فیروزکوه (پژواک، ۱۴ حوت ۱۴۰۱): برخی خانواده‌های دختران بالاتر از صنف ششم مکاتب در ولایت غور می‌گویند، با نزدیک شدن سال نو، تشوشات روانی نزد دختران شان افزایش یافته و از امارت اسلامی خواستار بازگشایی دروازه‌های مکاتب در سال ۱۴۰۲ به‌روی دختران می‌باشند.
قابل تذکر است که با حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان در ۲۴ اسد سال ۱۴۰۰، دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب منع شدند و در ماه قوس سال روان ادامۀ تحصیل دختران در پوهنتون‌ها نیز تا «امر ثانی» به حالت تعلیق درآورده شد.
هرچند مقام‌های حکومت سرپرست بارها گفته‌اند که با ایجاد فضای مصؤن تعلیمی و تحصیلی برای دختران اجازۀ رفتن به مکاتب و پوهنتون‌ها داده خواهد شد اما تا هنوزهم روشن نیست که چه زمانی دختران به این حق‌شان دسترسی پیدا خواهند کرد.
بسته ماندن مکاتب به‌روی دختران باعث ایجاد نگرانی خانواده‌ها و شاگردان گردیده و همواره از حکومت سرپرست می‌خواهند که به این نگرانی آنان خاتمه داده و مکاتب را به‌روی دختران بالاتر از صنوف ششم بازگشایی نماید.
والدین: بسته ماندن دروازه‌های مکاتب فرزندان ما را به بیماری روحی و روانی دچار کرده‌است.
جمال الدین، یکی از باشنده‌گان شهر فیروزکوه به آژانس خبری پژواک گفت که دخترش در صنف هشتم درس می‌خواند، در هشت سال مکتب اول نمره بود و سخت می‌کوشید که همیشه در صف اول نمره‌ها قرار داشته باشد.
به گفتۀ وی، دخترش هوشیار، پر تلاش و مبتکر بود ولی با مسدود شدن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران، همواره به تشویش بود و حالا تاحدی رسیده که بیشتر اوقات گریه می‌کند و بار بار از هر عضو خانواده‌اش می‌پرسد که آیا با آغاز سال جدید تعلیمی دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران نیز باز می‌شود یاخیر؟
موصوف می‌گوید، هرچند پس از بسته شدن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم، دختر خود را به مدرسه شامل کرده ولی افسرده‌گی دخترش روز به‌روز بیشتر می‌شود.
جمال‌الدین یادگیری علوم عصری را در کنار علوم دینی نیاز اساسی برای دختران دانسته می‌گوید: «خواست مه و سایر پدران از امارت اسلامی همین است که با شروع سال جدید هجری شمسی برای تمام دختران در هر دوره که قرار دارند چه در مکتب‌ها و چه در پوهنتون‌ها اجازۀ آموزش را بدهد؛ چرا که بسته ماندن دروازه‌های مکاتب، فرزندان ما را به بیماری روحی و روانی دچار کرده‌است.»
در همین حال، عیدی ماه مادر یک دختر صنف یازدهم در شهر فیروزکوه نیز شکایت مشابهی داشته می‌گوید، بسته ماندن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران، باعث شده که دخترش گوشه گیر شود و بیشتر اوقات خود را به تشویش و غصه سپری می‌کند.
به گفتۀ وی، دخترش حافظ قرآن است، شش سال قبل در کنار دروس مکتب به مدرسه می‌رفت و قرآن‌کریم را حفظ کرد و در کنار آن اول نمره صنف‌اش بوده‌است.
موصوف گفت، دخترش همیشه تلاش می‌کرد که اول نمرۀ کانکور نیز باشد و در رشتۀ نسایی ولادی تحصیل کند و برای زنان کشور خود مصدر خدمت واقع گردد.
این مادر که بابت صحت دخترش نگران است می‌افزاید: «اگر سال آینده مکاتب شروع نشود، ممکن صحت دخترم خرابتر شود، بیخی حیران ماندیم که چه کنم.»
وی نیز از حکومت سرپرست می‌خواهد که دروازه‌های مکاتب را به‌روی دختران بازگشایی کند.
شاگردان دختر: آرزو داریم که سال جدید تعلیمی ۱۴۰۲ سال رسیدن به آرزوی ما(بازگشایی مکاتب) باشد.
راضیه امیری، شاگرد صنف دهم لیسۀ سلطان راضیه غوری است. او که آرزو داکتر شدن را بر سر دارد می‌گوید که به دلیل وضع
محدودیت‌های آموزشی از سوی مسؤولین حکومت سرپرست، هیچ امیدی برای رسیدن به آرزویش ندارد.
به گفتۀ وی، با گذشت هر روز، تشویش و نگرانی‌اش بیشتر می‌شود و حتی چند روز قبل خانواده‌اش او را نزد داکتر روانی برد و در حال حاضر تحت تداوی قرار دارد.
وی افزود: «بسته ماندن مکتب‌ها و دور بودن از درس و تعلیم بسیار بالای روح و روانم تاثیرات منفی گذاشته، برایم حوصله نمانده و خیلی تحت فشار قرار دارم، از هیچ چیزی خوشم نمی‌آید، به حدی که خانواده مه مجبور شده که مره پیش داکتر ببرد.»
موصوف دلیل افسرده‌گی و اختلالات روحی و روانی خود را عدم بازگشایی مکاتب عنوان می‌کند و از مسؤولین حکومت سرپرست می‌خواهد تا هرچه زودتر زمینۀ تعلیم و تربیه را برای دختران کشور فراهم کنند.
راضیه در ادامه گفت: «زمانی که مکتب‌های ما باز بود مصروف درس‌های خود بودیم، آرزو داشتم که داکتر شوم اما نمی‌دانم که به این آرزوی خود برسم یا نی؟»
وی اظهار امیدواری کرد که سال جدید ۱۴۰۲ دروازه‌های مراکز تعلیمی و تحصیلی به‌روی همه دختران باز شود و مثل دختران سایر کشورهای اسلامی برای دختران افغان نیز زمینۀ پیشرفت فراهم گردد. .
همچنان لیدا از دیگر متعلمینی است که هر ثانیه منتظر شنیدن خبر آغاز دروس مکاتب است، به گفتۀ خودش هیچ خبری به جز از بازگشایی مکاتب برای او امیدبخش و خوشایند نیست.
وی که متعلم صنف دهم لیسۀ سلطان راضیه غوری است، به کتاب‌هایش در داخل الماری اشاره کرد و گفت: «باور کنین در همی دو سالی که در خانه نشستیم هر باری به کتاب و کتابچۀ خود نگاه می‌کنم جلو اشک‌هایم را گرفته نمی‌توانم، آخر چرا یک دختر افغان نتواند که درس بخواند و پیشرفت کند، گناه ما چیست؟»
لیدا که حالت روحی خوب نداشت و هر لحظه گلویش را بغض می‌گرفت گفت: « از وقتی‌که دروازۀ مکتب‌های ما بسته شده خانواده مه تصمیم نامزد شدن مره گرفتند اما مه می‌خواهم که درس بخوانم و یک خانم تحصیل کرده باشم ولی تصمیم خانواده‌ام و مسدود بودن دروازه‌های مکاتب مره نسبت به آینده‌ام مایوس و ناامید کرده‌است.»
وی می‌گوید که چندین بار تصمیم گرفته‌است تا خودکشی کند، اما به دلیل اینکه این عمل زشت و در دین مبارک اسلام حرام است، از آن خودداری نموده‌است.
لیدا نیز خواستار بازگشایی مکاتب دختران در سال جدید تعلیمی گردیده و افزود: «آرزو دارم که سال جدید تعلیمی ۱۴۰۲ سال رسیدن به آرزوی ما ، سال بازگشایی مکاتب به‌روی دختران باشد.»
آگاه صحت روانی: بسته ماندن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران می‌تواند نزد آنان اختلالات روانی ایجاد کند
داکتر عبدالاحمد نوری، متخصص روان درمانی در ولایت غور می‌گوید، بسته ماندن دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران، بالای روح و روان برخی دختران تأثیرات منفی را به جا گذاشته و برخی آنان را شدیدا متضرر نموده‌است.
موصوف به آژانس خبری پژواک می‌گوید: «روزانه بین ۱۵ تا ۲۵ تن هم از دختران، زنان، کودکان و مردان که اختلالات روانی دارند نزد ما مراجعه می‌کنند، و مشکل اکثریت مریض‌های اختلالاتی با ادویه حل نمیشه این قسم مریض‌ها به مشاوره‌های روانی و همچنان تغییر ذهنیت در فکرشان از راه‌هایی است که می‌تواند در صحت‌یاب شدن مریضان کمک خوبی کند.»
وی می‌گوید، در بین مریضانش، دخترانی نیز وجود دارند که نسبت مسدود شدن دروازه‌های مکاتب رنجور شده و اکنون به تکالیف روانی دچار اند.
موصوف ضمن اینکه به خانواده‌ها توصیه کرد که دختران‌شان را سرگرم برخی کارهای تفریحی، ذهنی و غیره کنند تا مشکلات روانی‌شان کاهش یابد، از امارت اسلامی نیز می‌خواهد که دروازه‌های مکاتب به‌روی دختران باز شود.
خبرنگار آژانس خبری پژواک در غور تلاش ورزید که در مورد خواست خانواده‌ها مبنی بر بازگشایی مکاتب در سال جدید تعلیمی، پاسخ مسؤولین را نیز با خود داشته باشد، اما موفق نگردید.
بازدیدها: 199
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک