افغانستان سرزمینکه تاریخش پر از تحولات و حوادث خورد و بزرگ داخلی و خارجی بوده و هر صفحه تاریخ آن گواه رویداد ها، حوادث، جنگ ها و تحولات متعدد توام با شکست و پیروزی ها همرا بوده که بشکل از اشکال زندگی ساکنین این سرزمین را در طول تاریخ چندین هزار ساله آن دچار تحولات و تغییرات بنیادی مثبت و منفی نموده است. امپراتوریهای مختلف جهان امدند و رفتند، شاهان بر تخت پادشاهی نشتند و رخت سفر بستند، حکومت ها با نام ها، نشانها، شعارها، برنامه ها و عملکردهای مختلف روی کار امدند و بعد از طی نمودن سیر صعودی خویش نزول نمودند و از میان رفتند اما مردم این سرزمین اکثرا به امید خوشبختی و سعادت شاهد ناامیدیها و بدبختی های گوناگون بودند و به آرزوی صلح و وحدت و ترقی جز جنگ و بی اتفاقی متاسفانه نصیبی دیگری نداشتند. گذشته از تاریخ پسین، چند دهه اخیر از سیاه ترین دروره های افغانستان بوده که جز تباهی و بربادی نتیجه دیگری به مردم به ارمغان نیاورد. مسایل افغانستان در چهار دهه اخیر ضوایای مختلفی پیدا و ریشه های عمیق داخلی و خارجی دوانید که حل و فصل این مسایل به زمان و تدابیر بنیادین در بخش های مختلف از جامعه را ضرورت دارد. مشکلات داخلی همچون نبود امنیت جانی، مالی، روحی و روانی مردم، فقر و بیچارگی در سطوح های مختلف کشور، رکود اقتصادی، نبود نظام مقتدر و حکومتداری سالم، عدم دسترسی مردم مخصوصا نوجوانان و جوانان به تحصیل و کسب علم و دانش در نقاط مختلف کشور، فقدان اگاهی از دین و مذهب، حاکمیت قوی ملیشه ها، گروهای به اصطلاح مذهبی، جنگ سالارها و قوماندانهای دوران جنگی در نقاط و اکناف مختلف افغانستان همرا با شعله ور ساختن مسایل همچون زبانی، سمتی، حزبی و قومی از سلسله مشکلات عمده داخلی بوده که بازیگرهای خارجی و منطقوی هم با استفاده از این مشکلات داخلی تا توانستد سود بردند و اهداف ستراژیک خویش را الی اکنون تطبیق و با بربادی مان خود را اباد ساختند و میسازند. نظر عام مردم، کارشناسان، سیاسیون و حکومتداران بر این است که تا وقتی مشکلات بعد خارجی افغانستان حل نگردد رسیدگی به ابعاد داخلی مشکتر خواهد بود اما حقیقت امر اینست که تا وقتی شما خود را اصلاح نسازید نمیتوانید دیگران را اصلاح و یا دست مداخله ایشان را قطع نمایید. این یک امر مسلم است که هر کشوری برای دنبال نمودن مسایل ستراژیک و سیاست خارجی خویش کشورها و منطقه های ضعیف همچون افغانستان را میدان رقابت های نیابتی خویش ساخته و از انها در راستای رشد خودی و قوی ساختن موقف سیاست خارجی خویش استفاده مینماید حال این چه کشورهای منطقه باشد و یا هر کشور دیگری این سناریوها بنام ها و رنگ های مختلفی ادامه خواهد داشت و هر روز شاهد ویرانی و تباهی خویشتن خواهیم بود. پس قبل از دراز نمودن انگشت انتقاد بالای دیگران بیایید هر یکی مان به نوبه خویش سر خویش را در گریبان نموده مشکلات اساسی و بنیادی که باعث این همه فلاکت و بدبختی شده را متوجه و در رفع ان بکوشیم. بیاد داشته باشید که هزینه غیر مستقیم این همه جنگ و ویرانی افغانستان به مراتب از هزینه مستقیمش بزرگتر بوده و از بین رفتن روزانه صدها تن افغان به معنای یتیم شدن صدها تن از اطفال، بیوه شدن صدها تن از خواهران و مادران افغان، بی سرپرست ماندان صداها خانواده، به عقب افتادن کشور از قافله بیشرفت و ترقی و صدها مشکلات دیگر میگردد. پس بیاید اولتر از همه بجای انتقاد از دیگران در ساختن خود کوشا شویم، در تحصیل و کسب علم و دانش فرزندان خویش با وصف مشکلات که در پیشروی مان قرار دارد سخت بکوشیم، از اشخاص و گروهای تبهکار و مفسد دفاع و پیروی ننمایم، در اصلاح جامعه از فامیل های خود شروع نمایم، بجای کشت تخم تفکر اختلاف و بی اتفافی تخم اتفاق و اتحاد را بذر افشانی نمایم و همه اقوام با یک صدا و یک دل به همه رزایل موجوده نه گفته و درجانب خلاف هر حکومت، گروه، شخص و یا جناع مفسد و خلافکار ایستاده و نگذارید که تعدادی از اشخاص و افرادی بی نام و نشان که هیچ نوع پایبندی و تعهدی در قبال منافع کشور ندارند در جوکات های مختلفی حکومتی و یا خلاف حکومتی خود را فربه ساخته و این کشور را از حالت فعلی هم بدتر و بدتر سازند. بیاد داشته باشید که هیچ کشور خارجی نمیتواند کشور تان را اباد سازد و همه مشکلات تان را رفع نمایید. بیاد داشته باشید که خداوند متعال ان مردم و قومی را سروری میدهد که انها خود در تغییر خود بکوشند و حالت خویش را با امکانات موجوده خویش تغییر دهد و به ان مردم و ملتی کاری ندارد که خود تیشه بر ریشه خود زده و در نابودی یکدیگر رقابت مینمایند. لطفا از هر کس و ناکسی، از هر قلدر و بدماشی، از هر مفسد و رشوت خوری، از هر جنگسالاری و قوماندانی، از هر تکنوکرات و خلقی و پرچمی و جهادی توقع خدمت و ابادی وطن نداشته باشید چون همه انها به نوبه خویش امتحانات خویش را در رقابت های ویرانی و تباهی افغانستان داده اند و متاسفانه که نمرات خیلی عالی را هم در این رقابت ها از خود ساخته اند. این همه محکوم نمودن ها و تقبیح نمودنها، پست های احساساتی فیسبوکی، ایجاد کمیسیون های بررسی، تغییر و تبدیلی مفسدین از یکجا به جایی دیگری، سر دادن شعار میان تهی و پوچ، سخنرانی ها عوام فریبانه هیچ مفادی نداشته و جز سرگرمی رسانه ها و مردم سودی در پی نداشته و نخواهد داشت. حال وقتش رسیده تا از هر زمانی دیگر در اتحاد و اتفاق این ملت پارچه پارچه بکوشیم و در پهلوی اصلاحات خودی از مسولین که خود را زمامداران دفاع و خدمت میدانند نیز پرسان نموده و انها را وادار به تمکین خواست های بر حق مردم خویش نمایم و دیگر نگذاریم که اینها تحت شعارهای خدمت و دفاع و انهایی دیگر زیر نام اسلام و دین هر روز مردم مانرا سلاخی نموده و این سرزمین را به مسلخ کشتار افغانهای ومیدان رقابت های جنگ های نیابتی سازند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 8