معجون زنده‌گی؛ روایت سوسن قاضی‌زاده از درمانی که به کسب‌وکار مبدل شد

کابل (پژواک، ۱۵ ثور ۱۴۰۴): در دل یکی از کوچه‌های شهر کابل، سوسن قاضی‌زاده مسیر تحقق رویای خود را با ترکیب کنجد، خرما و عسل آغاز کرد. او که تحصیلاتش را در رشتۀ طب معالجوی به پایان رسانده، اما فرصت اشتراک در آزمون «اگزیت»‌ را نیافته بود،‌ تصمیم گرفت دست‌ به‌کار شود و راه خودش را باز کند.

سوسن که باشندهٔ سرکوتل خیرخانهٔ شهر کابل است، تحصیلات خود را در سال ۱۴۰۱ در رشتۀ طب معالجوی در پوهنتون «مورا» در کابل به پایان رسانیده‌است.

سوسن که انتظار اشتراک در امتحان اگزیت را داشت تا پس از سپری نمودن آن بتواند در یکی از مراکز صحی شامل کار شود گفت که ممنوعیت تعلیم و تحصیل دختران سبب آن شد که به این آرزویش نرسد.

او می‌گوید: «برخلاف انتظار، ناامیدی به من انگیزه داد؛ همیشه دنبال کاری بودم که هم برای خودم، هم خانواده‌ام و هم برای مردم مفید باشد؛ چیزی که هم درمان باشد و هم درآمد.»

از طبابت تا ترکیب معجون‌ها

در جریان دورۀ ستاژ، سوسن با بیماران زیادی مواجه شد که از کم‌خونی، ضعف، استرس و دردهای مزمن رنج می‌بردند. او متوجه شد که حتی کسانی که لبنیات مصرف می‌کنند و در معرض نور آفتاب‌اند، باز هم از پوکی استخوان شکایت دارند؛ همین موضوع جرقه‌ای در ذهن سوسن زد.

سوسن آغاز به تحقیق کرد؛ از منابع طب سنتی گرفته تا جستجو در انترنت؛ او در یافت که کنجد منبع غنی از کلسیم است و اینجا بود که ایدۀ ترکیب کنجد، شیرۀ خرما و عسل به ذهنش رسید.

وی می‌گوید: «دیدم مردم ایران ارده و شیرۀ خرما را با هم مصرف می‌کنند؛ هم صبحانه و هم میان وعده، به همین دلیل مه هم تصمیم گرفتم که ما هم همین اردۀ کنجد را استفاده کنیم، در افغانستان بسیار زیاد هم است و هم کجند بسیار باکیفیت ما داریم و مه خواستم این کار را همراه شوهرم آغاز کنم.»

آغاز تولید معجون با سرمایۀ دو هزار دالر

خانم سوسن که شش ماه قبل با سرمایهٔ دو هزار دالر امریکایی، کار تولید معجون‌ در خانه‌‌اش آغاز کرد، اولین مشتری‌هایش وقتی یک‌ بار امتحان کردند، برگشتند و مشتری دایمی شدند.

وی می‌گوید که در حال حاضر دو نوع معجون تولید می‌کند؛ معجون ساده، ترکیبی از شیرۀ خرما، عسل و اردۀ کنجد و معجون، دوم با ترکیب ده نوع پودر مغذی مانند بادام، انجیر، سنجد، زنجبیل، نارگیل، میخک، دارچین، هیل و جنسینگ می‌باشد.

او تاکید می‌کند: «ما از هیچ ماده نگهدارندۀ کیمیاوی استفاده نمی‌کنیم، از میخک، دارچین و آب‌لیمو به عنوان نگهدارندۀ طبیعی بهره می‌گیریم. اگر مواد مصنوعی اضافه کنیم، ارزش غذایی از بین می‌رود.»

فرایند تولید؛ پاکیزه، دقیق، سنتی

تولید این معجون‌ها با شستشو و خشک‌کردن کنجد آغاز می‌شود، بعد آن را سرخ کرده و در دستگاه مخصوص به ارده تبدیل می‌کنند. سپس با عسل و شیرۀ خرما ترکیب می‌شود. اگر معجون خاص باشد، پودر مغزی‌ها هم افزوده می‌شود.

خانم سوسن می‌گوید که این معجون در بوتل‌های یک کیلویی و نیم کیلویی تهیه می‌گردد،‌ روزانه نظر به فرمایش مشتریانش از ده تا ۲۰ قوطی تهیه و به بازار عرضه می‌کند.

معجون چندکاربردی؛ برای همه، در هر حال

خانم سوسن می‌گوید: «این معجون برای همه مفید است؛ کودکان، زنان باردار یا شیرده، افراد مسن، ورزشکاران و حتی بیماران دیابتی. کسی که می‌خواهد وزن کم کند، کم مصرف کند؛ کسی که می‌خواهد چاق شود، با نان بخورد.»

او در نظر دارد در آینده اگر معاینه‌خانه‌ای باز کند، این معجون را نیز برای بیماران خود تجویز کند؛ چون به گفتۀ خودش، «این یک غذای کامل است، دارو نیست؛ اما اثر درمانی دارد.»

یک زوج، یک تیم

در عقب موفقیت سوسن، همسرش قرار دارد او خانمش را شانه به شانه کمک می‌کند.

ذکرالدین قاضی‌زاده، شوهر سوسن به پژواک می‌گوید: «در تمام مراحل، خانمم را حمایت کردم. ان‌شاءالله در آینده می‌خواهیم کارگاه بزرگ‌تری ایجاد کنیم تا نه‌تنها معجون، بلکه حلوای شکری و صبحانه‌های مقوی هم تولید کنیم.»

موصوف گفت که در بسته‌بندی،‌ خریداری مواد معجون و فروش آن همسرش را یاری می‌رساند.

کارشناس: همچو خانم‌ها هم خودشان را خودکفا می‌سازند و هم زمینۀ کار را برای سایر زنان مساعد می‌کنند

ظاهر بهزاد، کارشناس مسایل اقتصادی، ضمن ستایش از کار خانم سوسن گفت: «در ایران، کسب‌وکارهایی که توسط زنان مدیریت می‌شود، ۱۲ درصد از عایدات مالی کشور را تشکیل می‌دهند. در ترکیه و پاکستان این رقم حتی بیشتر است.»

او باور دارد که کارآفرینی زنان در افغانستان، به شرط تأمین امنیت و فضای سالم می‌تواند هم برای خودشان درآمد ایجاد کند، هم برای دیگران شغل، و هم بخشی از مالیات کشور را تأمین نماید.

استفاده‌کننده‌گان این معجون

محمود عمری، یکی از دکانداران کابل به پژواک می‌گوید که این معجون طعم خوبی دارد و کیفیتش عالی است.

وی افزود: «مشتری‌ها از ما می‌خواهند، خود ما هم استفاده کرده‌ایم. تقاضا زیاد است.»

در همین حال، فرشته غوثی یک تن دیگر از باشنده‌گان کابل گفت، شش ماه می‌شود که از این معجون استفاده می‌کند و نتیجهٔ خوبی دیده‌است.

او افزود: «در ماه مبارک رمضان بسیار خوب بود که استفاده می‌کردم و در طول روز گرسنه نمی‌شدم.»