کابل(پژواک، ۸ ثور ۱۴۰۰): برخی سیاسیون افغان با نشر مطالبی، از طریق صفحات مجازی شان، سالروز پیروزی مجاهدین را به عنوان یکی از رویدادهای فرخنده در تاریخ کشور خوانده اند، اما برخی دیگر از این روز به نام جام زهر تعریف نموده اند.
در هشتم ثور سال ۱۳۷۱ با سرنگونی حکومت «نجیب‌الله» آخرین سردمدار دولت کمونیستی در افغانستان، مجاهدین قدرت را در این کشور به دست گرفتند.
عطا محمد نور رئیس حزب جمعیت اسلامی افغانستان شاخه نور، در صفحه فیسبوک خود مطلبی را تحت عنوان:« سالروز پیروزی حق بر باطل، گرامی باد! » به نشر سپرده و گفته است:«هشتم ثور، سالروز پیروزی مجاهدین در برابر نظام کمونیستی دست‌نشانده شوروی پیشین، به عنوان یکی از رویدادهای فرخنده در تاریخ کشور ما محسوب می‌گردد. »
وی می افزاید:«هنگامی‌که افغانستان در سال ۱۳۵۷ هجری خورشیدی با کودتای کمونیست‌ها حکومت دست نشانده شوروی پیشین شکل گرفت و آزادی ما زیر سوال رفت، جهاد به عنوان فریضهٔ الهی مسیر حق با باطل را ترسیم نمود. »
به گفته او، افغانها با سر دادن فریاد الله اکبر از اطراف و اکناف افغانستان، برای رهایی از چنگال حکومت دست نشانده و اشغالگران روس، قد علم کردند و پس از چهارده سال نبرد نا برابر، بزرگ‌ترین ارتش دنیا و حکومت مورد حمایت آنها شکست دادند.
نور می گوید:« هرچند توطئه های محلی و منطقوی پس از جهاد، فرصت تحقق آرمان‌های مجاهدین را گرفت، اما نفس جهاد مقدس بدون تردید رویداد تاریخی و فراموش ناشدنی است. »
وی می گوید که جهاد مردم افغانستان با خون بهای یک و نیم میلیون شهید، میلیون‌ها مهاجر، معلول و مجروح و آسیب‌های ناشی از جنگ در سطح ملی، آزادی کشورهای آسیای میانه و یکجا شدن آلمان شرق و غرب در سطح بین المللی به پیروزی رسید که امید می‌رود جهان امروز به پاس فداکاری های بی دریغ مردم این کشور در شکست ابر قدرت شرق، برای پاسداری از امنیت منطقوی و جهانی، در تامین صلح پایدار و ثبات دایمی، افغانستان را کمک کنند.
موصوف گفته است با آنکه افغانستان پس از چهل و سه سال هنوز به آرامش نرسیده، اما امیدواراست که تلاش‌های صلح جویانه ملی، منطقوی و جهانی بتواند فرصت صلح دایمی و آرامش در این کشور شود.
موصوف می افزاید :«ما سالگرد پیروزی مجاهدین را درحالی جشن می‌گیریم که پس از بیست سال مبارزه با طالبان و سایر گروه‌های مخالف نظام، نیروهای خارجی افغانستان را ترک می‌کنند و نگرانی امنیتی نیز به عنوان یک دغدغه نزد مردم هم‌چنان پا برجا است. اما می‌خواهم اعلام کنم که مجاهدین، نیروهای ملی و احزابی که قدرت انسجام نیروها را دارند، در برابر وضعیت جاری و احتمالات بعدی آن آمادگی های لازم را اتخاذ و از مردم و کشور دفاع خواهند کر. »
در همین حال صلاح الدین ربانی رئیس حزب جمعیت اسلامی افغانستان شاخه ربانی نیز درصفحه فیسبوک خود می نویسد: هشتم ثور، سالروز پیروزی جهاد مردم افغانستان را تبریک گفته و می افزایدکه ثمره قربانی یک و نیم میلیون شهید و میلیون ها معلول و مهاجر، تنها استرداد استقلال و آزادی افغانستان نبود، بلکه جهاد مردم این کشور، از نفوذ و سیطره بیشتر کمونیزم در جهان جلوگیری کرده و به ملت های تحت استعمار نیز الهام بخشید تا برای رهایی خویش به میدان آمده و مبارزه کنند.
ربانی می گوید:« پس از این پیروزی، دشمنان افغانستان نگداشتند تا کام مردم این کشور با چشیدن طعم آزادی شیرین شود و با مداخلات منطقوی، آتش جنگ دیگری در کشور بر افروخته شد که تا اکنون از مردم ما قربانی می‌گیرد. »
وی می افزاید، یکی از اهداف اصلی جهاد، برپایی نظام مبتنی بر خواست و اراده جمعی مردم بود که با پیروزی جهاد سنگ بنای آن گذاشته شد و طی دو دهه اخیر، در این راستا گام‌هایی نیز برداشته شد. طی دو دهه اخیر فرصت بی پیشینه ای ایجاد شده بود تا در جهت قوام و تقویت مردم سالاری کار بنیادین و بیشتر صورت گیرد.
او درادامه می نویسد: « اما متأسفانه یک اقلیت سیاسی، همه تلاش خویش را به خرچ دادند تا نظام و کشور را به سمت انحصارگرایی و خودکامگی سوق بدهند و به همین دلیل، فرصت های زیادی را ضایع کردند و امروز کشور را بار دیگر در یک وضعیت دشوار و حتا شکننده قرار داده اند. »
موصوف می گوید که حساسیت و دشواری شرایط کنونی، نه به خاطر قدرت و توانایی دشمنان افغانستان، بلکه به دلیل ضعف و حتا برنامه های غلط و مخرب آن‌هایی است که اقتدار ملی را به صورت غیر قانونی و از مجرای تقلب و نامشروع به گروگان گرفته، کشور را آگاهانه و یا نا آگاهانه در مسیر غلط به پیش می‌برند.
او درپایان گفته است: « امیدوارم که نیروهای عاقل و خیر اندیش، به حرکت آمده و نگذارند تا بیشتر از این کشور و نظام به سمت نابودی سوق داده شود و با استفاده از فرصت پیش آمده تاریخی، برای خشکانیدن کامل ریشه های اصلی جنگ و منازعه گام های اساسی برداشته شود. »
اما شاه حسین مرتضوی مشاور ریاست جمهوری در صفحه فیسبوکش مطلبی را زیر عنوان :«جام زهر پیروزی! » به نشر سپرده است.
در این متن آمده است که پیروزی مجاهدین در هشتم ثور به زودی در کام مردم تلخ شد و کابل به جزیره‌های مختلف تقسیم و به میدان جنگ خونین بدل شد. عوامل مهم و متعدد سبب شد تا گروه‌های جهادی موفق به ایجاد نظم و حکومت‌داری در افغانستان نشوند.
مرتضوی در ادامه می گوید که دو قدرت بزرگ وقت به شمول سازمان ملل تدبیر درست برای انتقال قدرت و مدیریت پس از انتقال در نظر نگرفته بودند.
هیچ تضمینی برای مدیریت پس از انتقال وجود نداشت. مثلا از دوره دو ماهه حکومت موقت و چهار ماهه و انتخابات تنها در روی کاغذ تعهد شده بود. اما ضمانت عملی نداشت .
منبع می نویسد که اعلامیه شورای رهبری مجاهدین مبنی بر انحلال شورای ملی، کابینه، حزب وطن و… زنگ انقطاع نظام را به صدا در آورد و ۴. احزاب متخاصم بدون حل مشکلات سیاسی به قصد تصرف بخش‌های بیشتر و استراتژیک واردکابل شدند.
مرتضوی گفته است تمامیت‌خواهی شماری از رهبران وقت و عدم انعطاف پذیری سیاسی برای همکاری مشترک از عامل مهم درگیری بود و فقدان برنامه از سوی احزاب سیاسی برای فردای پس از پیروزی یکی از چالش های اساسی بود. اکثر رهبران سیاسی صرفا از اقامه نظام اسلامی سخن می گفتند اما نوع نظام ، ساختار و مکانیزم آن را اصلا بیان نمی کردند.
وی نوشته است که در اساس‌نامه اکثر احزاب جهادی نوشته شده بود که هدف اصلی مبارزه علیه شوروی وقت است. اما برای فردای پس از پیروزی تجربه، برنامه و آمادگی برای حکومت داری و جود نداشت.
مرتضوی می گوید که افغانستان بعد از پیروزی مجاهدین تلخ‌ترین و دشوارترین مرحله تاریخ سیاسی خود را سپری کرد و جنگ‌های داخلی در کابل و ولایات سبب ظهور طالبان شد. هسته های اصلی طالبان اعضا و فرماندهان گروه های جهادی بودند.رقابت های احزاب سیاسی سبب شد تا مسیرهای بیشتری برای طالبان باز شود. طالبان از مسیر دارالامان وارد شهر می شدند اما جنگ شدید بین دولت وقت و حزب وحدت در کوچه های کارته سه و غرب کابل جریان داشت.حزب اسلامی قبل از همه از کمر بند های شهر بیرون شده بود.
وی در ادامه می گوید که در آن زمان شکاف‌های قومی تشدید، مداخله کشور های منطقه بیشتر، زیربناها ویران و بخش زیادی مردم دست به مهاجرت زدند و رهبران سیاسی بعد از پیروزی به امکانات عظیم دست یافتند و اکنون دارایی و امکانات شماری از رهبران تقریبا با امکانات بانک مرکزی برابری می‌کند.
مرتضوی می نویسد که هشت ثور درس بزرگی را برای رهبران سیاسی، طالبان و کشورهای دخیل در قضیه افغانستان به همراه دارد. نباید انقطاع نظام تکرار شود. حفظ نظام در پروسه صلح باید اساس و مهم باشد. کشور های جهان، منطقه ، سازمان ملل، حکومت داکتر نجیب و احزاب جهادی همه در ناکامی انتقال و مدیریت پس از پیروزی مقصر اند. امروز که بحث صلح مطرح است باید از این رویداد به حیث درس بزرگ یاد کرد.
Visits: 288
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک