کابل (پژواک، ۱۶ جوزا ۱۴۰۲): شخصی در قریۀ اتفاق منطقۀ فتح‌خیل ولسوالی بگرامی کابل یک مرکز آموزشی رایگان را برای کودکان ایجاد کرده می‌گوید که مکتب از این منطقه دور بوده و کودکان نمی‌توانستند به آن دسترسی داشته باشند.
این شخص وزیرخان نام دارد و می‌گوید، این مرکز را به دلیل دور بودن مکتب از این قریه را ایجاد کرده‌است، زیرا کودکان نمی‌توانند تا مکتب یک ساعت پیاده‌روی کنند.
او گفت، در این مرکز برای ۶۸ دختر و ۹۴ پسر بین هفت الی دوازده ساله پشتو، دری، انگلیسی و سیرت نبی (ص) را رایگان تدریس می‌کند.
او می‌افزاید: «طی بیست سال گذشته در قسمت تعلیم برای ما کاری صورت نگرفته، دختران و پسران قریه از آموزش محروم بودند، بنابراین سلسلۀ تدریس رایگان را برای آنان آغاز کردم و علاوه بر این در منطقۀ فتح‌خیل [منجی داگ] سه مرکز دیگر نیز وجود دارد که در آن دوستان و جوانان به گونۀ رضاکارانه به کودکان آموزش می‌دهند.»
به گفتۀ او، معلمین این سه مرکز دیگر آموزش رایگان هفتۀ یک بار به قریه‌ها می‌روند و در رابطه با ارزش تعلیم برای مردم آگاهی می‌دهند.
او گفت: «درست که مکاتب دارای سیستم منظم درسی می‌باشد، یگانه هدف من این است، وقتی یکی از کودکان قریۀ من به‌گونۀ منظم آموزش‌های خود را آغاز می‌کند، باید با خواندن و نوشتن آشنا باشد، و با قلم و کتاب بلدیت باشد.»
وزیرخان از امارت اسلامی و مؤسسات مددرسان می‌خواهد که مکتبی را در این منطقه اعمار نمایند تا کودکان بتوانند به گونۀ منظم به آموزش خود ادامه دهند.»
مردم منطقه از این اقدام وزیرخان خرسند هستند و از حکومت خواستار کمک در این زمینه می‌باشند.
ملک ملا جنت‌گل یکی از باشنده‌گان قریۀ اتفاق به پژواک گفت: «آموزش‌های دینی و عصری برای هر کس ضروری است؛ کودکان ما باید از تاریکی بیرون شوند، از اینکه مردم منطقۀ ما فقیر و ناتوان هستند، توان پرداخت فیس را ندارند؛ پس از امارت اسلامی و نهادهای بین‌المللی مددرسان می‌خواهیم تا در این منطقه برای ما مکتب بسازند.»
وی افزود، در جریان حدود ده سال گذشته بارها صدای خود را به حکومت گذشته، امارت اسلامی و مؤسسات بین‌المللی مددرسان رسانده، اما تاکنون پاسخ مثبتی در این زمینه دریافت نکرده‌اند.
محمدنادر باشندۀ دیگری این منطقه گفت: «آروزی ما این است تا هر پسر و دختر منطقۀ ما تعلیم یافته باشند، کودکان ما باید داکتر شوند، معلم شوند؛ بالاخره می‌خواهیم هر کودکی ما آموزش ببینند و برای وطن خدمت کنند.»
او می‌گوید که به منطقۀ شان توجه نشده‌است.
موصوف می‌افزاید: «تنها دو مکتب دولتی داریم که یکی در قریۀ به‌نام زعفران و دیگری در منطقۀ تپۀ کوچی می‌باشد، کودکان نمی‌توانند به آن بروند، چون روزانه باید حداقل یک‌ساعت پیاده‌روی کنند که کودکان توان آن را ندارند.»
شاگردان شامل در این مرکز آموزشی از روند آموزش خرسند اند.
مریم ۹ساله می‌گوید، سه ماه می‌شود به این مرکز می‌رود، در بخش‌های زبان‌های دری، انگلیسی، پشتو و اسلامیات به آنان تدریس می‌شود.
مریم نیز از حکومت می‌خواهد که برای شان مکاتب ایجاد کند تا بتوانند به دروس خود ادامه دهند.
مولوی حضرت بلال حنفی، آمر ولسوالی بگرامی از ایجاد این مرکز آموزشی توسط وزیرخان ابراز بی‌خبری نمود اما گفت که در ولسوالی بگرامی برای ۱۲ مکتب دیگر نیاز است.
به گفتۀ وی، در ولسوالی بگرامی ۳۳ لیسه، هشت متوسطه و ۲۹ مکتب ابتدایی وجود دارد که تنها در منطقۀ منجی داگ شش لیسه بهنامهای شمالی‌خان، زعفران، حبیب‌جان، مولوی شهید عبدالله، ولی‌خیل و ولی‌خان کروخیل فعالیت دارند.
وی می‌افزاید، وزارت معارف از هفت سال به این‌سو تشکیل جدیدی را برای ولسوالی بگرامی منظور نکرده‌است.
حنفی با اشاره به اظهارات ساکنان قریۀ اتفاق می‌گوید: «اگر در ساحه‌یی چنین مشکل موجود باشد، به وزارت عریضه کنند، وزارت احکام می‌دهد و آن را به ریاست پلان می‌فرستد، سپس از طریق ریاست معارف کابل به ما ارجاع می‌گردد و ما ساحه را بررسی می‌کنیم، نظر می‌دهیم و بر اساس سلسله مراتب دوباره به وزارت راجع می‌شود.»
به گفتۀ وی، وزارت معارف بست‌های جدید را منظور کرده، پس اگر باشنده‌گان این قریه مراجعه کرده و عریضه کنند، ممکن ضمن بست‌ها منظوری مکتب را نیز بدست بیاورند.
Visits: 44
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک