئولیت نظامی از غزنی تا کابل را بر عهده داشتم، تازه به خانۀ خود در کویته رفته بودم که یک کرنل پاکستانی به خانۀ من تشریف آورد و میخواست که در ترانزیت این راه، برایش سهم داده شود.”
حسینی افزود که سخنان این کرنل بالایش تاثیر بد کرد، سخنانش به خشونت گرایید و برایش گفت که برای کشور خود مبارزه میکند نه برای منافع دیگران.
به گفتۀ او ۲۰ روز پس از این دیدار، ۵ تن به خانۀ وی داخل شدند و وی را ۲۷ مرمی زدند؛ اما خداوند زنده نگهداشت.
حسینی گفت: “ملا امامان منطقه همرایش کمک بیشتر کردند، وی را فوق العاده علاج(تداوى) کردند، در این وقت جنرال عبدالرازق همرایم تماس گرفت، مردم را بالایم واسطه کرد و من به کشور خود برگشتم.”
وی افزود که با آمدن وی؛ همزمان تعداد بیشتر رهبران که والیان، ولسوالان، قوماندانان و سرگروپان در آن شامل بودند، با روند صلح یکجا شدند که رهبری شان اکنون بر عهدۀ وی میباشد.
به گفتۀ او، وی به میدان برآمده است، با رسانه ها مصاحبه می نماید؛ اما افراد دیگر از سبب مشکلات امنیتی علاقمند مصاحبه با رسانه ها نیستند.
نامبرده در خصوص جریانات اخیر صلح گفت: “جانبین دخیل در جنگ حکومت و طالبان اختیار خود را ندارند و مذاکرات صلح در اختیار دیگران است.”
وی افزود که این مذاکرات، تا زمانی مفید نخواهد بود که در اختیار افغان ها قرار گیرد.
حسینی به یک نکتۀ دیگر نیز اشاره کرد و گفت که سال ها قبل، آغاز نظام طالبان از کندهار شده بود، باز تلاش هايی علیه طالبان نیز از کندهار آغاز شد؛ تازمانى که در مذاکرات صلح، کندهار سهم نداشته باشد، نتایج این مذاکرات خوب نخواهد بود.
وی افزود: “در این بخش نه حکومت و نه هم طالبان به کندهار توجه کرده است.”
نامبرده گفت که اشخاص پر نفوذ و متنفذین این منطقه، در تامین صلح تاثیر خواهد داشت.
یک تن دیگر از این گروه که به علت مشکلات امنیتی نخواست نام و معلوماتش در گزارش ذکر شود، گفت که پنج سال قبل در صفوف طالبان در شهر کندهار به حیث قوماندان محلی فعالیت میکرد.
وی در مصاحبه با آژانس خبری پژواک گفت که او نیز با دوستان دیگر، با تلاش های جنرال عبدالرازق از جنگ دست کشیده است.
او نیز از حکومت گله کرد و گفت تعهداتى که با آنها صورت گرفته بود عملی نشده است.
وی افزود زمانى که قوماندان امنیۀ قندهار زنده بود، برای آنها کمی توجه صورت میگرفت؛ اما پس از کشته شدن او نه تنها فراموش شده، بلکه برای شان مشکلات خلق میشود.
به گفتۀ او تلاش های حکومت در این عرصه بیجا است، حکومت تنها تبلیغات مى کند، درست است که یک شخص یا اداره یک مقدار توجه میکند؛ اما دیگران برای ما مشکلات ایجاد میکنند.
وی افزود: “در حال حاضر، در حکومت برخی حلقه ها ما را به داشتن روابط با طالبان متهم میکنند، حقایق و مجبوریت های کشور باید درک شود، یک برادر در حکومت و برادر دیگر در صفوف طالبان است، ما از یکدیگر چاره نداریم، بچۀ کاکایم در صفوف طالبان قوماندان است.”
او به طور گله آميز گفت که اگر خبر میبود که تعهداتى که با آنها صورت میگیرد، عملی نمی شود و با اینقدر بی عزتی و بی قدری رو به رو میشود، اگر به هر اندازه زندگی پر از مشکلات میداشت، علاقمند برای یکجا شدن به روند صلح نمی بود.
وی افزود: “قبلاً تنها حکومت دشمن ما بود؛ اما پس از یکجاشدن به روند صلح، طالبان نیز دشمنان ما شدند، نه آزاد گشت و گذار و نه هم زندگی آزاد کرده می توانیم.”
وی گفت که از زندگی و وضعیت کنونی خود رضایت ندارد، هم با مشکلات امنیتی مواجه است و هم از مشکلات اقتصادی رنج میبرد، حکومت باید به آنها توجه داشته باشد.
نامبرده در خصوص مذاکرات کنونی صلح گفت که هر چند امیدواری مردم به این روند بیشتر است؛ اما تا اندازه اى که وی معلومات دارد مفید نیست.
به باور وی، تا زمانى که جانبین از اختیار بیگانگان خارج نشوند و مذاکرات بین الافغانی را به طور مستقلانه آغاز نکنند، بی نتیجه خواهد بود.
با این حال یک تن دیگر که بخاطر ملحوظات امنیتی، نخواست نام و معلوماتش ذکر شود گفت که در صفوف طالبان، به حیث ولسوال در ولسوالی های مختلف ولایت کندهار فعالیت کرده است.
وی نیز از آمدن خود راضی نیست و گفت که با آنها برخورد انتقامی صورت میگیرد.
نامبرده افزود: “حکومت و مقامات، رویاروی ما را خوشبین میکنند؛ اما از عقب ما را با سر میزنند، آنها بالای ما امتیاز میگیرند، از ما برای منافع شخصی خود استفاده میکنند؛ زیرا نه برای کشور، نه برای ملت و نه هم برای اسلام ما را گماشتند.”
موصوف افزود که باآمدنش در اينجا، مشکلاتش بيشتر شده و با تهديدات رو به رو شده؛ به همين خاطر به خانه خود رفته نمى تواند.
نامبرده افزود: (( نه حکومت به چشم خوب به من مينگرد و نه هم حالا طالبان مى ماند.))
وى به اين باور است که اگر قوماندان امنيه زنده ميبود، شايد اينطور همرايش نمى شد.
مردم عام کندهار ميگويند که وى به پروسه صلح به ديد خوب مى نگريست و او توانسته بود از اين راه و از ديگر راه ها، امنيت اين ولايت را تامين کند.
حاجى فدا محمد افغان يک عضو شوراى ولايت کندهار و متنفذ ولسوالى سپين بولدک که همراۀ جنرال رازق روابط نزديک داشت، به پژواک گفت که اگر وى زنده ميبود، در عرصه صلح کار بيشتر ميکرد.
افغان افزود که جنرال رازق در پهلوى مسئوليت امور امنيتى، بخاطر تامين صلح از ارتباطات و نفوذ خود استفاده ميکرد.
وى گفت که رازق در شوراى کويتۀ طالبان نفوذ و با اعضاى آن ارتباطات داشت؛ به همين اساس آنها را تشويق ميکرد که از خشونت دست بکشند و به زنده گى عادى برگردند.
وى گفت که جنرال رازق، در زنده گى خود توانست ٣٩طالب را که به سطح والى، و قوماندانهاى اين گروه کار مى کرد، از جنگ منصرف و به زنده گى عادى برگرداند.
موصوف افزود که بيشتر اين افراد، مثل افغانهاى ديگر زنده گى عادى دارند؛ يکتعداد شان به سياست نيز رو آورده اند و در انتخابات گذشته پارلمانى، خود را کانديد کرده بودند.
به گفتۀ افغان، جنرال رازق پلان داشت که براى اين نوع افراد، زمين و خانه خريدارى کند و آن اينکه در شهرک عينومينه براى شان زمين نيز مشخص کرده بود.
موصوف ابراز نگرانى کرد که بعد از کشته شدن وى، اين سلسه توقف يافت و به باور وى، اگر نامبرده زنده ميبود، در اين مورد کار بيشتر صورت ميگرفت.
وى گله نمود که حکومت تا حال به اين افراد يکجا شده توجه نکرده است، در حصه تامين زندگى و يا هم در مورد زمينه مساعد کردن کار براى آنها اقدام نکرده است.
افغان در جواب اين پرسش که بعد از جنرال رازق، امکانات شروع کردن سلسۀ ياد شده است يا خير؟ گفت: ((ميخواهم از جنرال تادين خان برادر جنرال رازق و قوماندان امنيه فعلى کندهار، در اين مورد صحبت کنم، و وى را تشويق نمايم که به حيث جانشين برادر خود اين سلسه را ادامه دهد.))
حميد الله يک باشنده ناحيه چهارم شهر کندهار گفت که جنرال رازق، اگر از يک سو در حصه نظامى برخورد جدى و فيصله ها ميکرد، از سوى ديگر با استفاده از روابط خود در مورد صلح نيز تلاش ميکرد.
موصوف افزود که وى توانسته بود که شمار زيادى از قوماندانان و سران طالبان را مجبور کند که از جنگ دست بکشند و به خانه هاى خود برگردند.
به گفته وى، نظر به نتيجه عملى تلاشها، اين پاليسى خوب است، به متنفذين اين منطقه ضرور است که بخاطر صلح و ثبات، همين راه ها را تعقيب و عملى کنند.
Visits: 12
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک