کابل (پژواک، ۲۸ دلوه ۱۴۰۲): داکتر عمر زاخیلوال، وزیر پیشین مالیه می‌گوید که اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین برای حفظ قدرت خود صلح نکرد، مقام‌های کنونی به سایر افغان‌ها نیز در حکومت جا دهند و خواسته‌های مردم را بپذیرند.
حضرت عمر زاخیلوال، وزیر پیشین وزارت مالیه در یک مصاحبۀ ویژه با آژانس خبری پژواک گفت، حکومت کنونی افغانستان باید به مردم اجازۀ فعالیت سیاسی دهد و محدودیت‌های وضع شده بر آموزش دختران را لغو نماید.
به گفتۀ وی، در حال حاضر به رسمیت شناختن حکومت سرپرست فعلی در سطح بینالمللی اندک دشوار است.
زاخیلوال دربارۀ فعالیت‌های سیاسی در افغانستان گفت، پس از تحول تقاضا بود تا بر فعالیت‌های سیاسی برخی محدودیت‌ها وضع شود و خودش نیز مانند گذشته فعالیت سیاسی ندارد اما اینکه با رسانه‌ها مصاحبه می‌کند و نظریات خود را با مردم و مقامات شریک می‌سازد، در شرایط کنونی یک فعالیت سیاسی است.
وزیر پیشین مالیه در مورد انتقاد‌های برخی از مقامات حکومت پیشین افغانستان از زلمی خلیلزاد، نمایندۀ ویژۀ پیشین امریکا برای صلح در افغانستان می‌گوید، خلیلزاد نیز اشتباهات زیادی مرتکب شده، اما این درست نیست که خلیلزاد مقصر تمام اعمال منفی دانسته شود.
وی می‌افزاید: «خلیلزاد فرصت‌ها را خراب نکرده، فرصت‌ها را متأسفانه داکتر اشرف غنی رئیس جمهور پیشین و یک گروه محدود وی … که یا از لحاظ فکری با صلح مشکل داشتند، یا علاقمند قدرت بود که به قدرت‌اش ضرر نرسد، خراب کردند.»
زاخیلوال می‌گوید، این افراد حاضر نبودند حتی یک روز برای صلح هم از چوکی خود کنار بروند، اگر انتقال قدرت به‌گونۀ صلح‌آمیز صورت نمی‌گرفت، ممکن یک جنگ خونین برپا می‌شد.
وی می‌گوید، خلیلزاد طرفدار انتقال قدرت از راه مذاکره بود و اگر این کار می‌شد، اکنون حکومت فعلی دارای مشروعیت بینالمللی خواهد بود، مردم از کشور فرار نمی‌کردند و … اما این‌گونه نشد.
زاخیلوال می‌افزاید: «وقتی نظام سقوط کرد، ممکن وضعیت از این بدتر می‌شد، ممکن واقعات انتقام‌جویانه می‌بود که خوشبختانه نشد. در این صورت فضا در اینجا بسیار تنگ‌تر خواهد بود، می‌دانم که خواهران اعتراض خواهند کرد که طبعا به‌روی ما فضا تنگ شد، مکاتب بسته شد، زمینۀ کار محدود شد، امیدوار هستیم که تغییر یابد اما امکان داشت وضعیت از این بدتر می‌شد، وضعیت اقتصادی خوب نیست، اما بدتر از این هم می‌شد. روابط دیپلماتیک ما با جهانیان قطع شد، اما افغانستان از جهان جدا نشده، رفت و آمد موجود است، یو‌ان وجود دارد، خارجی‌ها رفت‌وآمد دارند، پس … اگر تحول در نتیجۀ مذاکره به‌وجود می‌آمد، بهتر بود اما این که اکنون به این شکل به میان آمده‌است، هر کسی که مقصر هست، بدتر از این هم می‌شد، این که وضعیت بدتر نیست، شکرگذار هستیم.»
وی می‌گوید، طرفدار حکومت همه‌شمولی که خارجی‌ها می‌خواهند نیست، چون که این چنین حکومت در افغانستان تجربه شده و نتیجۀ مثبت نداده‌است، اما می‌افزاید، حکومت کنونی نیز همه‌شمول نیست و «این حکومت، حکومت طالبان است… بازتاب تصویر تمام افغانستان شده نمی‌تواند.»
زاخیلوال می‌گوید، خارجی‌ها خواستار تقسیم قدرت براساس چهره‌ها هستند تا ریشه‌یی در ملت در نیابد؛ چنانجکه این کار را در بُن انجام دادند، اما حکومت ایجادشده از این طریق، بقا نداشت.
وی می‌گوید: «حکومت به دو نوع مشروعیت نیاز دارد، یکی مشروعیت بینالمللی و دیگری مشروعیت مردمی، مشروعیت مردمی نسبت به مشروعیت بینالمللی اهمیت بیشتری دارد. ببینید در ۴۰ سال گذشته شاهد حکومت‌هایی بودیم که مشروعیت بینالمللی داشتند، اما مشروعیت مردمی آن‌ها ضعیف شده بود، سقوط کرد، حکومت‌های داکتر نجیب و مجاهدین از نمونه‌های بارز آنان می‌باشد، مشروعیت مردمی حکومت داکتر غنی نیز مطلق خراب بود. من طرفدار حکومتی هستم که با مردم ریشه پیدا کند. نه اینکه جهان می‌گوید که این بیست یا سی چهره هستند، باید آنان در آن منعکس شوند.»
وی در مورد اینکه محمداشرف غنی از طریق انتخابات به قدرت رسیده بود می‌گوید: «یک نفر در میان ۴۰ میلیون نفر ادعا می‌کند که من ۲۰۰ هزار رای بدست آورده‌ام و با این به پله پیروزی رسیدم، قطعا این مشروعیت مردمی نیست و آن نیز رای‌‌های خریده شده بود.»
زاخیلوال می‌گوید، ملت در زمینه‌های آموزش و کار دختران و چگونه‌گی حکومت از حکومت کنونی گله دارد و با حکومت هم‌نظر نیست، اما طرفدار این نیست که کسی از طریق زور به قدرت برسد.
وی در مورد نشست‌های برخی سیاستمداران افغان در خارج گفت: «آن‌ها از خارج شعار می‌دهند، من اینجا از کابل نظرم را بیان می‌کنم، آن‌ها از آن‌جا شعار می‌دهند، من اینجا رو به‌رو به یک مقام می‌گویم، کدام یک آن مؤثر است؟»
به گفتۀ وی، نشست‌هایی که «سپانسر» شده بود، به دیده مثبت نمی‌بیند و ممکن است چنین نشست‌ها در خارج از کشور «سپانسر» شده باشد؛ زیرا چنین نشست‌ها نیاز به هزینه زیادی دارد.
زاخیلوال می‌گوید: «مثلاً آوردن صدها نفر در تاجکستان و مهمانی‌ها و کنسرت‌ها در آن‌جا کار آسانی نیست، پنجصد تا ششصد هزار دالر هزینه دارد، من افغانی را نمی‌شناسم که این هزینه را از جیب خود بپردازد. طبعا سپانسر دارد.»
وی می‌گوید، بسیاری از افغان‌ها از طریق کمیسیون تماس به کشور آمدند، تا اینجا زنده‌گی کنند، اما می‌افزاید: «این کافی نیست… یک افغان باید حق سیاست را نیز داشته باشد، حق سیاست به این معنا نیست که حتما باید در قدرت باشد، خارج از قدرت، در هر کشور شما بیبنید مخالفان سیاسی برایش می‌گویند، این لفظ بدی نیست، این به نفع کشور است، حکومت یا مقامات حکومتی مصروف می‌باشند، متوجۀ عیوب و اشتباهات خود در داخل نمی‌باشند، وظیفۀ مخالفت سیاسی این است که این عیوب را افشا کند، بنابراین برخی از افغان‌های که مجبور می‌شوند نظر خود را از کشور دیگری بیان کنند، بهتر خواهد بود اینجا بیان کنند.»
به گفته وی، حکومت سرپرست کنونی افغانستان هنوز به رسمیت شناخته نشده‌است، زیرا «طالبان» ۲۰ سال جنگیدند، به همین دلیل برخی کشورها آن‌ها را دشمن می‌دانند و لابی‌گری‌های ضد طالبان نیز در خارج از کشور زیاد وجود دارد و در داخل نیز لازم است که حکومت آغوش خود را بازتر سازد و به سایر چهره‌ها نیز در حکومت جا دهد، به مردم اجازه فعالیت سیاسی بدهد و مشکل کار و آموزش زنان را حل کند.
وی می‌گوید که مقامات حکومت کنونی روابط خود را با جهان تا حد تعامل رسانده‌اند، اما در شرایط کنونی به رسمیت شناختن حکومت سرپرست فعلی در سطح بینالمللی اندک دشوار است.
زاخیلوال از امارت اسلامی خواست که خواست‌های مشروع مردم افغانستان را بپذیرد.
Visits: 174
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک