معلولین: حالا که صلح آمده باید برای آبادی و ترقی کشور کار کنیم

قلعۀنو (پژواک، ۳۰ قوس ۱۴۰۰): معلولین در بادغیس می‌گویند، اکنون که صلح آمده باید همۀ مردم برای آبادی کشور کار کنند و دولت زمینۀ اشتغال را فراهم نماید.

به دلیل بیش از چهاردهه جنگ و ناامنی در افغانستان، میلیون­ها افغان مجبور به ترک کشور شده و صدها هزار تن در داخل کشور از یکجا به جای دیگر، نقل مکان کرده‌اند.

برخی منابع، رقم تلفات این جنگ را بیش از یک میلیون، اما برخی­ دیگر تا دو میلیون تن می­دانند. همچنان به دلیل این جنگ خانمانسوز، حدود ۴،۴ میلیون تن (۱۳.۹ درصد کل جمعیت کشور) معلول شده و در حال حاضر، بیش از نیم نفوس کشور زیر خط فقر زنده‌گی می­کنند.

کسانی که در نتیجۀ این جنگ، اعضای وجود شان را از دست داده اند، می‌گویند، تلاش صورت گیرد، تا صلح به وجود آمده دایمی باشد و کشور را باید بازسازی نمود.

محمدعارف ۲۷ ساله که یکی از باشنده‌گان ولایت بادغیس است، می‌گوید که در سال ۲۰۲۱ م. در یک نتیجه انفجار ماین جاسازی شده، یک پایش را از دست داده است.

موصوف که باشندۀ منطقۀ باغک شهر قلعۀنو است، در گوشه‌یی از این شهر، در یک غرفۀ کوچک، با فروش اندک لوازم برقی موبایل، زنده‌گی‌اش را سپری می‌کند.

موصوف که با نهایت مشکلات زنده‌گی خود را سپری می‌کند، گفت: «اگر همین جنگ‌ها نمی‌بود، شاید که مه معلول نمی‌شدم، معلولیت مانع درس خواندن و پیشرفتم شد.»

وی که پدر دو دختر و یک پسر می‌باشد و زنده‌گی بخور ونمیری دارد، می‌گوید: «خدا را هزار بار شکر که در کشور ما صلح آمد، صلح و آرامش مرهم زخم‌های ماست.»

موصوف درحالی که می‌گفت، او و سایر معلولین حاضر اند، در آبادی کشور سهم بگیرند، افزود: «امارت اسلامی باید زمینۀ کار و بازسازی را فراهم کند؛ به مردم کار را ایجاد کند، تا از یک طرف کشور ما پیشرفت کند و از جانب دیگر، مردم ما از گشنگی و بدبختی خلاص شوند.»

در همین حال، محمد غوث، یکی دیگر از معلولینی که در انفجار ماین جاسازی شده سه سال قبل یک پایش را از دست داده و اکنون تکسی‌رانی می‌کند، گفت: «جنگ لعنتی در چهل سال همه مردم ما را بدبخت کرد، مه واری هزاران تن است که یک عضو یا دو عضو بدن خوده از دست داده اند.»

وی که سرپرست خانوادۀ هفت نفری‌اش است، از افزایش مشکلات اقتصادی در کشور نگران است و از حکومت سرپرست می خواهد که برای مردم زمینۀ کار را فراهم کند.

موصوف علاوه کرد: «حالا که صلح و ثبات آمده، مردم خوشحال اند، اما حکومت باید به فقر و بیچاره‌گی خاتمه بدهد، تا که صلح و امنیت بیشتر شود و مردم از بیچاره‌گی و گرسنگی دست به جرایم نزنند.»