قوم گُجر: حکومت در حل مشکلات ما کم توجه است سهم سياسى به ما داده شود 

کابل (پژواک، ۱۵ جدی ۹۹): برخی­ از اقوام گُجر، حکومت را در عرضۀ خدمات تعليمى، تحصيلى و صحى به آنها بى توجه خوانده، خواستار حل عاجل اين مشکلات و دادن سهم پُررنگ در عرصۀ سياسى به افراد نخبۀ اين قوم مى باشند.

اقوام گجردر ولایت‌های کابل، پروان، کاپیسا، بغلان، بلخ، کندز، تخار، بدخشان، نورستان، لغمان، کنر، ننگرهار و خوست زندگی دارند.

اکثریت اقوام گجر؛ در اراضی کوهی، ناهموار، صعب‌العبور و دره‌های سرد زندگی دارند و به مالداری مشغول اند.

به اساس قانون اساسی افغانستان، زبان هاى چهارده قوم شامل پشتون، تاجک، هزاره، اوزبیک، ترکمن، بلوچ‌، پشه‌ای، نورستانی، ایماق، قرقیز، قزلباش، گُجر و براهوی، رسمى مى باشد.

برخی از افراد نخبه و بزرگان اين قوم، با انتقاد از این‌که سهم قوم گُجر در کابینه نادیده گرفته شده است، می‌گویند که حکومت باید کدرها و تحصیل یافتگان این قوم را در کابینه شامل سازد؛ تا عدالت و برابری بین اقوام تامین گردد.

محمد داوود یک‌تن از اقوام گُجر، در صحبتى با آژانس خبرى پژواک گفت که اين قوم، در محروميت به سر مى برند و در ٢٠ سال گذشته، به بهبود وضعيت زندگى آنان کمتر توجه شده است.

وى افزود: «در مناطقى که ما زندگى مى کنيم، حتا سرک خامه برای رفت و آمد موتر وجود ندارد. همچنان به مکتب و کلینیک دسترسی نداریم و مردم ما با مشکلات فراوان رو به رو استند.»

موصوف، از رهبری حکومت خواست که در کنار ساخت سرک برای عبور و مرور مردم در مناطق دوردست، برای اطفال شان مکاتب و برای مریضان آن‌ها شفاخانه ایجاد شود؛ تا مشکلات این قوم در موارد ذکر شده حل گردد.

عبدالحق حقیار گُجرزاده رئیس شورای قوم گجر در زون شمال‌شرق کشور، از نبود سرک، مکاتب ابتدایی و مراکز صحی در این زون انتقاد کرده و گفت که اين قوم، نه تنها از ابتدایی ترین سهولت‌های زندگی محروم اند، بل‌که علفچرهای شان نیز از سوی برخی زورمندان غصب شده است.

وی، افزود که همواره صدای شان را در برابر ظلم و بی‌عدالتی در برابر این قوم بلند کرده اند؛ اما هیچ نهاد و مقامی صدای عدالت خواهی این قوم را نشنیده است.

موصوف گفت: «این قوم فقط در انتخابات ریاست جمهوری و ولسی جرگه به یاد نامزدان می آید؛ اما پس از برگزاری انتخابات و برنده شدن ایشان هیچ توجهی به آنان نمی‌شود، هيچ نمى دانم که حقوق سیاسی قوم گًجر در کجاست؟»

به گفتۀ وی، در دوران حکومت حامد کرزی، برای قوم گُجر، در مجلس سنا یک کرسی انتصابی اختصاص داده شده بود که در آن یک خانم به نام روشن آرا الکوزی به حیث سناتور گماشته شد که  او ‌هم از قوم گُجر نبود؛ اما اکنون همان کرسی هم از آن‌ها گرفته شده است.

او تصریح کرد: «ما که در این کشور زندگی می‌کنیم، حقوق سیاسی هم داریم و باید وزیر، معین، والی، قوماندان امنیه، رئیس و… از قوم خود داشته باشیم.»

حقیار، با اشاره به وعده‌های داده شدۀ رهبران حکومت در زمان انتخابات، گفت که با وجود میلیاردها دالر کمک هايى که به افغانستان صورت گرفت؛ اما کوچک‌ترین توجهی به این قوم نشده است.

رئیس شورای قوم گجر در زون شمال‌شرق، از حکومت خواست که کادرها و تحصیل یافتگان این قوم را در کابینه شامل کند؛ تا عدالت و برابری بین اقوام تامین گردد.

مولوی عبدالمنان عارف معاون شورای اجتماعی قوم گجر افغانستان نیز با ذکر این‌که در بغلان مرکزی، بیش از سه هزار خانوادۀ گُجرزندگی می‌کنند، گفت که هفت سال پیش برای این مردم، خواستار اعمار مکتب شده بودند؛ اما بخاطر منظوری پروژه، از او پول خواستند.

وی گفت زمانی که این معضل را به امرالله صالح معاون اول رئیس جمهور شریک کرد، او از آن‌ها خواست که امنیت ولایت بغلان را تامین کنند؛ تا برای شان مکتب اعمار شود.

موصوف علاوه کرد: «معارف از ما پول می‌خواهد و (امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری) هم از ما امنیت ولایت بغلان را می‌خواهد، والی طالبان در بغلان هم از قوم گُجر نیست که ما برایش بگویيم که شما امنیت را بیارید که برای اطفال ما مکتب جور شود و مشکلات ما حل گردد.»

به گفتۀ وی، ممکن است برخی جوانان قوم گُجر هم در صفوف طالبان حضور داشته باشند و ممکن است که دلیل اصلی پیوستن آن‌ها ‌هم عدم سواد، نبود مکاتب و تعصبات در برابر این قوم باشد.

او تصریح کرد که این قوم، در کنار این‌که بخاطر دریافت یک تذکره چندین روز در مرکز ولایت مسافر می‌شوند و چندین هزار افغانی را مصرف می‌کنند؛ زمانی‌که به شفاخانه‌ها در مرکز ولایت یا ولسوالی‌ها مراجعه می‌کنند، با آن‌ها برخورد دوگانه نيز صورت می‌گیرد.

مولوى عارف گفت: “زمانی که دیگر اقوام به شفاخانه مراجعه می‌کنند، در کنار دادن دوا، مریض شان بستر هم می‌شود؛ اما وقتی‌که مریضان قوم گُجر جهت تداوی به شفاخانه  انتقال میشوند، حتا اجازه داخل شدن به مرکز صحی برای شان داده نمی‌شود.”

معاون شورای اجتماعی قوم گجر افغانستان، با ذکر این‌که حقوق شان پامال شده است و آن‌ها وزیر، والی، قوماندان امنیه، نماینده در شورای ملی و…، ندارند و به همین دلیل، هیچ توجهی به آنان صورت نمی‌گیرد.

وی افزود که از رهبران حکومت، جداً می‌خواهد که به مشکلات این قوم رسیدگی صورت بگیرد.

همچنان بزرگان و شورای اجتماعی قوم گجر در افغانستان، طی چندین نامه عنوانی ریاست جمهوری نوشته اند که این قوم که شغل مالدارى دارند و در کوه‌های صعب العبور زنده‌گی می‌کنند، باید بخاطر رسانیدن مشکلات شان به گوش رهبری حکومت، یکی از شخصیت‌های شان، منحیث پل ارتباطی بین مردم و حکومت به عنوان مشاور رئیس جمهور و یا سناتور انتصابی گماشته شود؛ اما تاکنون هیچ توجهی به آن نشده است.

آن‌ها گفته اند در کنار این‌که به پیشنهادات ذکر شدۀ شان توجه صورت نگرفته است، بل‌که معاونت اول ریاست جمهوری، در بدل رسیدگی به مشکلات شان، خواستار تامین امنیت مناطق گجرنشین شده است.

آنان هشدار دادند که اگر به خواست‌های موجه و قانونی این قوم رسیدگی صورت نگیرد، آن‌ها در ولایت‌های مختلف و پایتخت، دست به اعتراض می‌زنند.

اما دفتر مطبوعاتی معاونت اول ریاست جمهوری، گفته است که بزرگان قوم گُجر، دوبار با امرالله صالح دیدار و مشکلات شان را شریک کردند که وى به ادارات ذیربط هدایت داد تا به مشکلات آنان رسیدگی گردد.

منبع، تامین امنیت را وظیفۀ مشترک ملت و دولت خوانده و گفت که از بزرگان قوم گُجر، خواستار برداشتن سلاح در برابر مخالفان مسلح نشده، بلکه به هدف تامین امنیت در مناطق شان، خواستار همکاری با نیروهای امنيتى شد که این وظیفۀ فرد، فرد افغانستان است.

Visits: 319