در برخی موارد عقیم بودن زنان عامل خشونت و جدایی میان زوجین می‌شود

زرنج (پژواک، ۲۹ میزان ۱۴۰۳): برخی زنان عقیم در نیمروز از رفتار خشونت‌آمیز شوهران و خانوادۀ شوهران شان شکایت داشته می‌گویند که بجای مجرم شمردن زنان عقیم باید با آنان برخورد شایسته و انسانی صورت گیرد.

عالم دین هر نوع عمل خشونت‌آمیز و ظلم بالای زن نازا را عمل ناروا و خلاف دین مبین اسلام می‌داند و متخصص نسایی ولادی می‌گوید که عقامت تنها مشکل زنان نه، بلکه از مرد نیز بوده می‌تواند و در برخی موارد از طریق تداوی دوایی و جراحی زن باردار شده می‌تواند.

ریزه گل (نام مستعار)، خانم ۴۰ ساله باشندۀ اصلی ولایت بادغیس که حدود۲۰ سال قبل زمانی‌که ازدواج کرد به ولایت نیمروز آمده و اکنون در ولسوالی دلارام زنده‌گی می‌کند، به آژانس خبری پژواک گفت، به دلیل مشکلی که دارد حامله شده نمی‌تواند، با آن‌که زیاد تداوی کرده‌است، ولی نتیجه نداده‌است.

موصوف می‌افزاید که شوهرش پس از ۸ سال زنده‌گی با وی خانم دیگری گرفت و در حال حاضر دارای۱۰ فرزند می‌باشد.

او گفت: «من چون نازا بودم شوهرم به زن دیگرش هر چیز می‌خرید، خواسته‌هایش را پوره می‌کرد و می‌گفت این به من اولاد میاره  از مه نسل می‌ماند، اما تو چی فایده داری که برت بخرم تو درخت بی‌بار استی هر کدام از خانواده‌اش برم همیطو طعنه می‌دادند، شوهرم سه شب خانۀ او زنش می‌رفت، یک شب ده خانۀ مه می‌آمد.»

وی که با یاد خاطرات تلخ زنده‌گی‌اش می‌گریست گفت: «نازایی جرم نیست، به دلیل این‌که مادر شده نمی‌توانستم، در خانۀ شوهرم مثل کنیز بودم، وقتی که بیمار می‌شدم، شوهرم مرا به داکتر نمی‌برد.»

موصوف در ادامه یکی از تلخ‌ترین خاطراتش را یاد آورشد: «یکبار شوهرم مرا به حدی لت‌وکوب کرد که داخل آشپزخانه افتادم، میخ به پایم رفت ... پایم عفونت کرده بود، بسیار درد داشت و راه گشته نمی‌توانستم، اما کار خانه را می‌کردم، بالایم رحم نداشتند.»

وی در مورد یکی دیگر از خاطرات بد دوران امباق‌داری خود گفت: «یک روز خمیر می‌کردم، طفل امباقم آمد دستش را داخل کاسۀ آب زد، برایش گفتم برو خاک برسرت، شوهرم که شنید، از خانه بیرون آمد مرا به حالت مرگ لت و کوب کرد، بینی مه شکست و ازش خون جاری بود، ولی تا که خمیر خلاص نشد، کار خوده رها نکردم، با آن‌که در خمیر خون می‌ریخت.»

اما موصوف می‌گوید که این‌بار شوهرش قهرشدن بالای کودک خود را تحمل نکرد و تصمیم گرفت که او را برای همیشه به خانۀ پدرش بفرستد و این کار را انجام داد.

اما این تنها ریزه‌گل نیست نیست که به دلیل نازایی مورد خشونت قرار گرفته و زنده‌گی تلخی داشته، بلکه ماجبین (نام مستعار) که ۳۰ عمر دارد، باشندۀ ولسوالی خاشرود این ولایت یکی دیگر  از زنانی است که پس از سال‌ها شکنجه و تحقیر به دلیل نازایی هفتۀ قبل از شوهرش طلاق گرفته‌است.

او که در سن ۱۵ سالگی ازدواج نموده می‌گوید، مدت ۱۵ سال را با خانوادۀ شوهرش تحت تحقیر و خشونت سپری نموده، اما در ۵ سال اخیر که شوهرش خانم دیگری گرفت، زندگی‌اش تاریک‌تر گردید.

ماجبین افزود: «زمانی که امباقم آمد و فرزندانش به دنیا آمدند، برخورد شوهرم با مه کاملا تغییر کرد، زنده‌گی مه به جهنم مبدل شد، من در خانه حیثیت کنیز را داشتم، هم کار می‌کردم و هم طفل‌ها را کلان می‌کردم، لت و کوب هم می‌شدم، شوهر و خشویم القاب بسیار زشت را برم می‌گفتن.»

وی می‌گوید که برخی خانواده‌ها زنان عقیم را مجرم می‌شمارند، در حالی‌که باید با چنین زنان باید با مهربانی برخورد شود.

ماجبین که والدین‌اش سال‌ها قبل وفات نموده‌اند و او در خانۀ کاکایش بزرگ شده می‌گوید: «وقتی کاکایم از ظلم‌های شوهر و خانوادۀ شوهرم خبر شد، آمد و طلاقم را گرفت و حالا در خانۀ کاکایم زنده‌گی می‌کنم.»

وی نیز از خانواده‌ها می‌خواهد که با زنان عقیم برخورد انسانی داشته باشند و افزود: «مه که مادر نمی‌شوم، گناه مه چیست، همی در تقدیرم نوشته است.»

هر دو خانم مصاحبه‌شونده از خانواده‌ها می‌خواهند که با زنان عقیم برخورد انسانی و مهربانانه داشته باشند.

آگاهان

داکتر یاسمین حبیبی آخندزاده، جراح و متخصص نسائی ولادی در شفاخانۀ ولایتی شهر زرنج به پژواک گفت، عقامت می‌تواند هم در مردان و هم در زنان وجود داشته باشد و تنها منحصر به زنان نیست.

به گفتۀ او، کم‌خونی، افزایش سن، ضعیفی تخم‌دان‌ها، مشکلات هورمونی، چاقی بسیار زیاد، لاغری زیاد، عدم کفایۀ سایکل هورمونی داخل رحم و عفونت‌ها از عوامل عقامت نزد زنان می‌باشد.

موصوف می‌گوید که در برخی موارد زنان با تداوی دوایی و جراحی باردار شده می‌توانند.

مولوی گل‌احمد احمدی، یک تن از علمای دین در شهر زرنج می‌گوید،  بارها با چنین قضایائی مواجه شده که به دلیل عقیم بودن، زنان مورد خشونت قرار گرفته‌اند و یا اینکه عقامت منجر به طلاق شده‌است.

وی در حالی که می‌گفت، عقامت نزد زنان و مردان هر دو وجود دارد اضافه کرد:  «وقتی یک زن بخاطر این‌که بچه‌دار نمیشه، تحقیر و توهین یا لت‌وکوب میشه، بالایش ظلم میشه، ناروا است به هیچ وجه در اسلام جایز نیست؛ زیرا خداوند (ج) می‌فرماید: بالای یکدیگر تان ظلم نکنید، ترحم کنید تا خداوند بالای تان ترحم کند، کسی‌ که چنین عملی را مرتکب می‌شود، از نظر اسلام و هیچ دین دیگری جایز نیست،  مردود و محکوم است.»

موصوف اضافه کرد، در صورتی ‌که با زن چنین برخورد غیرانسانی صورت می‌گیرد، او می‌تواند به محکمه و نزد علما مراجعه کند و حق شرعی‌اش را مطالبه نماید.

وی  تصریح کرد که علمای کرام همواره برای مردم در این مورد تبلیغ و موعظه نموده‌اند و شیوۀ درست زنده‌گی را رهنمایی کرده و حتی در راستای حل مشکلات زندگی زوجین ناشی از عقامت مشوره‌های سالم و سازنده را از نظر دین مبین اسلام ارایه کرده‌اند.