قلعه نو(پژواک، ۲ جدی ۱۴۰۰): کودکان بادغیسی آرزو دارند که صلح به میان آمده تحکیم یابد تا آنان در فضای امن درس بخوانند و آینده درخشان داشته باشند.
سمیع الله کودک ده ساله بادغیسی، ترانه های برای صلح و کاهش خشونت درکشور را می سراید می گوید، خوشحال است که پس از این می تواند در فضا صلح آمیز درس بخواند. وی باشنده قلعه نو می باشد،اول نمره صنف خود نیز است و به ترانه خوانی علاقه زیاد دارد.
موصوف که در صنف چهارم درس می خواند می گوید که از سه سال به این‌طرف در محافل ترانه ونعت خوانی اشتراک می کند.
وی، که صدای رسا و در عین حال از استعدادی خوبی برخوردار است آرزو دارد که این صلح به وجود آمده ادامه یابد او و هم سالانش بتوانند آسوده و در فضای صلح و آرامش درس بخوانند.
او که همواره سخت می کوشد تا بتواند در قسمت دروس مکتب از دیگر هم سن و سالانش پیشی بگیرد افزود:« همواره علاقه دارم درس بخوانم، در آینده داکتر شوم، برای خود و خانواده ام کسی باشم که بتوانم خدمت کنم و وضعیت اقتصادی بهتری را به خود بسازم، حالا زندگی خوبی نداریم، پدرم در یک شفاخانه خدمه است و مشکلات اقتصادی بسیاری داریم.»
سروده ها و ترانه های که این کودک خوردسال که روزهایش را با آن‌ها می گذراند حاوی پیام های مختلف در قسمت محو خشونت و ادامه صلح پایدار در کشور می باشند.
موصوف که بیش از ده ها سروده در قسمت صلح و نعتیه ها دارد می خواهد از طریق این سروده ها پیام آور صلح برای تمام اقشار جامعه باشد و آنان را از ارزش و اهمیت این پدیده با ارزش که همانا صلح است باخبر سازد.
موصوف گفت که آرزو دارد که صلح به وجود آمده پایدار باشد و دیگر درکشور جنگ و ناامنی به میان نیاید.
در همین حال حمیدالله دوازده ساله بادغیسی که نسبت مشکلات اقتصادی وادار به رنگ کردن کفش های مردم شده است، آرزو دارد تا صلح در کشور برای همیشه ادامه یابد.
این کودک با این سن کم، بار سنگین پیدا کردن مخارج خانواده هشت نفری اش را به دوش می کشد؛ زیرا پدرش که منسوب پولیس ملی حکومت پیشین بود در یک نبرد با مخالفین حکومت پیشین کشته شده بود.
وی هر روز با دست های کوچک و ضعیفش کفش های مردم را رنگ می زند، با لباس های مندرس و کهنه، دست وصورت ترکیده و خونی از اثر سرمای زمستان، ولی با همت بلند و با امید زیاد به آینده برای خود و خانواده اش کار می کند.
او از این‌که صلح در کشور تامین شده احساس خرسندی می کند و می گوید:« صلح به معنی آرام زندگی کردن است، یعنی همه مردم بدون ترس کار کنند، و دیگر هیچ کودکی بی پدر نشود.»
او آرزومند است تا صلح به وجود آمده برای همیشه باقی بماند تا او و همسن و سالانش بتوانند به راحتی درس بخوانند.
حمیدالله که میزان در آمدش را در یک روز کمتر از صد افغانی می گوید که این مقدار پول نمی تواند گوشه از مصارفات خانواده اش را تامین کند.
او که متعلم صنف ششم مکتب نیز است گفت:« می خواهم از طریق درس خواندن برای خود زندگی خوبی بسازم، درس و تعلیم سبب میشود چشم من نسبت به دنیا بیشتر باز شود و برای خود و جامعه خدمت کنم.»
وی می افزاید:« صلح و آرامی خیلی خوب است، آرامی سبب می شود به زندگی خود بهتر برسم، از جنگ متنفرم و نمی خواهم صدای خشن جنگ را بشنوم.»
حمیدالله در اخیر از تمام مردم کشور می خواهد تا در راستای صلح و آرامی و از بین بردن جنگ و خشونت تلاش کنند تا دیگر هیچ کودکی از اثرات بد جنگ پدر و عزیزانش را از دست ندهد.
Visits: 81
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک