قلعۀنو (پژواک، اول جدی ۱۴۰۰): معلمی در بادغیس که ۲۸ سال عمرش را وقف آموزش و پرورش اولاد وطن کرده، صلح به میان آمده پس از سقوط نظام پیشین را بزرگترین دستاورد خوانده، گفت، باید همه مردم کشور برای پایه‌دار بودن آن کوشش کنند.
عبدالغنی سودمند ۴۸ ساله، از شهروندان قلعۀنو است؛ وی که از ۲۸ سال به این‌طرف در یکی از مکاتب قلعۀنو به صفت معلم ایفای وظیفه می‌کند، می‌گوید که در حالات دشوار تدریس کرده، اما هیچگاهی وظیفه‌اش را ترک نکرده است.
وی می‌افزاید، همیشه تلاش او بر این بوده که در کنار تدریس دروس مکتب، برای شاگردانش درس صلح و همدیگرپذیری را نیز بیاموزاند.
موصوف می‌گوید که در بیش از چهاردهه جنگ در کشور به او و نزدیکانش زیان‌های مالی وجانی وارد شده، ولی هیچگاه نخواست که کشورش را ترک کند، در همین خاک زیست و برای فردای بهتر کشور، دعا کرده است.
این معلم، صلح به میان آمده پس از سقوط نظام پیشین را بزرگترین دستاورد و بهترین امید برای مردم افغانستان دانسته و افزود: «حالا وقت آن رسیده که همۀ ما در هر سطح و هر جایی که قرار داریم، باید برای تحکیم و پایه‌دار بودن آن کوشش کنیم.»
وی که از یادآوری روزهای تلخ جنگ در کشور دیده‌اش پر اشک شد، گفت: «خانۀ ما از سوی طیاره‌های روس بمبارد شد که بدبختانه تعدادی اعضای خانوادۀ ما زخمی، پسر کاکایم کشته و بخش خانه و وسایل ما از بین رفت، من در آن زمان کوچک بودم.»
موصوف از اینکه صلح نسبی در کشور حاکم شده، خوشحال است و روزهای آرام صلح را برای دانش‌آموزان در راستای پیشبرد بهتر دروس شان، مؤثر عنوان می‌کند.
وی آرزو دارد، تا در افغانستان برای ابد ریشۀ جنگ و منازعه خشکیده شود و دیگر هیچ فردی عزیزانش را از دست ندهد و هیچ مادری در سوگ عزیزش ننشیند.
این معلم می‌گوید که تمام افغان‌ها باید در راستای از بین بردن خشونت و حاکم ساختن صلح در کشور نهایت تلاش نمایند، تا سایۀ تاریک جنگ‌های خانمانسوز از کشور برچیده شود.
سودمند که بیشتر روزهای عمرش را در راستای تعلیم دادن به آیندۀسازان کشور وقف کرده، گفت: «من و همه از نام جنگ متنفر هستیم، اگر جنگ نباشد، همه به زنده‌گی خود خوش اند. از جنگ چیزی جور نمی‌شود؛ همه باید مانند یک خانواده به گونۀ آرام زنده‌گی کنیم، زنده‌گی زیر سایۀ جنگ و خشونت، از جهنم بدتر است.»
وی که یادآوری روزهای تلخ جنگ برایش سنگینی می‌کرد، بیان کرد: «از اثر جنگ بود که مردم فعلاً زنده‌گی خوبی ندارند؛ ورنه کشور ما آرام شده، اما امریکا پول‌های ما را منجمد کرده، مردم ما در وضعیت اقتصادی بدی قرار دارند.»
موصوف از حکومت می‌خواهد که برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور کار کند؛ برنامه‌های اقتصادی را در اولویت قراردهد و به درس و تحصیل پسران و دختران، توجه بیشتر نماید.
این معلم در اخیر پیشنهاد می‌کند که باید تمام مردم به گونۀ برادروار و مانند یک خانواده و با حس همدیگرپذیری زنده‌گی کنند و برای آبادی و پیشرفت کشور، تلاش‌های مثمری را به خرچ دهند.
بازدیدها: 61
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک