شهر غزنی (پژواک، ۸ سرطان ۱۴۰۲): شماری از دختران در غزنی میگویند، با گذشت نزدیک به دو سال هنوز هم مکاتب دخترانۀ بالاتر از صنف ششم مسدود مانده که این امر آنان را به شدت ناامید ساختهاست.
آنان از مقامهای امارت اسلامی میخواهند که هرچه زودتر مانند پسران مکاتب دختران را نیز بازگشایی کنند.
حکومت سرپرست در اوایل حمل سال ١٤٠١ هجریشمسی دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرد و وزارت معارف در همان زمان اعلام کرد که این ممنوعیت موقتی بوده و برای حل این مشکل روی یک طرح کار جریان دارد.
اما برخی از دختران در شهر غزنی میگویند، با گذشت نزدیک به دو سال هنوز هم مکاتب دخترانۀ بالاتر از صنف ششم صنف بازگشایی نشده که این اقدام آنان را به شدت ناامید ساختهاست.
بیبی حوره، یکی از این دختران به آژانس پژواک گفت، در نخست تاحدی امیداوری داشت، اما اکنون که حکومت فعالیت کورسها و صنوف محلی مؤسسات بینالمللی مددرسان نیز ممنوع کرده، به شدت ناامید شدهاست.»
او میافزاید، در کنار ناامیدی دچار برخی مشکلات دیگر مانند ترس، بیم، وسواس، پریشانی و نگرانی از آینده نیز شدهاست.
وی با چشمان اشکآلود گفت: «وضع ممنوعیتها بر تعلیم دختران و سختترشدن روز به روز این ممنوعیتها و صدور فرامین جدید برای ما آزاردهنده است.»
این دانشآموز بالاتر از صنف ششم میگوید، در گذشته که امارت اسلامی تعلیم دختران را ممنوع اعلام کرده بود، آنان تاحدی امیداواری داشتند که ممکن است بخاطر کدام موضوع سیاسی مکاتب را موقتا مسدود کرده باشد و دوباره آغاز خواهد شد، اما اکنون که ممنوعیتها روز به روز شدیدتر میشود، آنان را بیشتر ناامید ساختهاست.»
صفیه دانشآموز دیگر در حالی بغض گلویش را گرفته بود به پژواک گفت، از زمانی که از تعلیم محروم و خانهنشین شده، دچار مشکلات روانی گردیده، وضعیتاش خوب نیست و نمیداند چه کند.
وی افزود: «مثل من بسیاری از دختران دیگر نیز با مشکلات روانی روبهرو شده و تمام زنان به شدت ناراحت میباشند.»
به گفتۀ موصوف، پس از به قدرت رسیدن دوبارۀ امارت اسلامی زنان از تمام حقوق اساسی شان محرو شده و خواهان به پایان رسیدن این وضعیت میباشند.
آنان از حکومت سرپرست افغانستان میخواهند که هنوز هم مهلت است تا روی تصمامیم خود تجدید نظر نموده و به دختران اجازۀ آموزش دهد.
از سوییهم، روانشناسان میگویند که محرومیت از کار، تعلیم، زندهگی خانوادهگی و سایر فعالیتهای فزیکی، انسان را دچار بیماریهای روانی میسازد.
مصطفی صفا، یکی از روانشناسان به پژواک گفت، تا زمانی که راهحلی برای تعلیم، کار و دیگر مشکلات زنان پیدا نشود، ممکن است با مشکلات بیشتری روبهرو شوند.
وی گفت: «آسانترین راه برای حل مشکلات روانی این است که موانع موجود در برابر زنان برداشته شود، تا مشکلات یادشده نیز رفع گردد.»
باآنکه خواستیم نظر مسؤولین محلی را نیز در رابطه به آموزش زنان و ممنوعیتهای اخیر با خود داشته باشیم، اما با تلاشهای مکرر موفق نشدیم.»
شایان ذکر است که ممنوعیت تحصیل و کار زنان در کشور نه تنها زنان ساکن غزنی را ناامید ساخته، بلکه بسیاری از زنان در بیشتر نقاط کشور با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنند.
Views: 224
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک