سیدمحمد عابدی؛ شاعری در جوزجان که با فقر می‌جنگد و با شعر، درد مردم را روایت می‌کند

شبرغان (پژواک، ۱۶ جوزا ۱۴۰۴): سید‌محمد عابدی، شاعر و نویسندهٔ کهنه‌کار در شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان می‌گوید، شعر را نه برای شهرت، بل برای بازتاب رنج‌ها و امیدهای مردم کشور می‌سراید؛ او که از فقر می‌نالد، از امارت اسلامی می‌خواهد تا وی و سایر قلم به‌ دستان را مورد حمایت قرار دهد.

گفتگوی اختصاصی خبرنگار آژانس خبری پژواک با سید محمد عابدی یک تن از شعرا و قلم به دستان در شهر شبرغان

در یکی از کوچه‌های خاکی شهر شبرغان مردی زنده‌گی می‌کند که شعر را نه برای شهرت، بلکه برای بازتاب رنج‌ها، امیدها و هویت مردمانش می‌سراید.

سیدمحمد عابدی که ۶۸ سال عمر دارد، در قریۀ «یکه‌باغ» شهر شبرغان با خانوادهٔ نُه نفره‌اش زنده‌گی می‌کند؛ زنده‌گی ساده و معمولی دارد، ولی با سرایش اشعارش آن‌ را پررنگ نموده‌است.

وی که از یکی مکاتب نظامی فارغ شده و مدت بیش از ۲۰ سال در آن‌جا کار کرده، اما پس از آن‌که تقاعد کرد، از مدت ۲۰ سال می‌شود که به سرایش شعر روی آورده‌است.

عابدی می‌گوید: «از دوران جوانی علاقه‌مند شعر و ادبیات بودم، اما فرصت آن فراهم نمی‌شد. پس از سال ۱۳۸۰، به‌صورت جدی وارد این عرصه شدم و اکنون بیش از ۲۰ سال است که در بخش فرهنگی فعالیت می‌کنم، شعر برای من راهی‌ست برای بیان درد، عشق و تاریخ مردم ما.»

عابد که تا کنون یازده جلد کتاب‌اش چاپ شده می‌گوید که بیشتر در اشعارش از ساده نویسی استفاده کرده و به زبان عامیانه شعر می‌سراید.

وی گفت: «من باور دارم که ساده‌نویسی، پلی‌ست میان فرهنگ‌نویسان و مردم.»

عابدی در ادامه اضافه کرد: «اولین کتابی که نوشتم سیوگی نام داشت، اثری که آغازگر مسیر ادبی من بود. بعد از آن، آثار متعددی منتشر کردم؛ یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایم دربارۀ طلا تپه است، که به یکی از آثار تاریخی با قدمت پنج‌هزار ساله می‌پردازد، همچنان کتابی دربارۀ تاریخ جوزجان نوشته‌ام که به زبان‌ها، رسوم و فرهنگ‌های بومی این ولایت می‌پردازد.»

موصوف از مشکلات اقتصای می‌نالد و می‌افزاید: «فعلاً ۸ جلد کتاب دیگرم تکمیل شده، اما به دلیل مشکلات مالی هنوز نتوانسته‌ام آن‌ را چاپ کنم؛ این یکی از دردهای بزرگی‌ست که بسیاری از شاعران کشور با آن مواجه‌اند.»

وی در ادامه اضافه کرد: «مهم‌ترین مشکل، نبود حمایت دولتی و نهادهای فرهنگی‌ است؛ بسیاری از شاعران مستعد به‌خاطر فقر، آثارشان را چاپ کرده نمی‌توانند. اگر دولت و مؤسسات فرهنگی از ما حمایت کنند، ما می‌توانیم آثار ما را چاپ و به‌موقع به دست علاقه‌مندان برسانیم و سهمی در رشد فکری و فرهنگی جامعه داشته باشیم.»

عابدی می‌گوید که علاقه‌مند اشعار سعدی و بیدل است و در اوقات بی‌کاری مصروف خوانش اشعار این دو شاعر برجستهٔ زبان دری می‌باشد.

موصوف همچنان افزود: «من آرزو دارم تا روزی برسد که هیچ شاعر یا نویسنده‌ای به‌خاطر فقر، قلم را زمین نگذارد. فرهنگ ما میراثی‌ست که باید آن را پاس بداریم و به نسل‌های آینده بسپاریم. حمایت از فرهنگ، حمایت از آینده است.»

وی یک‌بار دیگر در پایان خواستار حمایت از شعرا و نویسنده‌گان شد.

با این حال، مولوی سیف‌الدین معتصم، رئیس اصلاعات فرهنگ جوزجان می‌گوید: «ما نیز تلاش داریم تا با فراهم‌سازی فرصت‌ها، تسهیلات و برنامه‌های حمایتی، سهم خود را در تقویت بخش فرهنگی ایفا کنیم. حمایت از شاعران و اهل فرهنگ، حمایت از روح و روان جامعه است.»

وی افزود، در این ولایت، بیش از ۶۰ تن از شاعران و فرهنگیان به‌گونهٔ دوام‌دار در راستای رشد و گسترش فرهنگ و ادب مصروف فعالیت‌های خویش می‌باشند.

به گفتهٔ او، این شاعران، همه‌ساله برنامه‌های متنوع فرهنگی، مشاوره‌ و هنری را به همکاری ریاست اطلاعات و فرهنگ این ولایت برگزار می‌کنند.