کابل (پژواک، ۱۸سنبله ۱۴۰۰): بررسی پژواک، از چهار محل تجمع مزدورکاران در شهر کابل، نشان می دهد که پیش از سقوط حکومت قبلی، ۴۶ درصد آنها، موفق به دریافت کار می شدند؛ اما اکنون این رقم به چهار درصد کاهش یافته است.
طالبان در ۲۴ اسد، کابل را تحت کنترول درآوردند و اکنون تمامی ولایت های کشور را تصرف کرده اند. پس از سقوط حکومت پیشین، برای مدتی بانک ها و همچنان بزرگترین مارکیت تبادله پول (سرای شهزاده) کابل از فعالیت باز ماند؛ اما از چند روز به اینسو آغاز به کار کرده، ولی فعالیت آنها هنوز به حالت عادی برنگشته است.
طالبان شام هفدهم سنبله، کابینه سرپرست را اعلام کردند؛ اما هنوز اکثریت مامورین دولت به وظایف شان نمی روند و مامورین دولت و همچنان کارمندان موسسات غیردولتی، عمدتاً به دلیل عادی نشدن فعالیت های بانک ها معاش های شان را دریافت نکرده اند.
در کل، این عوامل سبب شده است که بیکاری افزایش یابد و مردم دچار مشکلات اقتصادی شوند.
آگاهان امور اقتصادی می گویند که بیکاری به دلیل تحولات اخیر در کشور بیشتر شده؛ اما حکومت می تواند با مدیریت خوب، این معضل را حل کند. طالبان می گویند که در تلاش اند تا این مشکلات حل شود.
افزایش بیکاری و نگرانی های مردم
پژواک، در چهار محل تجمع روزمزدکاران (میرویس میدان، بهارستان، تایمنی و پل سرخ) شهر کابل، وضعیت کار روزمزدکاران را بررسی کرده و دریافته است که یافتن کار برای اکثریت این مزدورکاران، بسیار دشوار شده است.
چوک کوتۀ سنگی (میرویس میدان) یکی از محلاتی در مربوطات حوزه پنجم پولیس در شهر کابل است که بیشترین مردم، همه روزه به هدف دریافت کار روزانه در آن تجمع می کنند.
علی خان باشندۀ قلعۀ واحد مربوط حوزۀ یادشده که در پانزدهم سنبله در این چوک در جمع شماری از مردم انتظار دریافت کار را داشت، به آژانس خبری پژواک گفت که پیش از سقوط کابل به دست طالبان، همه روزه ۳۰۰ تا ۴۰۰ تن برای دریافت کار (روزمزدوری) به این محل می آمدند و از این میان برای ۱۵۰ تا ۲۰۰ تن کار یافت می شد.
او افزود که اکنون نیز روزانه تا ۴۰۰ تن به این چوک برای دریافت کار می آیند؛ اما از میان آنها شمار اندکی به کار می روند و به متباقی آنها کار یافت نمی شود.
علی خان گفت: «هیچ کار نیست، ۲۰ روز است که همین جا می آییم، هیچ به کارگری نرفته ام، فقط یک دو نفر اگر به کار برود، دیگران بیکار می مانند و گرسنه، بسیار مشکلات دارم؛ نفقه اولاد را باید پیدا کنم؟ کرایه خانه را باید بتم؟ ما از امارت اسلامی می خواهیم که برای ما زمینه کار را مساعد کنند تا اولادهای ما گرسنه نمانند.»
چوک پل سرخ در مربوطات حوزه سوم شهر کابل نیز جایی است که روزانه، شماری از مردم برای پیدا کردن کار به آنجا می روند.
سید مصطفی مرد دیگری است که در چوک پل سرخ، میان مزدورکاران برای یافتن کار لحظه شماری می کند.
او گفت: «قبلا روزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن اینجا می آمدند، ۷۰ تا ۱۰۰ نفر به کار می رفتند، از زمانی که حکومت امارت اسلامی به وجود آمده، ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن به خاطر پیدا کردن کار اینجا جمع می شوند؛ اما از این میان فقط ۴ تا ۵ نفر به کار می روند.»
مصطفی افزود در حالی تقریباً همه روزه دست خالی به منزل اش بر می گردد که یگانه سرپرست فامیلش می باشد و باید برای اعضای خانواده اش، لقمه نانی دریابد.
تایمنی شهر کابل، محل دیگری است که روزانه ده ها تن در آنجا برای پیدا کردن مزدورکاری جمع می شوند.
حسین باشنده تایمنی گفت که در این محل، روزانه حدود ۶۰ تن به امید یافتن کارمی آمدند و برای حدود بیست تن کار یافت می شد؛ اما اکنون به دلیل نبود کار، تعداد روزمرۀ کارگران در این محل، به حدود سی تن رسیده و از میان این سی تن، پنج تا شش تن به کار می روند و متباقی دست خالی به خانه های شان بر می گردند.
غلام یک تن از شهریان دیگر کابل که در منطقه بهارستان این شهر در جمع مزدورکاران، منتظر یافتن کار برای پیدا کردن لقمه نانی حلال برای فامیلش بود، گفت که قبلاً حدود ۳۵۰ تن به این محل همه روزه می آمدند؛ تا برای خود کاری پیدا کنند و از میان آنها حدود ۱۵۰ تن به کار می رفتند.
اما او افزود: «اکنون صد تا ۲۵۰ نفر از شش صبح تا چاشت منتظر می باشیم، از این میان حدود ۱۵ نفر به کار می روند.»
غلام که از وضعیت اقتصادی خانواده اش سخت شکایت می کرد، گفت: «به نان شب و روز خود حیران ماندیم، ما هر روز به یک امید به کار می آییم؛ اما روزها نا امید دوباره به خانه بر می گردیم.»
غلام و حسین گفتند که تعداد مزدورکارانی که همه روزه در محلات یادشده تجمع می کنند، به دلیلی کم شده است که کار نیست و مردم از یافتن کار ناامید شده و دیگر به چوک ها برای یافتن کار نمی روند.
مزدورکاران یادشده می گویند که برعلاوۀ کم شدن کار، مزد روزانه نیز کاهش یافته است. به گفتۀ آنان قبلا روزانه در بدل چهارصد افغانی کار می کردند؛ اما اکنون این رقم تا به ۳۰۰ افغانی کاهش یافته است.
«وضعیت مزدورکاران بحرانی» است»
لیاقت عادل رئیس اتحادیه سراسری زحمت کشان و مزدوران افغانستان، وضعیت مزدورکاران در کشور را «بحرانی» دانسته و گفت که نرخ بیکاری و فقر در کشور، به اوجش رسیده است.
او افزود: «از مجبوری کارگران سوء استفاده می شود، آنها مجبور می شوند که کار صد افغانی را در بدل ۵۰ افغانی انجام دهند.»
عادل از مسئولان در کشور و جامعه جهانی خواست که در حل مشکلات کارگران، همکاری لازم کنند.
افزایش بیکاری در کنار عوامل دیگر ریشۀ سیاسی دارد
معروف مسلمیار آگاه امور اقتصادی و استاد پوهنتون گفت که معضل بیکاری در کشور، ریشه در ماه های گذشته حتا در سال های گذشته دارد.
او افزود: «مثلا کابل با تصرف امارت اسلامی، تقریباً کمتر از یک ماه می شود، ولی می بینیم که دو تا چهار ماه می شود که معلم معاش نگرفته، مامورین معاش نگرفته، حتا ده یا دوازده روز قبل از رفتن و فرار اشرف غنی، یازده میلیارد افغانی پول از بودجه ملکی را به بودجه نظامی انتقال داده است و هنوز مشخص نیست که او را با خود برده یا در جنگ مصرف کردند.»
به گفته وی، پس از آنکه طالبان کابل را تحت کنترول خود درآوردند، بانک ها بسته شد، بانک مرکزی از فعالیت بازماند، فعالیت صرافی ها متوقف شد، پول از حرکت بازماند و این عوامل سبب بالا رفتن نرخ بیکاری در کشور شد.
مسلمیار، گفت که افزایش بیکاری در افغانستان ریشۀ سیاسی نیز دارد؛ به این مفهوم که یک نظم شکست خورد و به جایش نظم دیگری آمد و چگونگی این نظم دیگر هم، تا هنوز به طور رسمی اعلان نشده و این وضعیت، تاثیری بر افزایش نرخ بیکاری در کشور داشته است.
اما او افزود که افغانستان از لحاظ جغرافیا یک کشور کوچک است و نفوس خیلی زیاد هم ندارد؛ بنابراین، با امکانات اندک می تواند نرخ بیکاری را کاهش دهد و مشکلات اقتصادی را مرفوع سازد.
مسلمیار برای حل معضل بیکاری و رفع مشکلات اقتصادی کشور، پیشنهاد می کند که در حکومت، کار به اهل آن سپرده شود، گمرکات و منابع زیاد دیگری که افغانستان دارد، به خوبی مدیریت شود.
همچنان وی گفت که افغانستان یک کشور مصرفی است و بیشتر نیازمندی های شان را از کشورهای دیگر تامین می کند؛ بنابراین، باید حکومت افغانستان روابط حسنه با کشورهای همسایه داشته باشد تا کشور را به یک دروازه تجارتی مبدل سازد.
به گفتۀ او، روابط افغانستان با دیگر کشورها، باید بر دو اصل (منفعت ما و ضرورت ما) استوار باشد؛ تا بتواند مشکلات اقتصادی خود را کاهش دهد.
وی افزود: «ما اگر از موقعیت افغانستان استفادۀ خوب بکنیم و روابط حسنه و دوستانه با دیگر کشورها داشته باشیم، انشاءالله مشکل ما زود تر حل می شود.»
امیدواری به برگشت حالت عادی
ذبیح الله مجاهد سخنگوی و معیین وزارت اطلاعات و فرهنگ، در پانزدهم سنبله در یک نشست خبری در کابل، اظهار امیدواری کرد که وضعیت اقتصادی کشور بهبود یاید.
وی گفت که وضعیت در بندرها به حالت عادی برگشته، بانک ها و سرای شهزادۀ کابل، آغاز به فعالیت نموده و با این اقدام، ارزش افغانی هم تا حدی بالا رفته است.
ازرش افغانی در برابر دالر امریکایی تا چند روز پیش، به گونه بی پیشینه کاهش یافت. چند روز پیش یک دالر حدود ۹۶ افغانی تبادله می شد؛ اما امروز (۱۷سنبله) به حدود ۸۳.۸۰ افغانی تبادله می شود.
مجاهد گفت که شمار زیادی از کشورها، وعده همکاری در قسمت کمک های بشری با افغانستان نموده و تجار افغان نیز اطمینان داده اند که سرمایه های شان را از بیرون به کشور انتقال می دهند و کشور شان را با سرمایه گذاری های شان آباد می سازند.
به گفتۀ او، اکنون که وضعیت امنیتی کشور بهبود یافته است، زمینه برای عملی ساختن پروژه های بزرگ در کشور نیز مساعد شده است.
پژواک، به همکاری مالی دنمارک و برنامه انکشافی ملل متحد (UNDP)، این گزارش را تهیه کرده است.
Visits: 173
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک