اسعدآباد (پژواک، ۲۳ دلو ۱۴۰۱): یکی از سربازان معلول نظام قبلی می‌گوید، در جنگ‌های ۲۰ سال گذشته هر دو پایش را از دست داده و حالا اگر تمام دنیا نصیب او باشد، هیچ سودی برای وی ندارد.
این فرد حماد نام دارد و باشندۀ ولسوالی منوگی ولایت کنر می‌باشد.
او می‌گوید، در صفوف اردوی ملی ایفای وظیفه می‌کرد و پنج سال قبل در جریان جنگ در قندوز در انفجار ماینی هر دو پایش را از دست داده‌است.
به گفتۀ حماد، کسی به خسارات و ویرانی‌های جنگ پی می‌برد که طعم تلخ جنگ را چشیده باشد.
موصوف می‌افزاید، در آن زمان در شور و شوق جوانی بود و قوماندان‌شان او را برای رفتن به خط مقدم جنگ تشویق کرد، اما زمانی که زخمی شد تاکنون کسی از حال وی جویا نشده‌است.
وی در حالی که باد سرد موهای ریش‌اش را تکان می‌داد گفت، جنگ غم‌ها را به بار می‌آورد و وضعیت فعلی او دلیل خوبی است.
وی افزود: «قوماندانم من را تشویق می‌کرد که تو از همه قویتر هستی و پیش برو، در همانجا از اثر انفجار ماین هر دو پایم قطع شد، بعد از آن تا امروز نه قوماندان را دیدم و نه هم کسی به من کمک کرد.»
حماد می‌گوید، اکنون در یک نانوایی در بازار ولسوالی مانوگی روزانه در بدل ۱۵۰ افغانی کار می‌کند و با این پول مخارج خانواده‌اش را تأمین
می‌کند.
وی گفت: «از خانه تا بازار نیم ساعت فاصله است، از طریق ویلچر کهنه به آنجا می‌روم، ویلچر هم کهنه شده و پولی برای خرید ویلچر جدید ندارم.»
موصوف می‌گوید، ازدواج کرده اما اولاد ندارد، برادر بزرگش یک پسر خود را به او داده‌است.
وی افزود: «برای بلند شدن از جای از همسرم کمک می‌گیرم و از او بسیار سپاس‌گذارم.»
حماد گفت: «من ۲۸ سال سن دارم، زمانی که سالم بودم همه با من خوب رفتار می‌کردند، اما وقتی که معلول شدم بسیاری از خویشاوندان نزدیکم به خاطری با من رفت و آمد و صحبت نمی‌کردند که گویا از آن‌ها پول طلب نکنم.»
وی می‌گوید، اگر از گرسنه‌گی حتا بمیرد ترجیح می‌دهد که دست نیاز به سوی دیگران دراز نکند.
وی گفت: «هرچند هر دو پایم قطع شده، ولی این را قلبم نه می‌پذیرد که به دیگران دست کمک دراز کنم، حتی مرگ را به این کار ترجیح می‌دهم.»
این سرباز سابق اردوی ملی می‌گوید، بیشتر از خودش قلب‌اش برای پدر و مادرش می‌سوزد، زیرا به گفتۀ او، آنان بسیار ضعیف و فقیر اند و وی نیز توان کمک با آنان را ندارد.
وی گفت: «شما میدانید که اولاد بسیار شیرین می‌باشد، پدر و مادرم همیشه از معلولیت من رنج می‌برند، وضع اقتصادی آنان طوری نیست که با من کمک کنند، ای کاش من معلول نمی‌بودم که با آنان کمک کرده می‌توانستم.»
حماد افزود، وزارت شهدا و معلولین نظام گذشته نیز برای او معاش پرداخت می‌کرد و اکنون هم از این وزارت معاش دریافت می‌کند.
وی گفت: «اکنون وزارت شهدا و معلولین ماهانه ۵۰۰۰ افغانی معاش برایم پرداخت می‌کند که ۶۰۰۰۰ در سال می‌شود و با این پول زنده‌گی خود را سپری می‌کنیم.»
موصوف در خطاب به جوانان گفت، برای ادامۀ برقراری امنیت فعلی از هیچ نوع تلاشی نکنند، زیرا به گفتۀ او، ما به دلیل جنگ از دنیا بسیار عقب مانده‌ایم.
وی از حکومت نیز خواست که به مشکلات همه خانواده‌های قربانی جنگ‌های گذشته رسیده‌گی و با آنان کمک کند.
از سوی دیگر، مولوی نجیب‌الله حنیف رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت کنر می‌گوید، تلاش دارند تا بر اساس یک پلان منظم با تمام خانواده‌های معلولین و قربانیان جنگ‌های گذشته کمک کنند.
وی گفت: «جنگ‌های گذشته بسیاری از شهروندان ما را بر گلیم غم و اندوه شانده‌است، خداوند امنیت و صلح برقرار شده در کشور ما را پایدار بسازد، حکومت تلاش دارد که با همه معلولین و قربانیان جنگ‌های گذشته کمک کند.»
قابل ذکر است که جنگ‌های گذشته در کشور، نه تنها جان هزاران شهروند را گرفت و خسارات مالی را وارد کرد، بلکه میلیون‌ها تن را معلول ساخت که امروز بار دوش جامعه اند.
Visits: 154
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک