اسعد‌آباد (پژواک، ۵ دلو ۱۴۰۱): معراج بی‌بی پنج ماهه بود که خانه‌شان مورد حملۀ هوایی نیروهای خارجی قرار گرفت، ۱۵ تن از اعضای خانواده به‌شمول پدر و مادرش را از دست داد و او در حالی که یک پایش قطع شده بود، زنده ماند.
معراج بی‌بی که اکنون ۱۲ سال دارد، باشندۀ قریۀ پیتاو ولسوالی غازی‌اباد کنر می‌باشد و در خانۀ کاکایش زندهگی می‌کند.
او حادثه‌یی را که در نتیجۀ آن ۱۵ تن از اعضای خانواده به‌شمول پدر و مادرش را از دست داد و یک پای وی قطع شد، به یاد نمی‌آورد، بلکی در این مورد تنها سخنانی از زبان مردم شنیده‌است.
او می‌گوید: «مردم می‌گویند که مادر، پدر، دو خواهر، دو برادر، پدرکلان، سه کاکا، زن کاکا‌های‌ات و دو کودک آن‌ها که در مجموع ۱۵ تن می‌شوند، در حملۀ هوایی نیروهای امریکایی شهید شدند، اما من چیزی به یادم نیست و نمی‌دانم چهرۀ پدر و مادرم چگونه بود؟ این احساس بسیار سختی است.»
معراج بی‌بی می‌گوید، وقتی مهر و محبت پدران و مادران را به کودکان خود ببیند، بسیار ناراحت می‌شود و با خود می‌گوید ای کاش وی نیز از این نعمت برخوردار می‌بود!!
او گفت: «دلم برای مادرم بسیار تنگ شده و اگر او را می دیدم صورتش را می‌بوسیدم، بسیار بدبخت استم که پدر و مادر ندارم؛ نمی‌دانم صورت و چشمانشان چگونه خواهد بود.»
مشکل دیگر معراج بی‌بی این است که از یک پا محروم است و با کمک عصا راه می‌رود.
او می‌گوید: «در خانۀ کاکایم زندهگی می‌کنم، آن‌ها به من محبت می‌ورزند، اما من آنقدر بدبخت استم که از یک سو از نعمت پدر و مادر و برادر محروم استم و از سوی دیگر از یک پاه و به واسطۀ چوب راه می‌روم، وضعیت اقتصادی کاکایم نیز آنقدر خوب نیست که برای من پای مصنوعی بسازد.»
مجاهد، کاکای معراج بی‌بی به آژانس خبری پژواک گفت: «به تاریخ ۲۹ دلو سال ۱۳۸۹ خانۀ ما مورد حمله نیروهای امریکایی قرار گرفت و همۀ ما را برای همیشه به گلیم غم شاند.»
او می‌گوید، او از معلولیت معراج بی‌بی رنج می‌برد؛ او از یک سو از نعمت پدر و مادر محروم است و از سوی دیگر از ناحیۀ یک پا معلول است.
مجاهد گفت: «کوشش می‌کنیم که در خانه در مقابل معراج بی‌بی در مورد پدر و مادر او صحبت نکنیم، اما او زیاد هوشیار است و همیشه در مورد پدر و مادر و اعضای دیگر شهید شدۀ خانواده‌اش می‌پرسد؛ به طور مثال می‌گوید، چهرۀ مادرم چگونه بود؟ چرا شهید شدند؟ اگر زنده می‌بودند به من بسیار محبت می‌ورزیدند.»
او افزود، در آن حمله ۴۰ تن از باشنده‌گان قریه به‌شمول ۱۵ عضو خانوادۀ آن‌ها شهید شدند، به گفتۀ او، بیشتر آن‌ها زنان و کودکان بودند.
موصوف می‌گوید، وضعیت اقتصادی‌اش خوب نیست و حتا نمی‌تواند به معراج بی‌بی پای مصنوعی بسازد.
او از حکومت می‌خواهد که به تمام قربانیان و معلولین جنگ‌های گذشته به‌شمول آن‌ها کمک کند.
او گفت: «حامد کرزی، رئیس جمهور وقت کشور نیز چندین بار وعده داد که به ما کمک می‌کند، اما کمک نکرد.»
از سویی‌هم، مولوی نجیب‌الله حنیف رئیس اطلاعات و فرهنگ این ولایت می‌گوید، حکومت متعهد به ارایۀ کمک‌ها به خانواده‌های قربانی جنگ‌های گذشته است.
او گفت: «تلاش ما بر این است تا به همه خانواده‌های قربانی جنگ‌های گذشته به‌موقع کمک‌رسانی کنیم و زمینۀ مناسبی را برای آموزش و نگهداری از کودکان یتیم و بی‌سرپرست را مساعد سازیم.
Visits: 190
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک