کابل (پژواک، ۱۶ سرطان ۱۴۰۴): طی حدود چهار سال گذشته، بیش از ۱۸۲ هزار تن در سراسر کشور از مراکز دولتی آموزشهای فنی و حرفهای فارغ شدهاند؛ مسؤولین این برنامهها را گامی مهم در کاهش سطح بیکاری میدانند، اما آگاهان تأکید دارند که تنها آموزش کافی نیست، بلکه باید فرصتهای کاری دایمی نیز برای فارغان فراهم گردد.
خبرنگار آژانس خبری پژواک به یکی از مراکز آموزشهای حرفهای مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی در ساحۀ خیرخانۀ شهر کابل رفته و با شماری از دانشآموزان در آنجا صحبت کردهاست.
این جوانان میگویند، برای یادگیری یک حرفه به این مرکز میآیند تا در آینده بتوانند یک درآمد حلال برای خانوادههایشان فراهم کنند.
در یکی از صنفهای این مرکز، حدود ۳۰ جوان پشت ماشینهای خیاطی نشسته بودند، در چهرههایشان امید و تصویر روشنی از آینده دیده میشد، این تنها یک صنف نیست، بلکه نمایندۀ هزاران جوانی است که در چهار سال گذشته از سوی حکومت به برنامههای آموزش حرفهای جذب و فارغ شدهاند.
حکمتالله که در یکی از مراکز حرفهای وزارت کار و امور اجتماعی در شهر کابل حرفۀ خیاطی میآموزد، میگوید: «در گذشته بیکار بودم، اکنون خوشحال هستم که برایم زمینۀ آموزش خیاطی فراهم شد و با آموختن این حرفه میتوانم برای خانوادۀ خود روزی حلال پیدا کنم.»
او افزود، از اینجا که فارغ شود، قصد دارد یک دکان خیاطی را در کابل ایجاد کند و کاروبار شخصی خود را آغاز نماید.
از سوییهم، فیصل که قبل از این در ایران مهاجر بود و اکنون به تازهگی به کشور بازگشته، از یک ماه به اینسو در یکی از مراکز حرفهای کابل فلزکاری میآموزد. او میگوید، خوشحال است که برایش زمینۀ آموزش حرفهای فراهم شدهاست.
او گفت: «وقتی از اینجا فارغ شوم، میخواهم یک دکان برای خود بسازم و در کشور خود لقمۀ نانی برای خود و خانوادۀ خود پیدا کنم.»
اما داستان تنها به آموزش ختم نمیشود
آگاهان این کار را یک گام مثبت در جهت ارتقای مهارتها میدانند، اما تأکید میکنند کسانی که از برنامههای آموزش حرفهای، تخنیکی و مسلکی فارغ میشوند، باید بهطور دوامدار در بخشهای مربوطۀ خود مشغول به کار شوند.
محمدلیاقت عادل، رئیس اتحادیۀ سراسری زحمتکشان و مزدوران افغانستان میگوید، فراهمسازی آموزشهای حرفوی، تخنیکی و مسلکی به مردم یک اقدام خوب است.
او میافزاید: «در آموزشهای حرفهای، بازار کار موضوع بسیار مهمی است که باید در نظر گرفته شود؛ بسیاری از افراد مسلکی دوباره حرفههایشان را رها کردهاند و دلیلش هم این میباشد که در بازار کار به آنها نیاز وجود نمیداشته باشد، اگر ما بازار کار را در نظر بگیریم، مثلاً جامعه به نجار نیاز دارد اما ما گلکار به جامعه تقدیم میکنیم، یا به خیاط نیاز است ولی ما راننده به جامعه معرفی میکنیم.»
موصوف میگوید، افرادی که از آموزشهای حرفهای فارغ میشوند، باید بهگونۀ دوامدار در بخشهای خود مصروف کار باشند.
وی افزود: «ما افراد زیادی را میبینیم که به آموزشهای حرفهای اراسته هستند، اما باز هم در بازار کار جایی ندارند و بیکار ماندهاند؛ اگر پروسۀ آموزشهای فنی و حرفوی همین گونه دوامدار و به گونۀ اساسی پیش برود، در قسمت از بین بردن بیکاری در کشور تا حدی مفید واقع خواهد شد.»
به گفتۀ موصوف، سطح بیکاری در کشور بلند است، باید در این بخش بهگونۀ اساسی کار و سرمایهگذاری صورت گیرد.
از سوی دیگر، عبدالنصیر رشتیا، آگاه امور اقتصادی میگوید که داشتن کارگران فنی در یک کشور بسیار مهم است؛ زیرا آنان میتوانند در رشد اقتصادی نقش کلیدی را ایفا کنند.
وی گفت: «نیاز است که روند آموزشهای حرفهای به گونۀ جدی پیگیری شود تا بتوانیم افراد فنی و مسلکی را وارد بازار کار کنیم. متأسفانه در افغانستان افراد فنی و مسلکی کم هستند و در حال حاضر در اینجا بیشتر اتباع خارجی در بخشهای فنی و تخنیکی مصروف کار هستند.»
موصوف میگوید، اگر به افراد در بخشهای فنی و مسلکی آموزش داده شود، بدون شک جای اتباع خارجی را که هم اکنون در بخشهای مختلف در افغانستان مصروف کار هستند، خواهند گرفت.
به گفتۀ رشتیا، از افراد فنی و مسلکی نه تنها در داخل کشور میتوان استفاده کرد، بلکه آنان میتوانند به خارج از کشور نیز بروند و در آنجا کار کنند.
در نزدیک به چهار سال گذشته بیش از ۱۸۲ هزار تن در بخشهای مختلف حرفهای، تخنیکی و مسلکی آموزش دیدهاند.
سمیعالله ابراهیمی، سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی میگوید، با در نظرداشت سطح بیکاری در کشور، شهروندان و نیروی بشری که بیکار هستند، تا حد زیاد افرادی هستند که سواد، فن و مهارت ندارند.
وی افزود، برای رسیدهگی به این مشکل وزارت کار و امور اجتماعی در سرتاسر کشور بیش از پنج مرکز آموزشهای فنی و حرفهای را فعال کردهاست که در ان هزاران تن بهویژه جوانان مصروف آموزش هستند. این جوانان در ۷۰ بخش حرفهای که بر اساس نیاز بازار کار انتخاب شدهاند، آموزش میبینند.
وی میگوید، پس از رویکارآمدن امارت اسلامی در سرتاسر کشور به ۱۵۰ هزار تن آموزشهای فنی و حرفوی داده شدهاست که به بسیاری از آنان وسایل کسبوکار مربوط نیز توزیع شدهاست.
به گفتۀ ابراهیمی، علاوه بر این، برای افرادی که از اعتیاد بهبود مییابند، نیز در ولایتهای کابل، هرات و کندهار مراکز ویژۀ آموزشهای فنی و حرفهای ایجاد شدهاست.
موصوف میگوید، افرادی که تاکنون از مراکز آموزشهای فنی و حرفهای فارغ شدهاند، به بسیاری از آنان زمینۀ کار فراهم شدهاست.
وی گفت، با در نظرداشت نصاب حرفهها، مدت آموزشها از چهار الی نُه ماه ادامه مییابد.
از سوییهم، مولوی نثاراحمد الیاس، سخنگوی ادارۀ تعلیمات تخنیکی و مسلکی میگوید که طی چهار سال گذشته بیش از ۳۲ هزار تن از تعلیمات تخنیکی و مسلکی فارغ شدهاند و این اداره در ۷۴ بخش مختلف تخنیکی و مسلکی مردم را آموزش میدهد.
به گفتۀ وی: «در این اداره دانشآموزان بالاتر از صنف نهم الی لیسه و فارغین صنف دوازدهم الی سطح انستیتیوت جذب میشوند.»
موصوف میگوید، در حال حاضر بیش از ۸۵ هزار دانشآموز در بخشهای تخنیکی و مسلکی مصروف آموزش هستند.
وی میگوید: «همچنان در کنار سایر دانشآموزان، دختران نیز از صنف اول الی ششم در این اداره مصروف آموزش هستند.»
به دلیل جنگ طولانی و چالشهای اقتصادی در افغانستان، میزان بیکاری بالا است، حکومت برنامههای آموزش فنی، حرفهای و مسلکی را گسترش داده، اما کارشناسان تأکید میکنند که در کنار این آموزشها باید برنامهریزی بازارمحور و فرصتهای کاری دایمی نیز فراهم گردد.
GET IN TOUCH
NEWSLETTER
SUGGEST A STORY
PAJHWOK MOBILE APP