کابل (پژواک، ۲۱ قوس ۱۴۰۰): یافته‌های پژواک نشان می‌دهد که عواید روزانۀ تکدی‌گران در کابل در حالی ۵۵ درصد کاهش یافته که به گفتۀ آگاهان امور، حکومت و افراد ثروتمند به نیازمندان باید کمک کنند و تکدی‌گری باعث مشکلات دیگر اجتماعی نشود.
آگاهان امور می‌گویند که علاوه به ثروتمندان و حکومت، علمای‌دینی نیز مسؤولیت دارند تا در بخش کمک با نیازمندان، سطح آگاهی عامه را افزایش دهند.
حکومت روی تدوین طرح تثبیت نیازمندان در کابل و تهیۀ (سرپناه، غذا، پوشاک و ادویه) برای آنان کار می‌کند و در حال حاضر، روند توزیع کمک‌ها به نیازمندان در مرکز و ولایات جریان دارد.
تحقیق پژواک:
آژانس خبری پژواک به تاریخ ۱۶ و ۱۷ ماه قوس سال جاری، در مناطق دهافغانان، چهارراهی‌عبدالحق، میرویس‌میدان، پشتونستان‌وات، چهارراهی‌صدارت و شهرنو و قلعۀ‌فتح‌الله با ۵۱ تن تکدی‌گر مصاحبه کرد.
این مصاحبۀ شونده‌گان – که سنین شان از ۱۰ تا ۷۵ و ۳۱ تن آنها زنان و ۲۰ تن دیگر شان مردان می‌باشند- به گونۀ تصادفی برای انجام مصاحبه، انتخاب شده‌اند.
از افراد یادشده پرسیده شده که حدود چهار ماه قبل روزانه چه مقدار عاید داشتند، و در زمان حاضر سطح عایدات شان چه قدر است؟
طبق معلومات این افراد، محاسبۀ پژواک نشان می‌دهد که در گذشته یک تکدی‌گر در کابل طور اوسط روزانه ۳۱۸ افغانی به‌دست آورده می توانست؛ اما اکنون این رقم به ۱۴۴ افغانی کاهش یافته است.
معلومات مصاحبه شونده‌گان نشان می‌دهد که میزان عاید تکدی‌گران یک منطقه با منطقۀ دیگر، تفاوت دارد.
اوسط عایدات کنونی تکدی‌گران نشان می‌دهد که یک تکدی‌گر روزانه در چهارراهی‌عبدالحق ۱۵۳ افغانی، در میرویس‌میدان ۱۴۹ افغانی، در دهافغانان ۱۴۴ افغانی، در شهرنو ۱۴۲ افغانی، در پشتونستان‌وات ۱۲۵ افغانی، در چهارراهی‌صدارت ۱۲۴ افغانی و در قلعۀ‌فتح الله ۹۰ افغانی به‌دست می‌آورند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که در گذشته طور اوسط پایین‌ترین سطح عاید یک تکدی‌گر روزانه ۹۰ افغانی، اما بلندترین رقم آن ۵۵۰ افغانی بود؛ طبق معلومات، در حال حاضر نیز پایین‌ترین سطح آن ۹۰ افغانی است؛ اما بلندترین سطح آن به ۲۲۵ افغانی کاهش یافته است.
تکدی‌گران: حکومت با نیازمندان کمک نماید
قاری نعمت‌الله ۳۸ ساله از جملۀ این افراد است. او که هر دو چشم‌اش نابیناست، به کمک دو دختر خُرد سالش در دهافغانان، تکدی‌گری می‌کند.
او به پژواک گفت: «در گذشته کاروبار خوب بود، تا شب از۳۰۰ تا ۴۰۰ افغانی پیدا می‌کردم؛ اما اکنون تا شام ۲۰۰ افغانی هم پیدا کرده نمی‌توانم؛ در گذشته کاروبار مردم خوب بود؛ هر فردی که از گلبهار سنتر بیرون می‌شد، با من کمک می‌کرد، اکنون مردم خود گرسنه اند.»
او می‌گوید که شش فرزند کوچک دارد، خانۀ شان کرایی است و برخی اوقات طوری هم می‌شود که فرزندانش گرسنه می‌مانند.
نامبرده می‌گوید، حکومت باید با نیازمندان کمک کند، به‌ویژه اکنون که زمستان و هوا سرد است؛ مردم به کمک‌های بیشتری نیاز دارند.
لیلما ۲۷ ساله تکدی‌گر دیگر است. او در زیر سایه و هوای سرد در حالی که دختر بچه‌اش را در آغوش گرفته بود، نزدیک وزارت معارف تکدی‌گری می‌کرد.
او می‌گوید، از سال‌ها به اینسو تکدی‌گری می‌کند؛ در گذشته، روزانه از ۲۰۰ تا ۳۰۰ افغانی پیدا می‌کرد؛ اما اکنون تا شب به مردم «عذر و زاری می‌کند»، بیش از هشتاد تا صد افغانی پیدا کرده نمی‌تواند.
لیلما می‌گوید: «شوهرم در شاروالی کار می‌کرد، تمام روز جاده‌ها را جارو می‌کرد، چند سال پیش در انفجار کشته شد، الان زنده‌گی‌ام خیلی بد است، گاز قیمت است، آرد قیمت است، از حکومت می‌خواهیم، آرامی بیاورد، به فقراء کمک‌کند.»
جان‌محمد یکی دیگر از این افراد است که در پشتونستان‌وات شهر کابل تکدی‌گری می‌کند. او می‌گوید: «زنم معلول است، من هم معلول استم، کاروبار نیست، مجبور هستیم.»
او که ۴۹ سال سن دارد- می‌گوید که در گذشته روزانه از ۳۰۰ تا ۴۰۰ افغانی به‌دست می‌آورد؛ اما اکنون تا شام ۱۵۰ افغانی هم پیدا کرده نمی‌تواند.
تکدی‌گران از حکومت و مردم می‌خواهند که با آنها کمک‌‌کنند.
مسؤولیت‌های حکومت و ثروتمندان در برابر تکدی‌گران
عبدالمبین ماهر عالم دین می‌گوید، قبل از همه حکومت مسؤولیت دارد که از حال نیازمندان آگاه باشد، مشکلات شان را حل کرده و به آنان کمک نماید و مردم باید علاوه بر کمک‌های مادی به نیازمندان، با آنها درست رفتار کنند؛ زیرا قایل شدن ارزش معنوی به تکدی‌گران مهمتر از کمک مالی است.
او می گوید: «اگر ثروتمندان افغانستان زکات خود را به آنها بدهند، پس هیچ غریب و فقیری در جامعه باقی نخواهد ماند.»
او افزود: «علمای دین هم در قبال تکدی‌گران، هم مردم عام و ثروتمندان مسؤولیت دارند، تا در مساجد، صفوف و مدارس افراد استفاده‌جو (گدایگران) را بفهمانند که اگر دروغ می‌گویند و فقیر نیستند، حق فقراء را می‌خورند؛ پس عذاب خداوند (ج) بر آنها نازل می‌شود و ثروتمندان هم بدانند که وظیفه آنان است که به نیازمندان کمک کنند و اگر کمک نمی‌کنند، خداوند (ج) مال آنان را خواهد گرفت. این وظیفۀ ثروتمندان است که به دیگران کمک کنند.»
ماهر گفت، اگر در یک جامعه، حکومت، مردم عام و افراد ثروتمند هر کدام مسؤولیت‌های شان را بشناسند و آن را صادقانه انجام دهند، مشکل تکدی‌گران در جامعه حل خواهد شد.
شرف‌الدین عظیمی استاد روانشناسی پوهنتون کابل می‌گوید، وضعیت اقتصادی کشور خوب نیست و مردم نمی‌توانند مانند گذشته به تکدی‌گران کمک کنند؛ بنابراین، در نخست مسؤولیت حکومت است که به تکدی‌گران توجه نموده و به آنها کمک کند.
وی افزود: «مشکل در خود افراد هم است و در اینجا هم حکومت باید اقدام کند؛ مثلاً یک کس عادت است، به تکدی‌گری معتاد است، کراهتی که از نظر فرهنگی در تکدی‌گری موجود بود، اکنون وجود ندارد؛ مردم نمی‌توانند، اکنون مردم به آسانی کاروبار نمی‌کنند و به دیگران دست خود را دراز کرده و خیرات می‌طلبند.»
وی می‌گوید که مردم نیز باید مسؤول دانسته شوند و حکومت باید سطح آگاهی عامه را افزایش دهد، تا مردم تکدی‌گری نکنند؛ زیرا اگر از آن جلوگیری نشود، این امر می‌تواند باعث «رذالت اجتماعی، اعتیاد به مواد مخدر، جرایم جنایی و حتا تن فروشی» شود.
این در حالی‌است که به تاریخ ۲۶ماه عقرب سال جاری، کابینه به جمعیت هلال احمر (سره‌میاشت) افغانستان دستور داده است که به همکاری قوماندانی امنیه و سایر ارگان‌ها ذیربط، افراد تکدی‌گر را در شهر کابل تثبیت و در راستای تهیۀ (سرپناه، غذا، پوشاک و ادویه) برای آنان، طرحی را آماده و به مقام ریاست الوزرا ارائه کنند.
در این باره از طریق واتساپ از دفتر مطبوعاتی سره‌میاشت جویای معلومات شدیم؛ اما ادارۀ یادشده تاکنون در این زمینه پاسخی ارائه نکرده است.
Visits: 120
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک