یک قربانی انفجار سمنگان: چرا ما اطفال بی گناه را به خاک و خون کشاندند ؟

ایبک (پژواک، ۱۵ قوس ۱۴۰۱): سمندر کودک نه ساله‌یی است که بر اثر انفجار در مدرسۀ «جهادیه» ایبک مرکز سمنگان زخمی شده و اکنون در شفاخانۀ ولایتی بستری می‌باشد.

در این انفجار که در نهم ماه روان (قوس) رخ داد، نزدیک به ۲۰ تن کشته و ۲۵ تن دیگر زخمی شدند که بیشتر آن‌ها دانش‌آموزان بودند.

سمندر که در قسمت دست جراحت برداشته، از حادثه همان روز به ما حکایت می‌کند و می‌گوید، در جریان ادای نماز ظهر بود که ناگهان انفجار شد.

به گفتۀ وی، طبق معمول همه روزه نمازش را با دوستان هم کلاسش در جماعت ادا می‌کرد، اما بی خبر ار اینکه آن روز چنین حادثه یی انتظارش را می‌کشد.

وی به آژانس خبری پژواک گفت: «وقت نماز پیشین بود، همه مشغول عبادت بودیم که ناگهان صدای انفجار به گوش رسید، همه جا را دود و بوی باروت فرا گرفت، نمی فهمیدم چه شده، چند دقیقه بعد متوجه شدم که دستم را درد می‌فشارد و توان برخواستن را ندارم.»

او می‌گوید، بعداً کمی به‌ هوش آمد و دید که اجساد دوستانش در دور پیشش افتاده و خون همه جا را رنگین ساخته است و مکان نماز گویی صحنۀ جنگ را به خود گرفته و از هر طرف صدای ناله و فریاد به گوش می‌رسید.

وی افزود، دو تن از دوستانش در این حادثه جان باختند و هر دوی شان تقریبا هم سن اش بودند؛ یعنی 10 و 11 ساله و تعداد زیادی هم زخم برداشتند که در میان زخمیان هم دوستانش است که اکنون در شفاخانه بستری اند.

او چند لحظه سکوت کرده و سپس افزود: «ما برای ادای نماز آمده بودیم؛ اطفال بی گناه بودیم؛ به هیچ کسی ضرر نرسانده بودیم؛ پس چه شد که چنین اتفاقی افتاد و همه را به خاک و خون کشاندند؟»

سمندر که اصلاً از ولسوالی دوردست و صعب العبور (روی دوآب) ولایت سمنگان است، می‌گوید، پدرش دهقان است و وی را به شهر ایبک فرستاده بود تا درکنار همقطارانش درس بخواند، اما دچار این حالت گردید.

در اتاق دیگر شفاخانه طفل دیگری در بستر خوابیده که عنایت الله نام دارد و 10 سال عمر دارد؛ چره های بم در این حادثه به بخشی از صورت و پایش آسیب رسانده و در بی حالی با ما صحبت می‌کرد.

وی گفت: «وقتی که در داخل مسجد- همان استدیوم که به منظور ادای نماز استفاده می‌شد- شدم، دیدم شخصی یک بیک را گذاشت و بالای آن دستمال زرد هم بود، برایم گفت، می‌خواهم وضوء بگیرم و خودش رفت؛ با رفتن او چند لحظه بعد صدای انفجار به گوشم رسید و بعد نفهمیدم که چه شده، زمانی که به هوش آمدم، دیدم که در شفاخانه هستم.»

او افزود، ثناءالله یکی دیگر از دوستانیش که 10 ساله بود؛ در این حادثه شهید شد و وی زخم برداشت و تعدادی از هم‌صنفی‌هایش همان روز به شهر رفته بودند، اگر آن‌ها هم می‌بودند، تعداد زیادی شهید و زخمی می‌شدند.

پدر عنایت الله که شمس الدین نام دارد و از قریۀ «منغر» از مربوطات شهر ایبک می‌باشد به آژانس خبری پژواک گفت: «پسرم کمتر از یکسال می‌شود که در این مدرسه درس می‌خواند و گاهگاهی با وی تماس تیلفونی داشتم؛ زمانی که این حادثه به‌وقوع پیوست، یک تن از نفرهای امنیتی با من در تماس شده و مرا خبر کرد؛ الحمدلله که اکنون وضعیت صحی پسرم خوب است.»

وی از مسؤولین امنیتی خواست تا در تامین امنیت مدارس و مکاتب توجه جدی نمایند، تا چنین حوادثی رخ ندهد.

سید محمد باشندۀ ولسوالی روی دوآب نظرش را در رابطه به وقوع چنین انفجارها بیان داشته افزود: «خواست ما از حکومت این است که دیگر چنین حوادث در ولایت سمنگان رخ ندهد؛ امنیت مدارس، مکاتب و مساجد باید تامین شود تا مردم با فکر آرام مصروف کار و زنده‌گی خود باشند.»

وی افزود، حدود شش تن از جوانان ولسوالی روی دوآب که در این مدرسه درس می‌خواندند، در این حادثه کشته شده اند.

سیدظاهر فاضل یک تن از استادان موسسۀ عالی تربیۀ معلم و فعال مدنی می‌گوید: «آروزی یک صلح دایمی برای مردم و وطنم را دارم؛ چون صلح و امنیت ضرورت مبرم هر جامعه است؛ باید امارت اسلامی در این مورد تلاش بیشتر نماید تا مردم بیچارۀ افغانستان بیشتر از این متضرر نشوند.»

مسؤولین ریاست اطلاعات و فرهنگ ضمن تقبیح این حمله، آن را کار دشمنان «امارت اسلامی» دانسته و امیدوار اند تا عاملان آن دستگیر و به زودترین فرصت به مجازات برسد.

قابل یادآوری است که بعد از تحول سیاسی در افغانستان این اولین حمله بم گذاری است که در سمنگان به‌وقوع می‌پیوندد که در آن ده ها شاگرد مدرسه شهید و زخمی شدند.

طبق آماری که از طرف ریاست صحت عامۀ سمنگان اعلام گردید، در این حادثه در حدود ۲۰ تن کشته و بیش از ۲۵ تن زخم برداشتند که اکثریت کشته شده‌گان و زخمیان را اطفال کمتر از ۱۸ سال تشکیل می‌دهد و در این مدرسه مصروف آموزش بودند.

تا هنوز مسؤولیت این حمله را کسی و یا گروهی بر عهده نگرفته است.

Views: 70