بامیان (پژواک، اول جدی ۱۴۰۳): یک خانم در بامیان با ایجاد یک نهاد آموزشی به هزینۀ شخصیاش توانسته برای دهها کودک خیابانی و بیسرپرست زمینۀ تعلیم و تربیه را فراهم نموده و امید به آینده را برای آنان بازگرداند.
مریم حلیمی، باشندۀ مرکز ولایت بامیان دو سال پیش یک نهاد آموزشی بهنام «نهاد کودک» را تأسیس کرد. این نهاد به هدف فراهمسازی زمینۀ آموزش برای کودکان کارگر و محروم از تعلیم ایجاد شدهاست. اطفال کارگر و بیسرپرست با هماهنگی بزرگان محل، اقارب، تایید اعضای شورا و وکیل گذر مربوطه شناسایی و به این مرکز آموزشی جذب میشوند.
وی میگوید: «اطفال خیابانی و بیسرپرست که برای همیشه حمایت والدین را از دست داده و به ابتداییترین حقوق انسانی و اجتماعی دسترسی ندارند از همه بیشتر نیازمند حمایت و همکاری میباشند.»
خانم حلیمی افزود، مشاهدۀ وضعیت اسفبار کودکان کارگر که در کوچهها و بازارها مورد آزار و اذیت قرار میگیرند، او را به این فکر وا داشت تا با هزینۀ شخصیاش یک مرکز را برای آموزش و توانمندسازی این کودکان ایجاد کند.
وی علاوه کرد که تعداد ۶۰ تن قبلا از یک دورۀ آموزشی ۱۸ماهه این مرکز فارغ شدهاند و در حال حاضر۶۰ کودک خیابانی و بیسرپرست دیگر روزانه چهار ساعت در مرکز «نهاد کودک» آموزش میبینند. این مرکز دارای کتابخانه، فضای آموزشی مناسب و امکانات تعلیمی بوده و کودکان تحت نظر دو استاد، مهارتهایی از جمله خواندن و نوشتن، رسامی، خطاطی، زبان انگلیسی و فن بیان را میآموزند.
بهگفتۀ وی، تمامی امکانات آموزشی، از جمله کتاب، قلم و کتابچه، بهصورت رایگان در اختیار کودکان قرار میگیرد. علاوه بر این، نهاد کودک در برخی مواقع با کمک برخی موسسات، مواد غذایی شامل آرد، روغن و برنج و همچنین لباس برای کودکان تهیه میکند.
خانم حلیمی با وجود تلاشهای بسیار، تا کنون نتوانسته حمایتهای اساسی از سوی نهادهای دولتی و بینالمللی را جذب کند. او از حکومت و مؤسسات خیریه میخواهد که با این مرکز همکاری کرده و برای حمایت از کودکان آسیبپذیر تلاش کنند.
این در حالیاست که شاگردان این مرکز آموزشی آیندۀ خویش را در گرو چنین نهادهای آموزشی میدانند و خدمات تعلیمی آن را برای آینده شان قابل اهمیت توصیف مینمایند.
علیرضای ۱۱ ساله یکی از شاگردان این مرکز میگوید که پنج سال پیش پس از فوت پدرش مجبور شد برای تأمین مخارج خانواده، در بازار به کارگری روی آورد و از نعمت آموزش محروم بماند.
او افزود که در جریان کارگری با مشکلات سخت و طاقتفرسا از جمله اعمال خشونت توسط سایر کودکان، تحقیر و توهین، شدت سرمای زمستان، خطرات جانی و انجام کارهای سخت رو به رو میگردید.
وی علاوه کرد با همکاری این نهاد آموزشی، اکنون توانسته خواندن، نوشتن، حرفه و بعضی مهارتها را بیآموزد.
به باور وی، در صورتی که این فرصتهای تعلیمی به اطفال آسیبپذیر فراهم باشد و بتوانند به صورت دوامدار مورد آموزش قرار گیرد میتوانند از آینده خوب و درخشان برخوردار گردند.
این در حالی است که آگاهان امور تقویت چنین نهادهای خصوصی را جهت دسترسی اطفال خیابانی به تعلیم و تربیه قابل اهمیت عنوان مینمایند.
علی حسین فرهمند، یکی از آگاهان اجتماعی میگوید که اطفال کارگر و بیسرپرست از همه بیشتر آسیبپذیر بوده و از نگاه روحی و روانی تحت فشار قرار دارند و اگر به حال خود رها شوند و فرصت آموزش و تربیت برای آنها فراهم نشود، احتمال تبدیلشدن آنها به افراد خشن و مجرم در آینده بسیار بالا است.
فرهمند افزود که حمایت از این مراکز و ایجاد فضاهای آموزشی دولتی برای کودکان کارگر میتواند از افزایش خشونت و جرم در جامعۀ جلوگیری کند و آنها را به شهروندان مفید تبدیل نماید.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP