تالقان (پژواک، ۲۹ قوس ۱۴۰۱): محب‌الله که در نتیجۀ فلج اطفال از ناحیۀ هر دو پا معلول می‌باشد می‌گوید، دو سال می‌شود از پوهنتون فارغ شده، اما به دلیل اینکه معلول هست موفق نشده، در ادارها دولتی و یا خصوصی برای خود کار پیدا کند.
همزمان با افزایش گراف بیکاری که علت اصلی آن فقر اقتصادی میان خانواده ها در ولایت تخار است، یک خانوادۀ هفت نفری چشم دوخته است به قلم محب الله، قلمی که در هیچ اداره برایش به دلیل معلول بودن کار میسر نشد، تا بخشی از درد او درمان شود.
او حالا در گوشه یی از شهر تالقان از مجبوری با پاهای فلج و مصنوعی با تحمل شدت سرما، عریضه نویسی می نماید، تا لقمه نانی از طریق قلم خود برای خانواده اش پیدا نماید.
محب الله در گفتگو با آژانس خبری پژواک می گوید: «چهار ساله بودم در نتیجۀ فلج اطفال و نبود واکسین، از ناحیۀ هر دو پا مبتلا به معلولیت گردیدم، سپس تصمیم گرفتم که من توانایی انجام هیچ کاری شاقه را ندارم و تلاش برای درس و آموزش نمودم، تا اینکه در سال ۱۳۹۶ پس از سپری نمودن امتحان کانکور، در یکی از پوهنتون های دولتی دوردست کامیاب شدم؛ اما به دلیل مشکلات اقتصادی نتوانستم راهی پوهنتون گردم، بالاخره در یکی از پوهنتون های خصوصی در تالقان به درس خود ادامه دادم و در سال ۱۴۰۰ هـ.ش، با گرفتن نمرات کدری اول نمره فارغ شدم، امیدوار بودم، این همه زحمات و تلاش های من درمان درد خانواده ام گردد؛ اما بی خبر از اینکه تنها معلولیت من سبب می‌شود تا در هیچ ادارۀ خصوصی و دولتی برایم وظیفه ندهند.»
محب الله که در ادامه از وضعیت بد اقتصادی نیز شکایت نموده می گوید، دو سال می شود که بارها به ادارات دولتی با داشتن اسناد معتبر و نمرات کدری به هدف گرفتن وظیفه مراجعه کرده، اما تنها دلیلی که برایش وظیفه داده نشده، معلولیت او می‌باشد.
وی علاوه کرد: «در حالی که من بلدیت کامل به زبان انگلیسی، ازبیکی، پشتو و فارسی دارم و در عین حال در هر بخش از ادارت دولتی و خصوصی مطمین هستم که می‌توانم موفقانه کار نمایم، اکنون که از بیکاری، جبر روزگار و نبود مواد سوختی و غذایی در خانه مجبور شدم تا شدت سرما را تحمل نموده مصروف عریضه نویسی باشم، در حالی که اکثر روز ها بدون دریافت مزد و گاهی هم روزانه ۵۰ الی ۱۰۰ افغانی مزد به‌دست می‌آورم که نمی‌شود با آن مشکلات خانواده ام را حل کرد.»
موصوف در ادامه با آنکه از حکومت سرپرست خواستار توجه برای افراد دارای معلولیت می‌باشد می گوید، معلولان اگر از ناحیۀ اعضای بدن مشکل داشته باشند، از لحاظ فکر و اندیشه در بلندترین سطح قرار دارند که با گماشتن آن‌ها در راس کار می‌توان در کنار حل مشکلات اقتصادی خانواده های افراد دارای معلولیت، سایر معلولان نیز تشویق می شوند تا تلاش برای فراگیری درس و تعلیم نمایند.
محب الله در ادامه، از عدم رفتار نیک از سوی برخی از مسؤولان در ادارات دولتی تخار همچنان شکایت نموده می گوید: «هر زمانی که در یکی از ادارت دولتی مراجعه نمایم، به دیدۀ حقارت نگریسته می شویم و به دلیل معلول بودن هیچ گونه برخورد نیک با ما صورت نمی گیرد.»
او می افزاید، به دلیل معلولیت توان انجام کار فزیکی را ندارد و به همین دلیل با مشکلات اقتصادی بزرگ مواجه شده است.
محب الله که نان آور یک خانواده هفت نفری می‌باشد می گوید، اگر از فرط ناداری با داشتن سند کدری و تحصیل دست به تگدی گری بزند هم برای او و هم برای حکومت شرم است.
او بر کمک و همکاری با افراد نیازمند و دارای معلولیت از سوی حکومت سرپرست در کشور تاکید کرد.
وی در ادامه از کاهش امتیازات افراد معلول نیز شکایت نموده می گوید، در حکومت قبلی سالانه ۶۰ هزار افغانی امتیاز دریافت می‌کرد، اما پس از روی کار آمدن حکومت جدید، امتیاز معلولین از ۶۰ هزار به ۳۰ هزار افغانی کاهش یافته است.
در همین حال مولوی احسان الله رئیس شهدا و معلولین تخار از تلاش ها برای حل مشکلات افراد معلول در این ولایت سخن زده تاکید مي نمايد که با افراد دارای معلولیت همکاری خواهد شد تا از کمک های نهادهای مددرسان نیز مستفید شوند.
این در حالی است که بر بنیاد قانون کار در کشور سه درصد افراد دارای معلولیت در ادارات دولتی جذب می شوند؛ اما معلولان در ولایت تخار از عدم توجه مسؤولان حکومتی در راستای جذب در ادارت شکایت دارند.
Visits: 93
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک